I'm crazy about you - Justin

Hoofdstuk 36 ik ben ze allebei kwijt

Justin pov
De week was snel voorbij gegaan. Ik had nog een concert gedaan in Nederland en ging toen weer verder Europa door. Het was hier prachtig. Reizen was het leukste van het touren.

Ik miste Vanessa vreselijk. Ik was haar voor de tweede keer al kwijt geraakt. Misschien was het de grootste fout van mijn leven, maar het was beter zo. Ze had een fijn leven bij Nate, en dat wou ik niet kapot maken. Hij was goed voor haar, en dat was belangrijk. Niet dat ik niet goed voor haar was, maar ik was er gewoon niet. Ik kon er niet voor haar zijn zoals hij. Dat deed pijn, en ik heb geen idee of ik ooit over haar heen kom. Maar het was goed zo. Ik moest door. Op naar de volgende show.

Vanessa pov
Ik loop Lars zijn kamer binnen. "Hey kleuter" zeg ik en sla met een kussen op zijn hoofd. "Moet dit nou" roept hij uit en grijpt me vast. Hij trekt me op bed en gaat op mijn benen zitten. "Je gaat eraan" grijnst hij en kietelt me. "Stop" gil ik lachend. Ik druk hem van me af. Lars begint te lachen. We liggen op bed. Morgen zou ik weggaan, terug naar Amerika, terug naar Nate. Ik zucht diep bij die gedachte. "Hoe was de seks met Justin?" Wat? Hoe wist hij dat? Ik kijk hem met een verbaasde blik aan. Hij grijnst. "Sophie" "Ze kan ook echt haar mond niet houden" Ik schud mijn hoofd. "Heb je het aan Nate verteld?" "Nee" "Vanes, je moet het zeggen" zegt hij en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Dat kan ik niet" zucht ik. "Dat is zielig voor hem" zegt Lars dan. "Misschien"

"En Justin?" vraagt hij. "Die is weg, ik heb hem laten gaan" zeg ik. "Jezus Vanes, je bent niet slim bezig" Ik kijk hem verontwaardigd aan. "Wat?" zeg ik. "Je houdt van Justin, je moet voor hem gaan" ik voel me beledigd, maar ergens diep van binnen heeft hij gelijk. Shit, ik wou niet weer twijfelen. Maar dat was precies waar Lars nu voor zorgde. "Je bent stom" mompel ik en trek een pruillip. Lars slaat zijn arm om me heen en drukt me tegen hem aan. Een knuffel van mijn beste vriend, dat was ik echt nodig. Ik begraaf me in zijn armen. "Ik weet het gewoon niet meer" mompel ik. "Het komt goed, kies met je hart" zegt hij en drukt een kus op mijn haar. Wat vond mijn hart? Ik wist het niet. Ik moest kiezen tussen mijn grote liefde of mijn beste maatje. Ik moest een keuze gaan maken. En ik had geen idee wat die keuze ging worden.

--------------------

We staan op het vliegveld. Ik geef Lars, Sophie en Emma nog een dikke knuffel. "Dag schatjes, ik zal jullie missen" zeg ik en kijk ze allemaal aan. Sophie drukt nog snel een kus op mijn wang. "Ik ga je zo missen" zegt ze. Ik glimlach. "Vertel me alles oke?" zegt lars. Ik knik. "Zal ik doen" Ik pak mijn koffer en loop met mam richting de gate. We zijn al vrij laat dus we kunnen gelijk naar binnen. Ik ga zitten op de stoel aan het raam. Ik doe mijn oortjes in en val al snel in slaap.

We lopen het vliegtuig uit naar de koffers. Al snel hebben we onze koffer. We lopen naar de uitgang waar ik Nate zie staan. "Je bent er!" zegt en loopt snel naar me toe. Hij pakt me vast en draait me in het rond, waarna ik weer op de grond belandt. Hij drukt een lange kus op mijn lippen. "Ik heb je gemist" fluistert hij. "Ik jou ook" glimlach ik. We lopen naar de uitgang op naar de auto, en rijden naar huis. Ik ben gelijk met Nate meegegaan naar huis. "Hoe was het in Nederland met je vrienden?" vraagt hij als ik naast hem op de bank neerplof. "Het was geweldig om ze weer te zien, ik had ze zo erg gemist" zeg ik. Het was echt lief dat hij zo geïnteresseerd was in mijn leven. "Mooi" glimlacht hij. "Ik zag dat Justin ook in Nederland was" zegt hij dan. Shit. Ik voel dat ik rood word, maar ik probeer zo nonchalant mogelijk te doen. "Ja dat hoorde ik ook" zeg ik en slik onopvallend. "Vanessa, ik zag dat je bij zijn hotel was. De paparazzi heeft je gefotografeerd" zegt hij en kijkt me recht aan. Zijn ogen geven me een smekende blik. Ik zucht diep. Ik kon er nu niet meer onderuit. Ik kijk naar beneden en knik langzaam. "Zeg het alsjeblieft" Ik kijk hem aan in zijn ogen, hij kijkt bang. "Ik ben vreemdgegaan" zeg ik zacht. Ik zie de pijn in zijn ogen.

"Het spijt me" zeg ik zacht. Hij haalt zijn hand door zijn haar en kijkt naar de grond. Ik wil een hand op zijn schouder leggen maar hij schudt hem eraf. "Nate alsjeblieft ik-" "Hield je uberhaupt van me? Of was ik gewoon een afleiding" Ik knik. "Ik hield van je, nog steeds" zeg ik. "Ik was echt gelukkig met je" Nate kijkt me aan. "Maar je houdt meer van hem" zegt hij met tranen in zijn ogen. "Ik weet het niet, ja" mompel ik. Nate zegt een lange tijd niks. Het is een ongemakkelijke stilte. "Zeg dan wat" fluister ik. "Ik zeg volgende week met Kayleigh en Matt wel af" Ohja, dat was ik totaal vergeten door alles. "Nee ga jij, alsjeblieft. Ik wil dat niet ook nog voor je verpesten" zeg ik. "Oke" zegt Nate. Ik schenk hem een glimlach. "Het spijt me echt" zucht ik. "Ik weet het" zegt hij. "Ik heb even tijd nodig. Tot die tijd wil ik je niet zien, ik moet erover heen komen." Ik knik als teken dat het goed is. Ik druk nog een kus op zijn lippen, een afscheidskus. Dan sta ik op. "Goodbye" "Bye"

Buiten laat ik mijn tranen lopen. "Fuck" mompel ik in mezelf. Ik was Nate kwijt. Ik was hem echt kwijt. Het was zo fijn samen, en ik liet hem gaan. Voor niks, Justin was namelijk toch weg. Mijn hart doet letterlijk pijn.

Ik stap in mijn auto en rij naar huis. Als ik binnen kom loop ik zo snel mogelijk naar mijn kamer. "Ben je er nu al weer?" hoor ik mijn moeder nog ergens roepen. Maar ik reageer er niet op, geen zin om te praten. Als ik boven ben ga ik in bed liggen en sla de deken over mijn hoofd heen. Ik had geen keus meer. Het was mijn eigen schuld dat ik Nate kwijt was, had ik maar niet zo stom moeten zijn. Ik sluit mijn ogen en al snel val ik in slaap. Ik was kapot, letterlijk.