I'm crazy about you - Justin

Hoofdstuk 23 ik ben een wrak

- een week later - 

Het was nu een week geleden dat Justin ging op tour. Ik was een wrak. Ik was naar school geweest, maar ik had er als een zombie rondgelopen. Ik deed geen moeite om er leuk uit te zien, het kon me niet schelen. Ik had praktisch iedereen ontweken wie ik maar kon. Vooral Kayleigh had ik ontweken. Ik had gewoon geen zin om te praten, want ze zou er toch wel over beginnen. Vandaar ook de 40 gemiste oproepen op mijn mobiel. De helft van Kayleigh en de andere helft van Lars. Hij was de enige die me vrolijk kon maken, maar hij zat in Nederland, dus daar had ik niks aan. 

Ik had me de hele week bezig gehouden met leerwerk. Het leidde me af van mijn gedachtes. Van Justin had ik niks meer gehoord, wat misschien wel beter was. Ik had niet meer op facebook of instagram gekeken. Ik had geen zin om Justin te zien op foto's. Ik had het gevoel dat mijn hart letterlijk pijn deed. Wat één iemand wel niet met je kon doen.

Mijn moeder had meerdere malen geprobeerd om me op te vrolijken, wat een klein beetje hielp. Ze wist precies wat ze moest zeggen, maar ik voelde me nog steeds rot. Ik had niet veel gegeten deze week, ik had gewoon geen honger. Ik werd dus steeds dunner, maar ook dat kon me niet schelen. De modellenwereld was er toch wel gek op. 

Weer trilt mijn telefoon, Lars. Ik neem op.

''Eindelijk, ik heb je echt 100 keer gebeld'' 20 keer eigenlijk, maar goed.

''Sorry, ik had geen zin in praten'' 

''Hoe is het?'' probeert hij voorzichtig.

''slecht, ik ben je nodig, maar jij zit daar en ik hier en jij bent de enige die me op kan vrolijken en-'' Lars onderbreekt me.

''Moet ik komen? ik doe het hoor'' zegt hij en ik lach zachtjes. Het was ook zo'n schatje.

''Het komt wel goed'' ook al voelde het niet zo. ''ik moet gaan, mama komt net binnen'' lieg ik. Ik hang op en de tranen lopen over mijn wangen. Ik mis Lars. Hij was zo lief, en hij vrolijkte me altijd al op. Waarom moest mama nou weer hier een baan krijgen, verdomme.

Ik hoor geklop op mijn deur. Snel veeg ik mijn tranen weg. "Ja?" roep ik. De deur gaat open en daar staat Kayleigh. "Hey" zegt ze zacht. "Oh hey" mompel ik. "Ik heb chocola" glimlacht ze en komt naast me zitten op bed. "Je ziet er niet uit" zegt ze en ik begin te lachen. "Bedankt he" ik had nu al spijt dat ik haar genegeerd had, ze bedoelde het goed. "Ik ben hier om je mee te slepen, we gaan winkelen. Dus kleed je aan en doe wat mascara op alsjeblieft, voor je eigen bestwil" zegt ze. Ik was dit nodig, echte girltime. Ik ga mijn bed uit en maak me klaar. Dan fietsen we naar de stad om te winkelen.

Het was een gezellige middag. Ik had veel te veel kleren gekocht. We zaten in een restaurantje met warme chocolademelk en een gebakje. Kayleigh had geroepen dat ik echt wat moest eten, want ik werd te dun volgens haar. Ze was net een soort moeder af en toe, maar eerlijk gezegd was het heel fijn soms. Ik was echt opgevrolijkt na deze middag. We hadden veel make up gekocht. Ik was zo'n beetje blut nu, maar dat maakte niet uit. Ik had een gezellige middag gehad met mijn beste vriendin.

Als ik thuis kom leg ik alle spullen in de woonkamer. "Lekker geshopt?" vraagt mijn moeder. Ik knik en glimlach. "Je hebt weer wat kleur op je gezicht en je lacht weer, daar ben ik blij om" glimlacht ze en gaat verder met koken.

Justin pov
"I'l show you" zing ik. Ik had een soundcheck. Vanavond had ik concert nummer 3. Ik vond het fijn om weer concerten te doen. Mijn fans, de lichtjes en de muziek lieten me alles even vergeten. Het was alleen ik en de fans. Overdag had ik veel intervieuws en fotoshoots. De drukte was fijn om niet aan haar te denken. Ik moest mezelf afleiden, alleen zo kwam ik erdoorheen. Ik had niks van Vanessa gehoord, ik denk dat ze het niet wil. En eigenlijk weet ik niet wat ik ook niet wat ik zou moeten zeggen tegen haar.

"Zullen we nog even uit eten gaan?" vraagt mijn moeder. Ik knik en leg mijn microfoon weg. Mijn moeder zou de eerste 2 weken meegaan op tour, als steun. Het was best zwaar, want je moest weer heel erg wennen aan de intensieve beweging. Ik pak mijn jas. Het was inmiddels kouder geworden en het was te koud zonder jas. We nemen de achteruitgang, want het hele concertgebouw stond al vol buiten met Beliebers.

"Voor mij biefstuk graag" zeg ik en geef de kaart aan de ober. "Dus hoe vindt je het tot nu toe?" vraagt mijn moeder. "Het is fijn om weer op het podium te staan" glimlach ik en neem een slok van mijn drinken. "Ik ben trots op je" glimlacht ze en knijpt zachtjes in mijn hand. Ik was zo blij met haar. Ze was er altijd voor me, ze hielp me met alles. Ik vond het fijn dat ze er was. "Mis je haar?" vraagt ze. Ik knik. Ik miste haar heel erg, maar ik kon er niks aan doen.

"Hier is Justin bieber!" hoor ik roepen en ik ga klaarstaan in de doorzichtige box.

Mark my words, that's all that I have
Mark my words, give you all I got
In every way I will
You're the only reason why
Oh I don't wanna live a lie
Mark my words
Mark my words

Ik kijk de zaal rond. Ik kijk bij elk concert naar alle meiden, op zoek naar Vanessa. Ze staat er natuurlijk niet, maar ik blijf hoop houden, hoop dat ze er zal staan.

Ik plof in mijn bed. Concert 3 zit er op. Nog heel veel te gaan. Ik begraaf me in mijn kussen, ik was moe. Ik plaats nog een berichtje op twitter.

You were amazing tonight! Thanks :)

Ik zet mijn telefoon uit en draai op mijn zij. Ze komt weer in mijn gedachten. Ik val in slaap en droom over haar, over ons leven samen in de toekomst. Een leven dat we niet zouden hebben..