I'm crazy about you - Justin

Hoofdstuk 41 everything's perfect again.

Vanessa pov
Ik zie Kayleigh in mijn ooghoek naar me gebaren. Ze zit naast me bij college. "Let je wel op?" "hmm?" "nee dus, waar zit je met je hoofd?" vraagt ze. "Nergens" mompel ik en kijk voor me uit. Ik had sinds gisteravond aan niks anders meer gedacht dan de kus met Justin. Het spookte door mijn hoofd. Het voelde zo goed gister. Ik heb het gevoel dat het wel weer goed zou komen tussen ons. Ik hoop het echt. "Jullie mogen gaan" hoor ik. Iedereen pakt rustig in en loopt het lokaal uit. Ik loop er achteraan. "Vanes?" ik kijk om. "Zullen we wat doen vandaag?" vraagt Kayleigh. Ik knik. "Prima" Ik had hoop dat Justin wat liet horen, maar dat had hij niet gedaan, helaas.

Misschien wou hij me niet zien en wil hij niks meer. Ik had hem gezoend en hij had niks laten horen. Hij wil me niet, zeker weten.

Thuis ploffen we op de bank neer. Ik kijk voor me uit. "Oke vertel op, wat is er? Je bent de hele dag al afwezig" zegt Kayleigh en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik zucht. Ik kan het maar beter zeggen, anders blijft ze doorgaan. "Ik heb Justin gezoend gister" mompel ik en bijt op mijn lip. "Oh my god, eindelijk" roept Kayleigh uit. Ze had me al aangemoedigd, dus deze reactie had ik wel verwacht. Ik grinnik. "Jullie komen wel weer samen, dat moet gewoon" zegt ze en geeft me een speelse duw. "Hij heeft nog niks laten horen" zeg ik. "Dat doet hij nog wel, en anders doe jij het" "ik zie wel" mompel ik. "Wat jij nodig hebt is een glas wijn" zegt Kayleigh. "Of een fles" Ze grijnst en haalt een fles wijn uit haar tas. "Wat ben je toch een goede vriendin" grinnik ik en pak hem aan.

Het is al een paar uur later als ik naar de keuken loop. Ik heb zo'n honger. Als ik langs de deur loop zie ik een briefje liggen. Staat mijn naam er nou op? Door alle wijn ben ik niet meer zo helder. Ik pak hem op en lees wat er op staat.

Vanessa,

Om 1 uur bij de steiger op het strand. Ik moet je zien.

X J

Hij wou me wel zien. Ik voel blijdschap door mijn hele lichaam en mijn hart gaat sneller kloppen. Ik had nog maar een half uur. Maar Kayleigh bleef hier slapen. Hoe kwam ik in godsnaam ongezien hier weg? Ik loop naar de woonkamer. Kayleigh ligt op de bank, ze slaapt. Dat probleem was dus opgelost. Bedankt, wijn. Ik ga zachtjes naar de badkamer. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Mijn make up ziet er niet meer uit. Snel werk ik het even bij en spuit ik wat parfum op. Ik poets mijn tanden. De klok zegt 00:53. Shit, ik kom nog te laat. Snel trek ik een jas aan en loop naar de deur. Nog een laatste keer kijk ik om naar Kayleigh, die nog steeds als een roos slaapt.

Na vijf minuten lopen kom ik bij de steiger aan. Ik zie Justin al staan. Hij leunt op de rand en staat met zijn rug naar me toe. Ik loop dichterbij de steiger op. Het hout kraakt onder mijn voeten waardoor Justin omkijkt. Hij glimlacht. "Hey" "hoi" glimlach ik en ga naast hem staan. Ik staar naar de zee, die zachtjes beweegt. "Mooi he" ik knik. "Vanessa?" ik voel een hand op mijn wang, waardoor ik mijn hoofd naar hem toe draai. Hij kijkt me aan. "Je maakt me gek" zegt hij en kijkt me aan. Ik zie de wanhopige blik in zijn ogen, bijna smekend. En ik voel precies hetzelfde. Ik druk mijn lippen op die van hem. Ik voel zijn handen op mijn wang. Ik heb dit gevoel gemist. Gewoon hij en ik, verder doet niks ertoe. Ik wou dat dit moment nooit meer voorbij ging. Ik wil alleen maar hem. Dan laat hij los. Hij slaat zijn armen om me heen. Ik sla mijn armen om zijn nek. "Ik heb je gemist" fluistert hij. "Ik jou ook"
"Ik laat je niet meer gaan" zegt hij en zo blijven we staan.

Na een poos laat Justin los. Hij kijkt me aan en drukt een kus op mijn lippen. "Je bent zo mooi" zegt hij. Ik voel dat ik bloos. "Ik ben blij dat je terug bent" fluister ik in zijn oor. "Ik ook" hij pakt mijn hand en trekt me zacht mee. We lopen over het strand. We zeggen allebei niks, maar dat hoeft niet. We weten beide wat we denken zonder het te zeggen. Ik voel me gelukkig, hier zo met Justin. Hij was terug, bij mij. Ik ben nooit gestopt met van hem te houden, dat besef ik me nu. En elke dag hou ik alleen maar meer van hem.

Als we op de weg zijn begint Justin te praten. "Kom je mee naar mijn huis?" ik schud mijn hoofd. Kayleigh was in mijn huis, hopelijk nog in slaap. Ik kon niet zomaar wegblijven. "Kayleigh is bij me" zeg ik en trek een pruillip. "Sorry" "geeft niet."
"Zie ik je morgen?" zeg ik. "Heel graag" glimlacht Justin. Zijn glimlach maakt hem nog knapper dan hij al is. "Oke, ik zal er zijn" zeg ik en druk een kus op zijn lippen. "Welterusten" "goodnight babe" zegt hij en loopt de andere kant op. Binnen vijf minuten ben ik thuis. Ik doe de deur achter me dicht en sluip zachtjes door de kamer, waar Kayleigh nog ligt. Als ik de deur naar de gang open doe hoor ik gekreun. "Waar was je?" zegt Kayleigh slaperig. Ze ligt nog steeds en ze heeft haar ogen dicht. "Nergens, ga maar weer slapen" zeg ik zacht. "Oke" mompelt ze en draait zich om, gelukkig. Ik loop naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en haal mijn make up eraf. Ik trek mijn kleren uit en ga in bed liggen. Het is warm hier. Of het komt door de vreugde. Het zou allemaal goed komen. Het voelde zo goed met hem. Met Nate was het vrienden, met meer. Maar dit voelt anders, het voelt perfect. Ik laat hem nu niet meer gaan.

Jeeej ze zijn weer samen. Wat vonden jullie ervan? Laat het me weten!

X