I'm crazy about you - Justin

Hoofdstuk 37 dag één zonder jou

Ik kijk op mijn wekker, half twee. Het was al zo laat, ik moest echt een keer uit bed komen, maar ik wou niet. Mijn zin om iets te doen was weg en honger had ik toch niet. Dit was nog erger dan toen Justin op tour ging. Ik was ze nu allebei kwijt.
"Vanessa?" ik schrik op uit mijn gedachten. Mijn moeder komt mijn kamer binnen. "Wat is er?" zegt ze en aait over mijn haar. "Waarom was je er gister zo vroeg weer?" Ik zucht diep, ik moest het toch vertellen. "Het is uit" zeg ik en voel weer tranen opkomen. Ik moest echt is stoppen met huilen. "Waarom?" Als ik het haar zou vertellen, wat moest ze wel niet denken van me? "Ik was niet bij Sophie die nacht" mompel ik. "Hoe bedoel je?" vraagt ze dan. "Ik was bij Justin" zeg ik zacht. Ik zie hoe mijn moeder diep zucht en zacht met haar hoofd schudt. Ik zie een lichte teleurstelling maar tegelijkertijd begrip in haar ogen. "Lieverd, dat was niet slim" "ik weet het" zucht ik. Als ik dat wist zat ik nu niet in deze positie. "Maar je houdt van Justin, dat weet ik" zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. Hoe wist zij dat nou weer? Waarom was ze niet boos? Ze ziet mijn verbaasde gezicht en zonder dat ik het vraag geeft ze antwoord. "Ik zie het aan je, je was nog niet over hem heen" zegt ze en schenkt me een glimlach. Ik geef haar een knuffel, wat ik echt nodig was. "Het komt goed" zegt ze. Ik wist ook wel dat het goed kwam, maar nu voelde ik me rot.

Uiteindelijk besluit ik om maar uit bed te komen, ik kon hier niet eeuwig blijven liggen. In mijn sportkleding loop ik naar beneden. Mijn plan voor vandaag was om even te gaan hardlopen en dan bij Kayleigh langs te gaan. Ook al was ik een beetje bang voor haar reactie. Zou ze het al weten? Ik had geen idee. Eenmaal beneden loop ik de deur uit en begin te rennen. Mijn muziek zet ik hard, om alle gedachten uit mijn hoofd te bannen. Het was hartje zomer, dus bloedheet, maar dat kon me niks schelen. Zo blijf ik een poos rennen, tot ik niet meer kan. Het was het enige wat een beetje hielp om je hoofd leeg te maken. Precies wat ik nodig was nu. Ik wou er niet meer aan denken, het deed alleen maar pijn. Gelukkig had ik Kayleigh nog. Ik loop naar haar huis om even bij te komen.

Ik bel bij haar huis aan en al snel doet ze open. Ze slaat een klein gilletje van blijdschap en knuffelt me. "Eindelijk, jij hebt wat uit te leggen" ze kijkt me met licht dichtgeknepen ogen aan. Ze wist het dus wel, Nate moet het al verteld hebben. "Goed plan sporten, moet ik ook is doen" zegt ze en ik begin te lachen. "Ik zal wat water voor je pakken" zegt ze en we lopen naar binnen. Kayleigh geeft me een glas water en dan lopen we naar de achtertuin. Ze had een grote tuin, met een overkapping. Het uitzicht was heel mooi, je kon de zonsondergang altijd goed zien. "Dus, het is uit" zegt ze met enige nieuwsgierigheid in haar stem. Ik knik. Eigenlijk had ik echt behoefte om er met haar over te praten. In bijna een jaar tijd had ze me goed leren kennen, en ze wist goed hoe ik in elkaar zat. Ze zou nooit echt boos op me zijn, wat fijn is kan ik je vertellen. En ik wist dat ze hoe dan ook, me zou begrijpen. "Waarom is het uit? Nate wou niks zeggen." zegt ze. Hij had dus de reden niet gezegd. Shit, nu moest ik het zelf zeggen. "Ik ben bij Justin geweest" zeg ik en kijk naar haar reactie. "En toen?" ze kijkt me vol verwachting aan. "Hebben we seks gehad" mompel ik, net hard genoeg zodat ze het kon horen. "Oh mijn god, Vanessa" zegt ze en slaat haar hand voor haar mond. Ik knik zacht. "Het gebeurde gewoon. Ik dacht dat mijn gevoelens weg waren, maar dat waren ze niet." zucht ik. "Nate was echt verliefd op je" zegt ze. "Ik weet het, hou op. Ik voel me al schuldig genoeg" zucht ik en leg mijn handen op mijn hoofd. "Hij wil me niet meer zien" "hij heeft alleen tijd nodig, hij trekt wel bij" zegt Kayleigh. Ik hoopte dat hij bijtrok. Ook al hadden we een relatie, hij was tegelijkertijd ook een vriend van me. En dat wou ik niet kwijt, onze vriendschap. "Ik ben echt stom geweest" zucht ik. "Nee joh, ik zou ook Justin doen hoor" grijnst Kayleigh. Ik barst in lachen uit. Ze was gek, maar het vrolijkte me op, zoals ze altijd deed. "Thanks" zeg ik en geef haar een knuffel. "Ga douchen, je stinkt" zegt ze dan en knipoogt naar me. "Ik ga al" grijns ik.

Als ik thuis ben staat mam in de keuken. Ze maakt lasagne, godzijdank. "Lekker gesport?" ik knik. "Ik ga even douchen" mompel ik en loop naar boven. Ik kleed me uit en zet muziek op. Dan stap ik onder de douche. Al snel ruikt het heerlijk naar rozen door mijn shampoo. Ik stap onder de douche vandaan en droog me af. Als ik klaar ben loop ik naar beneden om te eten. "Ik heb morgen een date" zegt mam opeens. Ze had al eeuwen geen man meer gehad in haar leven, dus ik was heel blij voor haar. "Leuk" glimlach ik. "Ik vind het ook heel spannend" zegt ze. Haar twinkelende ogen laten me glimlachen. Ze verdiende dit, na wat papa ons ooit aan had gedaan.

'S avonds kreeg ik nog een mailtje over een fotoshoot over 2 dagen. Deze keer voor een nog wel onbekend merk, maar dat maakte me niks uit. Ik had zin om mijn normale leven weer op te pakken. Over 2 weken begon school weer. Tot die tijd wou ik nog genieten, en helemaal niks doen. Behalve wat modellenwerk natuurlijk. Ik wou weer gewoon mijn ding doen, zonder vriendjes. Ik kon best zonder, ik had ze niet nodig, zolang ik mijn vrienden maar heb.