I'm crazy about you - Justin

Hoofdstuk 40 eerste kus herbeleefd

Ik word wakker als mijn wekker gaat. Die vroege ochtenden wennen ook nooit, vooral de maandag niet. Ik ga uit bed en doe mijn dagelijkse ochtendritueel. Dan ga ik naar school. Op school zie ik Kayleigh staan. "Hey" glimlach ik. "Hoi" zegt Kayleigh vrolijk. Ze had echt nooit een ochtendhumeur, geen idee hoe ze het deed. "Ik kwam Justin gister tegen" zeg ik en kijk haar aan. Haar ogen worden groot. "Is hij terug?" Ik knik. "Ja" "wat heb je gezegd?" vraagt ze nieuwsgierig. "Niet veel" mompel ik. Het zat me dwars dat hij hier was in de stad, en ik niet bij hem was. Een zucht verlaat mijn mond. "En nu?" vraagt Kayleigh. "Weet ik veel" mompel ik. "Jij bent echt onmogelijk!" roept Kayleigh en ze schudt lachend haar hoofd. "Hoezo?" roep ik verbaasd. "Dat weet je best"
Ik wist best wat ze bedoelde, ik moest naar Justin toe gaan, maar ik had voor Nate gekozen. Ik kon nu niet naar hem toe, dan leek het of ik hem alleen wou omdat ik Nate niet meer heb. Ik wil niet dat hij dat denkt.

Na een lange dag op school is de les voorbij. Ik kon niet wachten om thuis in bed te kruipen.

Eenmaal thuis loop ik naar mijn kamer. Ik pak mijn boeken en blader ze door. Dan trek ik mijn la open voor een liniaal. Als ik hem wil pakken zie ik iets glinsteren. Het kettinkje dat ik van Justin heb gekregen. Ik pak hem op en kijk naar het hartje. Ik had hem niet meer gedragen nadat ik met Justin was geweest afgelopen zomer. Hem omhouden kon ik niet. Het deed me er teveel aan herinneren dat ik hem niet meer had. Ik stop de ketting in mijn zak en loop mijn kamer uit.

Ik pak de autosleutels en loop naar mijn auto. De motor start en ik rij naar de parkeerplaats, dichtbij de heuvels van onze picknick. Ik had behoefte aan de mooie plek, met vele herinneringen. Daar stap ik uit en loop ik de heuvel op. Als ik boven ben kijk ik om me heen. Het uitzicht vanaf de heuvel op de bossen is nog steeds heel mooi. Ik ga zitten in het gras en sla mijn armen om mijn knieën heen. Een zucht verlaat mijn mond. Dat was de date waarop we voor het eerst gezoend hadden. Het begin van mijn liefde voor hem, wat nooit is weggegaan. Ik mis hem.

Ik hoor wat geritsel achter me en voetstappen die dichter bij komen. Snel kijk ik om. Het is donker maar ik weet gelijk wie het is. Justin. Mijn hart gaat tekeer, deels van schrik en deels omdat hij het is. "Hey" zegt hij als hij dichtbij is. "Hoi" glimlach ik. "Mag ik?" zegt hij en wijst naar de grond naast me. Ik knik. Justin komt naast me zitten, met zijn schouder tegen die van mij aan. Van binnen voel ik me warm worden door de aanraking. Iets in me verlangt naar zijn aanraking, een knuffel, wat dan ook. Maar ik hou me in.

Mijn hand gaat naar het de ketting in mijn zak. Ik pak hem en wil hem aan Justin geven. Hij kijkt naar de ketting maar doet niks. "Hou hem maar" zegt hij. Hij kijkt naar het uitzicht. Ik bekijk hem goed. Hij is mager geworden, maar hij is nog steeds knap. Dan kijkt hij mijn kant op. Shit, betrapt. Ik voel dat ik rood word en kijk weg. Ik stop de ketting weer in mijn jaszak. "Het was gelijk al uit met Nate nadat... In Nederland" zeg ik en kijk strak voor me uit. "Hij kwam erachter" Justin moest het weten. Hij had er niet naar gevraagd en ik wil dat hij het weet.

Ik voel zijn blik op mij gericht waardoor ik naar hem kijk. Hij kijkt me met een vriendelijke blik in zijn ogen aan. Die mooie bruine ogen. "Sorry voor je" zegt hij. Ik haal mijn schouders op. "Het geeft niet" zeg ik en haal mijn hand door mijn haar.

Justin pov
Ze haalt haar hand door haar haar. Het golft mooi om haar schouders heen. Ze is zo mooi. Ze heeft van die schattige kuiltjes in haar wangen als ze lacht. Ik besef me dat ik naar haar staar en kijk weg. "Ik heb je gemist" zegt ze dan. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik haar ook, zoveel dat het pijn deed. "Ik jou ook" zeg ik zacht en glimlach. Ze glimlacht terug. "Hoelang blijf je?" zegt ze. Ze kijkt me bijna smekend aan. "Een hele poos, in ieder geval een jaar" zeg ik. Ze knikt en kijkt weg. Het liefst zou ik haar in haar armen nemen en niet meer loslaten, maar dat zou raar zijn. We uit elkaar omdat zij iemand anders had en ik weg was, en nu ben ik terug en hebben we beide niemand. Ik weet niet hoe het nu gaat, wat we nu zijn. Ik wil er ook niet over nadenken.

We blijven zo nog een poos zitten, beide nietszeggend. Alleen voor ons uitstarend. De wind blaast zacht in mijn gezicht. "Ik moet gaan" ik schrik op uit mijn gedachten. Vanessa gaat staan. Ik kijk op mijn horloge, het is al half 12. Ik moet ook maar is naar huis. "Ik ook" zeg ik en loop achter haar aan. We lopen de heuvel af, wat vrij snel gaat omdat het zo steil is. Beneden zie ik haar auto staan. Ik ben lopend, om even frisse lucht te halen. Om mijn hoofd leeg te maken. Ik loop met haar mee tot de deur van haar auto. "Ik ben blij dat je er weer bent" glimlacht ze. "Ik ook" fluister ik.

Ik sta dichtbij haar. Ik kan haar heerlijke parfum ruiken, zo dichtbij. Ze kijkt me aan. De drang om haar te zoenen is heel groot, maar ik doe het niet. In plaats daarvan knuffel ik haar. Lang. Heel lang. We laten beide voor een poos niet los. Ik geniet van de aanraking. Dan laat ik los. Ze kijkt me aan en drukt haar lippen op die van mij. Ik beantwoord haar kus. Ik sla mijn armen om haar middel. Het voelt goed, zoals altijd. Het was precies zoals onze eerste zoen. Mijn hart gaat razendsnel tekeer en het enige wat ik wil is zij. Dan laat ze los. "Ik moet gaan" fluistert ze. Ik knik, nog buiten adem van de kus. Ze stapt in haar auto en rijdt weg. Ik blijf alleen achter op de lege parkeerplaats. Ik ga met mijn hand door mijn haar en bijt op mijn lip. Verward, dat ben ik. Maar tegelijkertijd ben ik blij en opgelucht. Ergens heb ik hoop dat het allemaal goed komt en dat ik haar terug heb. Ik wil niets liever dan bij haar zijn.

Ik begin te lopen naar huis. Het was nog een eindje, maar de frisse lucht doet me goed. Langzaam aan krijg ik mijn energie weer een beetje terug. Deels door de rust, maar vooral door Vanessa. Maar ik wil het rustig aan doen. Dat zou ik doen.

Als ik thuis ben trek ik mijn kleren uit en poets ik mijn tanden. Ik ga in bed liggen en sluit mijn ogen. De hele avond blijft door mijn hoofd spoken, maar alsnog val ik redelijk snel in slaap.