LADES

20.Bölüm

LADES'İM LADES OLSUN MU?

Bunun üzerine hiçbir şey söylemeden arabadan inmiştim,gitmem lazımdı 3-4 ay sonra. Neden böyle bir lades'e girmişti? Sonumuz ne olacaktı bilmiyordum,sadece Bedirhan'ın daha  fazla canımı yakmasını istemiyordum. Aniden telefona bakma isteği gelmişti,Ateş dışında herkes aramıştı ve sürüsüne mesaj vardı,evin kapısına geldiğimde kapıyı Yağız açmıştı,arkamı döndüğüm de Bedirhan'ın gitmesini umuyordum ama umduğum gibi olmamıştı,Bedirhan arabadan çıkıp bize bakıyordu ve bir hayli kızgın gözüküyordu. Yağız'ın yaptığı atakla kendimi onun kollarında bulmuştum,ayrıca Bedirhan kornaya yardım ister gibi basıyordu. Arkamı döndüğümde Bedirhan hızla garajın önünden çekip gitti.

"Nerdeydin Melisa?"
"Burdayım işte Yağız"
"Annen ne kadar merak etti haberin var mı?
"Bırakta içeriye gireyim"

Annemin vereceği tepkiyi çok merak ediyordum,annemden asla korkmazdım ama çenesini açınca susmak bilmezdi ve çok muhabbet etmişliğimiz de yoktu.

"Nerdesin kızım sen?"
"Arkadaştaydım anne telefon çekmiyordu haber veremedim"
"5 ay sonra değil senin hemen gitmen gerekiyor,yurt dışına"
"Anne yapma tamam mı? Beni zormala artık"
"Melisa uzatma"

O kadar bunalmıştım ki 5 ay boyunca annemin beni zorlamasına dayanamazdım,insanlara alıştıktan sonra her zaman düzenim bozulurdu. Odama çıkıp bavulumu hazırlamaya karar verdim,oldu olacak kimsesizler yurduna bıraksınlar temelli kurtulurlardı. Yağız arkamdan geliyordu ve bu beni fazlasıyla rahatsız etmişti.

"Yağız"
"Efendim hayatım?"
"Ben yapamıyorum artık"
"Ne demek istiyorsun?"
"Ayrılalım gitsin"
"O çocuk mu,sebebin o çocuk mu Melisa?"
"Bedirhan'ın ne alakası var? Zaten uzun süre ayrı kaldık,şimdi de gidiyorum ben uzak ilişki yapmak istemiyorum"
"Son sözün bu mu?"
"Evet bu"
"Yazıklar olsun sana verdiğim değere"

Bunu yapmak zorundaydım,evet Yağız'ı seviyordum ama ona hiç aşık olmamıştım ve daha fazla onu kandıramazdım,zaten şu saatten sonra da bu ilişki için yapabilecek pek fazla birşeyim yoktu. Sadece gidişini izledim,ne kadar üzülürse üzülsün Yağız'ın güçlü bir kişiliği olduğundan bu ayrılığı hemen atlatacağını umuyordum. Telefonun çalamasıyla yerimden sıçramam bir olmuştu,arayan İdil'di.

"Alo Melisa"
"Efendim canım"
"Okula gelmedin,herkes merak etti"
"Bedirhan ile birlikteydim"
"Anladım okula gelecek misin?"
"Okula gelemem"
"Neden Melisa?"
"Haftaya yurt dışına çıkıyorum"
"İnanamıyorum sen ciddi misin?"
"Evet ama vedalaşmaya geleceğim"
"Tamam canım dikkat et"

Bu konuşma üzerine canım fazla sıkkındı,Bedirhan ile lades'e gitmiştik. Şimdi kaybedectim ve belki de benden nefret edecekti ama biraz saçmalamış hissediyordum kendimi. Çünkü Bedirhan için sadece arkadaştım,ötesi yoktu. Annemden nefret ediyordum,düzen bozmakta üstüne yoktu belki herkes için kötü bir evlattım ama hayır annem sadece kendini,kızını ve kocasını düşünüyordu,ben kimin ki? Babası ölümüş bir kız ya da her üzülüp kızdığın da bileklerini kesen aciz biri mi,ben bu muydum? Etrafımda ki herkesten uzaklaşıyordum ve alıştığım insanlardan tek tek uzaklaşıyordum,sahi ben kimdim? Bu hayatta tek bir hedefim vardı,psikolog olup benim durumum da olan herkesi bu boşluktan çekip kurtarmaktı. Bavulu hazırlandıktan sonra uyumam gerekti .
     Sabah olduğunda Bedirhan'lara gitmeye karar verdim,vedalaşmam gereken arkadaşlarım var. Taksi çağırcakken bende numarası olmadığını fark ettim ve annemle muhattap olmak istemiyordum üzerime giydiğim salaş tişörtle çantamı alıp dışarıya çıktım,taksi durağına yürürken kafam allak bullaktı. Çalan korna ile kendimi kaldırama attım ve kafamı kaldırdığımda karşımda ki Ateş'ti.

"Binsene Melisa"
"Taksiye binecektim"
"Olsun gel"

Kapıyı açıp arabanın ön koltuğuna yerleşmiştim ve Ateş konuşmamı bekliyordu,susmak benim için bir kaçış yoluydu.

"Dün nerdeydin Melisa? Bedirhan da ortada yoktu,hatırladığıma göre Bedirhan ile arabaya binmiştin"
"Ah evet,dertleşmeye gittik ama yolda kaldık"
"Eminim romantik bir gün geçirmişsinizdir"
"Yok can..."
"Her neyse seni nereye götüreyim?"
"Size gidiyordum"
"Bedirhan'ı görmeye mi?"
"Hayır herkesle vedalaşmaya"
"Hayırdır nereye gidiyorsun?"
"Kısa süreliğine yurt dışına çıkıyorum"

Ateş'in yüzü düşmüştü,Bedirhan'ı düşünemiyordum.

"Hadi in bakalım"
"Teşekkürler Ateş"

İçeriye doğru ilerledim ve Ayhan boynuma atladı.

"Melisa'cık seni çok özledim"
"Ah bende seni çok özledim"
"Bedirhan burda mı?"
"Yok daha gelmedi,hadi içeriye gel"

İçeri geçtikten hemen sonra Ateş yanıma oturdu ve Samet'te geldiğinde herşey yerine oturmuştu.

"Melisa yurt dışına çıkıyormuş"

Herkesin gözü Ateş'in üstündeydi,Ayhan ayağa kalkıp bir oyana bir buyana gidiyordu.

"Melisa gitme ben sana çok alıştım,hani hep dertleşecektik?"
"Bende gitmek istemiyorum ama mecburum"
"Bedirhan bu duruma çok üzülecek"
"Bedirhan üzülmez,sanmıyorum"
"Üzülür Melisa'cık"
"Neyse ben kalkim okula gidip İdil ile vedalaşmam lazım,kendinize dikkat edin çabucak dönmeyi deneyeceğim"

Herkesle sarıldıktan sonra taksiye binip okula gitmiştim,gözlerim Bedirhan'ı arıyordu ama onu görmemiştim ve yanıma İdil'in geldiğini gördüm.

"Ya ama ben seni çok özleyeceğim"
"Bende seni özleyeceğim ama elimden hiç birşey gelmiyor."
"Ağlarım ama ben"
"Ağlama,Bedirhan'ı gördün mü?"
"Basketbol sahasında,maç yapıyordu"
"Bir de onu göreyim"

Basketbol sahasına giderken aklıma Bedirhan'ın burnuma top attığı gün gelmişti,sanırım o tokatın hesabını tam da o gün almıştı.

"Bedirhan"

Seslendiğim de Bedirhan heyecanla arkasına dönmüştü,saçları ıslak ve alnından akan boncuk,boncuk akan teri beni benden almıştı. Yanıma koşarak geldi.

"Neden geç kaldın Melisa?"
"Buraya sana veda etmeye geldim"
"Nereye gidiyorsun?"
"Yurt dışına çıkıyorum"

Bedirhan elinde ki su şişesini duvara fırlattı,bana bakan gözleri yine nefret doluydu.

"Kaybettin anlıyor musun?"
"Neyi kaybettim?"
"Herşeyi beni,geleceğini anladın mı?"
"Ne diyorsun sen?"
"Sana söylediklerimi hatırlıyor musun?"
"Lades mi?"
"Evet lades"
"Hatırlıyorum"
"Sen bu Ladesi kaybettin,Lades bitti"