29. Bölüm

194 9 0
                                        

Sabah artık daha anlamlıydı ama Bedirhan beni seviyor muydu? Hep beraber olacaktık,belki bitmeyecektik,belki de birimiz birbirimizden birini terk edecekti. Bunu istemezdim hatta ondan bir parça taşımak isterdim ve gözleri ona benzesin ama kalbinin benzemesini istemezdim. Kalbi bana benzesin,benzesin ki yüreği ebedi sevsin.

"Ne düşünüyorsun böyle?"

Bedirhan'a baktım,gerçekten gözleri ömürlüktü,ömrüm boyunca bu gözlere bakmak isterim. Eli hâlâ belimdeydi,sıcak ve sımsıkı.

"Kaybetmekten korkuyorum,hayallerimi yarıda bırakmaktan"

Bedirhan ben konuşmayı kesince usulca elini belimden çekti,içim cız etmişti sanki bugün sondu. Belki de bu anı daha yaşayamayacaktım,belki bir daha onunla uyanamayacaktım.

"Kaderin de ne yazılıysa bunu çekmek zorundasın Melisa,kaybetmek istemiyorsan sımsıkı sarılmasın."

Bu söz üzerine Bedirhan'a sarılmıştım,şaşkındı kalbi ritimsiz bir şekilde atıyordu. Dün ki rüya bunun elameti miydi,yoksa bu kader mi?

LADES Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin