LADES

17.Bölüm

O anki mutluluğu görülmeye değerdi,nasıl bir anda bu kadar samimi olmuştuk? Kafalarımız bir birine uysada aramızda ki nefret duygusu hiç bir zaman geçmeyecek gibiydi,kaybetme korkusu mu vardı içimde ona karşı? Yine aynı düşünceler ama ikimiz de farkındaydık olanı biteni aramızdan su sızmayan nefreti. Ben bunları düşünürken kafasını omzuma yaslayıp gözlerini kapatmıştı,evet bu huzurdu eşi benzeri olmayan bir huzur. Aklım hep ondaydı ama dışarıda siniriyle etrafa Alev saçan Ateş.

"Yanlış anlama ateşine bakıyorum"
"Ateş alından bakılır benim bildiğim"
"Ben omuzdan da anlıyorum Melisa!"
"Tabi deneyimlisin"
"Hayır şuan İLKİMİ yaşıyorum"

Ne,ne demişti? İlki mi,ben mi? Hayır kızım bu ucuz oyunlara kanma diye iç çekerken Bedirhan iri vücuduyla beni küvetin dibine kadar itip önüme gelmişti bir hayli şaşkındım ama biraz da heyecanlıydım,başımı elleriyle kaplayıp öne doğru çekmişti ve kusursuz dudaklarını alnıma dayanmıştı,kalp ritmim dört nala binmişcesine hızlıydı. Nasıl bu kadar kusursuz olabiliyor,kusurlarını böyle ört pas edebiliyordu? O anın şokuyla irkilimiştim ve nerdeyse 20 saniye kadar gözlerimi kapatmamıştım. Bedirhan olduğunca hızlı hareketleriyle küvetten çıkıp bornozlara yöneldi,geri döndüğünde ise titreyen bedenime elini uzatmış aynı hareketi benden beklercesine gözlerimin içine bakıyordu ve ben bu eli geri çeviremezdim,aynı şekilde elimi Bedirhan'a uzattım beni kendine çekmesiyle vücuduna deymem bir olmuştu.

"Vay gerçekten kas yığınısın"
"Ne? Çok kabasın Melisa"
"Bedirhan içine masum bir Polyana mı kaçtı acaba?"
"Bence haddini aşma"
"Ah...tamam,tamam susuyorum"
"İç çamaşırlarını çıkar"
"Ne?"
"Tekrar ateşlenmek mi istiyorsun?"
"Hayır ama"
"Dokunmam Melisa"
"Biliyorum"
"Arkamı dönüyorum"

Bu hareketler Bedirhan'a uyan hareketler değildi,gerçekten benim için endişelenmiş miydi? Her zaman duygularımı alt üst ediyordu,neden bana karşı hem melek hem zalimdi?

"Giyindim arkanı dönebilirsin"
"Birşey sorucam"
"Sor bakalım"
"Seni tanıdığımdan beri boynunda ki kolyeyi çıkarmadın bir anlamı mı var yoksa erkek arkadaşın mı aldı?"
"Hayır"

diyerek banyo dolabına yaslandım,Bedirhan bana bakarken ben kolyeyi elimle bir o yana bir bu yana çeviriyordum.

"Anlatıcak mısın?"
"Babamın yüzüğü,ben 8 yaşındayken hayatını kaybetti ve bu annemle evlilik yüzükleri ölmeden hemen önce anneme vasiyet etmiş bu yüzüğü Melisa'ya ver ve birgün gerçekten onu seven biri olursa her ne olursa olsun bu yüzüğün aynısını yaptırıp kızıma taksın demiş"
"Nasıl yani?"
"Bu taşıdığım yüzüğü gerçekten beni seven birine takıcam ama o beni sevdiğini kanıtlamak için bu yüzüğün aynısını bana yaptıracak"

Gözlerim çoktan dolmuştu ve Bedirhan bana yavaş yavaş yaklaşarak belimden tutup sarılmıştı,benim bilmediğim bir yarası vardı Bedirhan'ın.

"Hadi odana git artık"

Gülümseyerek kapıya yöneldim.

"Melisa"
"Efendim Bedirhan?"
"Kapını kitle olur mu?"
"Ah...tamam"

Ne oluyordu Bedirhan'a? Neden bu kadar iyiydi? Belki de suçluluk duygusu vardı içinde,evet bencede böyleydi yoksa Bedirhan bana böyle davranmazdı. Aslında bu hali daha çekiciydi çünkü onun tipine bu tavır daha fazla yakışıyordu,banyodan çıkar çıkmaz Ateş'in bana nasıl bir sinirle baktığını gördüm ve ilk defa bana böyle bakıyordu.

"Ateş"
"Sakın Melisa,sakın"

Ateş bana resmen trip atıyordu,ne yapmıştım? Bedirhan yüzündendi ama Ateş'i ne ilgilendirirdi ki bu?
Bu neydi şimdi,ne diyordum ben? Melisa böyle yapma Ateş senin iyiliğini istiyordu sadece,kes sesini iç ses. Ah sanırım deliriyordum,Ateş bana kızgınlıkla baktıktan sonra hızla merdivenden indi,onun inmesiyle Ayhan yanıma geldi.

"Şimdi iyi misin?"
"Teşekkür ederim Ayhan,şimdi daha iyiyim"
"Odana kadar eşlik edebilirim"
"Tamam olur"

Ayhan'a bayılıyordum,kız güzelliği vardı ve kız olsaydı tüm okul onun peşinden koşardı.

"Melisa"
"Efendim Ayhan"
"Korktuğunda yan koltuğunda uyuyabilirim"
"Ne?"
"Korkma çocuklardan en güvenlisi benim"
"Anlamıyorum Ayhan"
"Ben eşcinselim,lütfen beni yargılama"
"Saçmalama neden seni yargılıcakmışım ve sevindim en azından dertleşicek biri olduğunu öğrendim"
"Ya sen ciddi misin?"
"Tabi ki hatta neden yarın pijama partisi yapmıyoruz"
"Sana sarılabilir miyim?"
"Hadi o zaman kanka sarılışı"

Ayhan çok mutlu olmuştu ama Bedirhan ona hiç bir zaman ön yargılı olmamıştı,Ayhan odadan ayrılınca kapımı kitledikten hemen sonra yatağa uzanıp düşünmeye başladım. Seviniyor muydum,aşık mı oluyordum? hiç bir fikrim yoktu,telefonun titremesiyle irkilimiştim.

-İDİL-
Ateş benimle birlikte haber vermek istedim.

Sanırım yakın arkadaşım bana nispet yapıyordu,neden benden Ateş'i mi kıskanmıştı? Artık kimseye güvenim kalmamıştı,bunları düşünürken çoktan uykuya dalmıştım.

"Uyan,uyan,uyan"

Yataktan esneyerek kalkmıştım,bu ses sabahın en erken saatlerinde uyandırma alarmıydı sanırım.

"Uyan,uyan,uyan"
"Günaydın Ayhan"
"Hadi açlıktan tırnaklarım kırılıcak"
"Ayhan açlıkla tırnağın ne alakası var?"
"Vitamin eksikliği"
"Vayy gerçekten harikasın"
"Ohh be dünya varmış"
"Neden böyle dedin?"
"Çünkü yanında yapmacık duruyordum şimdi ise olduğum gibiyim"
"Ah canım kankacım,güzel arkadaşım her zaman olduğun gibi kal"

Odaya doğru ilerlediğimiz de Bedirhan bana bakıp gülüyordu.

"Ne o Bedirhan bu gün mutlusun?"
"Mutlulukla alakası yok"
"O zaman ne diye gülüyorsun?"
"Pijamalarım benim üzerimde bu kadar güzel durmadı sende çok iyi durmuş"

Bunları söylerken içtenlikle kahkaha atıyordu ve ben bu durumdan ne şikayet edicem ne de bağırıp çağırıcam Bedirhan bugün de farklıydı,bugün de huzur doluydu ve hatta kahvaltı yaparken ekmeğime yağ ve reçel sürüp duruyordu,bu iyiye mi işaretti,yoksa yine bi yerden patlak verecek miydi? Korkuyordum Yağmur'a dokunmasından bu sefer herşeyi kabul ediyordum,her şeyimle kabul ediyordum evet sanırım ben Bedirhan'dan hoşlanıyordum.