Για Την Καρδιά Ενος Αγγέλου

Με Τα Δάκρυα Στεγνά....

Ελευθερία

           Τον παρατηρώ να μιλάει στο κινητό του, γεμάτος ενθουσιασμό και χαρά.
Τα μάτια του λάμπουν απο περηφάνια...

   Γιώργος<<Μωρό μου?!Τι έπαθες?!>>  με βαζει ξανα στην αγκαλιά του.
     Ελευθερία<< Ε?! Οχι τι- τίποτα>> κλείνωτα μάτια μου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
    Γιώργος<<Τι ήθελες να μου πεις?!>>  ρωταει
Τωρα τι να σου πω?!
    Ελευθερία<< Τίποτα μωρέ..>> καταπινω τα δάκρυα μου.
<< Ποιος..Ποιος ηταν στο τηλέφωνο?!>>
    Γιώργος<< Αγάπη μου... Ηταν η γραμματέας μου απο το δηκηγορικο γραφείο που δουλεύω... Με ειδοποίησε οτι μια απο τις μεγαλύτερες υποθέσεις που ειχα αναλάβει... Οχι μονο κερδηθηκε αλλα πλέον ο άντρας σου είναι και διάσημος>> καμαρώνει.
Άντρας μου ??!
Του χαμογελάω και τον φιλάω γλυκά  στο μάγουλο. Χαίρομαι για αυτόν...

     Πέσαμε για ύπνο και με ειχε στην αγκαλιά του αλλα εγω δεν μπορώ να κλείσω μάτι.

Το μυαλό μου τριγυριζει συνεχεια σε αυτο το τηλεφώνημα και μαζι με τριγυριζει και ο φοβος.

     Σηκώνομαι σιγά σιγά για να μην τον ξυπνήσω και βάζω στην αγκαλιά του το μαξιλάρι μου.

Η ώρα ειναι 3:47...
Φοράω μια φόρμα και ενα μπλουζάκι του και βγαίνω ήσυχα απο το δωμάτιο.
Παίρνω  τα κλειδιά μου και φεύγω.

Ο δρόμος μου με έβγαλε στο σπιτι της Πενυς.
Δεν παραξενευομαι.
Η Πενυ κι εγω είμαστε κατι παραπάνω απο ξαδελφες και φιλες.

        Σπύρος<< Ελευθερία?!>> ρωταει κοιμισμένα.
   Ελευθερία<<Γεια Σπυρο... Η Πενυ?!>> μπαινω μεσα και καθομαι στον καναπε.
        Σπύρος<< Κοιμάται??!.... Εσυ τι κάνεις εδώ?! >> στέκεται στην πορτα και με κοιτάει .
      Πενυ <<Τι γίνεται..>> χασμουριεται
<< Σεισμός?!>>  έρχεται και ξαπλωνει στον καναπέ μεχρι που με παρατηρεί
<< Ελευθερία ?!... Ωχ για να είσαι εσυ εδω.... κατι δεν πηγε καλα>> λεει και με αγκαλιάζει.
Εγω αρχίζω να κλαίω.
      Σπύρος<< Οπα κορίτσια... Ριακι μου γιατι κλαίς?!!>> ρωταει και κάθεται και αυτός διπλα μου.
       Ελευθερία<< Τι.. τίποτα..>> λεω αλλα κλαίω περισσότερο.
        Πενυ<< Αρχη κουτσομπολη - σπιουνε στρίβε...>> του λεει
       Σπύρος<< Ααα καλααα παλι τα ψυχολογικά σας έχετε. >>
       Πενυ<< Ναι και κανόνισε να ξεσπασουμε πανω σου!>> σηκώνεται απο τον καναπέ.
        Σπύρος<< Με ανάβεις οταν θυμωνεις..>> της ψιθυρίζει αλλα τον ακούω.
<< Ελευθερια μου να σου πω δεν πας να πρήξεις τον δικο σου γιατι εμεις εδω εχουμε μιααα... δουλιτσα?!>>
       Πενυ << Ιιιι... γάιδαρε!>> τον βαράει
       Σπύρος<< Ρε μωρο μου δεν φταίω εγώ αφου το θελω... ΤΩΡΑ!>>
      Πενυ<< Ε τότε αγάπη μου ξεκινά μονος σου και θα σε βρω εγω στον δρομο!>>
Εγω μεσα σε ολα αυτα γελάω και κλαίω ταυτόχρονα.
Γιουπιιι... οι ορμόνες μου κάνουν πάρτι!
     Σπύρος << Ακουσε να δεις αγαπη μου εγω εχω να ξεκινήσω μονος μου απο τα 16. Δεν θα μου πεις εμενα...>> της φωνάζει αλλά η Πενυ τον κομπλαρει αγριοκοιτοντας τον.
     Πενυ << Εσυ μεσα! Και μην πεις τίποτα στον φίλο σου γιατι θα ξεκινάς μονος σου για πολυ καιρό>> του λεει
<< Και εσυ... παω να φερω πυρομαχικά.... και σος.>> λεει και φεύγει για την κουζίνα λογικά.