Για Την Καρδιά Ενος Αγγέλου

Συνάντηση Κορυφής 1

Ελευθερία<< Ορίστε >> λέω και του τείνω το ποτήρι.
Γιωργος<<Ευχαριστώ>> απαντάει και πίνει μια γουλιά. Πίνει μια γερή γουλιά, με κοιτάει και παίρνει τον λόγο.

Γιωργος<< Ελευθερία για να τελειώνουμε. Μπορώ να το υπολογίσω ξέρεις. Η κόρη σου είναι δική μου>> λέει και αρχίζω να πανικοβαλομαι αλλά ταυτόχρονα και να εκνευρίζομαι.
Ελευθερία<<Η κόρη μου δεν είναι δική σου δουλειά! Επίσης δεν είναι και αντικείμενο για να σου ανήκει!>> Του επιτίθομαι.
Τον βλέπω που ξεφυσάει και τσιτωνεται.
Γιωργος<< Δείξε μου το πιστοποιητικο γέννησης της! Σίγουρα εκεί πρέπει να αναφέρει όνομα πατρός!.. Τίνος το όνομα έχεις γράψει Ελευθερία ?!>>
Ελευθερία<<Εεε...Εγώ..>> Ξεροκαταπινω
<< Κανενός..>> Ψιθυρίζω χωρίς να τον κοιταξω.
Αυτός ο άνθρωπος με κάνει να νιώθω τόσο εγωιστρια.
Γιωργος <<Τι εννοείς κανενός?!>>
Ελευθερία<< κανενός Γιώργο. Η Μαριλια δεν έχει πατέρα. Είμαστε μόνοι ο αυτή και εγώ και τέλος!>>

Γιωργος

Δεν την πιστεύω ότι δεν ξέρει ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού της. Δεν είναι έτσι η Ελευθερία.
Ακόμα και τώρα που προσπαθεί να αμυνθεί η παραμικρή κίνηση της προδίδει την αγωνία της.

Πφφφ... Δεν ωφελεί να φωνάζουμε και να τσακωνομαστε. Δεν θα βγάλουμε καμιά άκρη έτσι.

Γιωργος<< Ωραία!.. Ξέρεις κάτι?! Καλύτερα να το πιάσουμε από την αρχή! >>προτείνω
Ελευθερία<<Γιώργο ας το αφήσουμε. Ότι έγινε, έγινε. Είναι ένα παρελθόν που αφήσαμε και οι δύο πίσω μας >> λέει άτονα χωρίς καν να με κοιτάξει.
Γιωργος<< Μην το κάνεις αυτό! Ούτε τότε με άφησες να σου μιλήσω αλλά και τώρα κάνεις του κεφαλιού σου!>> φωνάζω αγανακτησμενα.

Ελευθερία

Ελευθερία << Μιλά!>>
Γιωργος<<Δεν ξέρω τι έγινε τότε. Δεν ξέρω πως βρέθηκε η Χρύσα στο κρεβάτι μας>> λέει και όσο τον ακούω τόσο πιο πολύ θυμώνω.
Ελευθερία<< Ακούς τι λες?! Σε βρήκα στο κρεβάτι μας αγκαλιά με την πρώην σου γαμωτο!>> φωνάζω
Γιωργος << Πότε δεν θέλησα να σε πληρώσω>> Τονίζει
Ελευθερία<< Ξέρεις, κάποια πράγματα υπάρχει λόγος που τα λένε κλισέ! >>κουνάω το κεφάλι μου ειρωνικά και ερχιζω να περπατάω πέρα - δώθε στην κουζίνα.
<< καταλαβαίνω Γιώργο! Ήταν καλά δύο χρόνια αλλά μετά δεν θα χαραμιζες την υποτροφία σου στο εξωτερικό για να μείνεις εδώ μαζί μου. Απλά συγνώμη που ήμουν τόσο αφελής που πίστεψα σε μας και νομίζω ότι όσα είχαμε μοιραστεί ήταν σημαντικά. Τουλάχιστον τόσο ώστε να μείνεις και να προσπαθήσεις να μου εξηγήσεις. Τέλος πάντων. Αν αυτά ήταν που ήθελες να πεις και να εξιλεωθεις, σε συγχωρώ. Μπορείς να φύγεις! >>. Λέω και του γυρνάω την πλάτη. Δεν θα του έδινα την ικανοποίηση να με δει για μια ακόμα φορά συντετρημενη.
Μαζεύω το θαρος μου και γυρνάω στεκουμενη απέναντι του να κοιταζομαστε.