Για Την Καρδιά Ενος Αγγέλου

Το παρελθόν μας...

Γιώργος

    
        Την σηκώνω στην αγκαλιά μου και την πηγαίνω στον καναπέ.

      Δεν ξέρω πως να αντιδρασω μετά από όλο αυτό.
Δεν έπρεπε να το είχα κάνει... Ήρθα εδώ για να της μιλήσω και μόνο αλλά..

      Όταν την είδα έτσι, με όλο το σώμα της εκτεθειμένο μπροστά σε έναν άλλον....
    Έπρεπε να δείξω ότι είναι δικιά μου.
Να μην την πλησιάσει κανένας άλλος!

        Ανεβαίνω την σκάλα  ψάχνοντας το δωμάτιο της.
Μπαίνω στην πρώτη κλειστή πόρτα που βρήκα.
      Όμως δεν είναι το δωμάτιο της Ελευθερίας είναι...  Είναι της Μαριλιας...
 
       Στέκομαι λίγο στην πόρτα...
Το δωμάτιο είναι στις αποχρώσεις του  ροζ και του μοβ, γεμάτο κούκλες και παιχνίδια.
  
       Αυθόρμητα χαμογελάω...
Είναι περίεργο συναίσθημα η πατρότητα τελικά....

      Ξεφυσάω και φεύγω.
Πως μπόρεσε να μου το κρύψει...
Κάτι τόσο σημαντικό ?!

      Τελικά βρήκα το δωμάτιο της,  πήρα μια κάπως μεγάλη μπλούζα που βρήκα και μια κουβέρτα και κατέβηκα κάτω.

       Την βοήθησα, αμίλητα,  να βάλει την μπλούζα και μετά την φίλησα και την σκέπασα.

       Θέλω τόσο γαμημενα πολύ να την βάλω στην αγκαλιά μου και να της υποσχεθώ ότι όλα θα πάνε καλά. 
Ότι από εδώ και πέρα θα γίνουμε οικογένεια και δεν θα είναι μόνη της αλλα...
      Ξέρω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει προς το παρόν... 
Είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν..

  
      Με αυτές τις σκέψεις φόρεσα την μπλούζα μου και έφυγα.
  
      Ο δρόμος με έβγαλε στο μπαρ των παιδιών...  Ναιιι θα ήταν πολύ χρήσιμο ένα ποτό αυτή τη στιγμή.

      Μπαίνω μέσα και πάω στην μπάρα που ήταν ο Σπύρος και πιο πέρα ο Δημήτρης.

       Γιώργος<< Μια βότκα, σκέτη.. >> φωνάζω και ο Σπύρος γυρνάει και με κοιτάει παραξενεμένος.
       Σπύρος<< Ωχ... Τόσο καλά τα πράγματα..>> λέει αφήνοντας ένα ποτήρι μπροστά μου.
Το πιάνω και το πίνω μονορούφι.
        Γιώργος<< Άλλο ένα!>>
       Δημήτρης<< Αλκοολικός θα καταντήσεις..!>>
        Γιώργος<< Ασε τα σχόλια και γέμισε το>> λέω απότομα.
Το ξανά γεμίζει και μένω να κοιτάω το ποτήρι...
       Σπύρος << Γιώργο..>> Πάει να πει αλλά τον διακόπτω.
       Γιώργος<< Σπύρο άστο...  Δεν έχω όρεξη να το συζητήσω... Θέλω απλά να μου γεμίζεις το ποτήρι. >> Γνέφει.
Μου αφήνει το μπουκάλι δίπλα μου και φεύγει.