Για Την Καρδιά Ενος Αγγέλου

Θεσσαλονίκη

Γιώργος

      Προσγειονομαστε και αφου παρω την βαλίτσα μου μπαινω σ' ενα ταξί με προορισμό το Grant Hotel.
Ωστόσο δεν βγηκα τυχερός αφου η Ελευθερία ειχε φυγει.

      Γιώργος<< Μήπως ειπε που θα παει?!>> ρωτάω την κοπέλα στην ρεσεψιον η οποια με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.
     Ρεσεψ<< Ναιιιιι... ειπε οτι θα κατέβαινε κέντρο για ψώνια λογικα>> λεει ονειροπολα .
     Γιώργος<< Ωραία ευχαριστώ.. εεε θα μπορουσα να αφησω την βαλιτσα μου στο δωμάτιο της?!>>
    Ρεσεψ<<εε ξέρετε δεν επιτρέπεται..>>
    Γιώργος  << Κοιτάξτε ειμαι ο.. άντρα της και ηρθα να της κανω έκπληξη>> λεω και της χαμογελάω για να πιάσει 
    Ρεσεψ<< Οοοο... τι γλυκός... εντάξει θα πω στον γκρουμ να την πάει στο δωμάτιο της... 124>>
    Γιώργος<< Τέλεια. Ευχαριστώ πολυ. Θα κατέβω κέντρο για να την βρω... θα μπορούσα να σας δωσω ενα τηλέφωνο να με ειδοποιησετε αν γυρισει πριν την βρω?!>> ρωταω και γνεφει. Πιανω μια κάρτα και γραφω το κινητό μου και της το δίνω.
<< Ευχαριστώ >> λεω και τρεχω εξω.
Θα γυρισω ολη την Θεσσαλονίκη αν χρειαστεί!!

*   *    *   *   *   *    *   *    *  *

     Δυο ωρες και πουθενά! Πηγα σε ολα τα μαγαζια, στην πλατεία, τις καφετέριες κσι τωρα προχωράω απο τις ομπρέλες μεχρι τον λευκό πύργο.

Τοτε την βλέπω.  Κάθεται σ' ενα παγκάκι, ακίνητη κοιτώντας την θάλασσα...

Δεν ειναι καλα... ειναι καπως.. στενοχωρημενη, μελαγχολικη.

Γιατί έφυγες Γαμώτο?!!!

Νομίζω οτι πρεπει να παρω δραστικά μετρα. Βγαζω το κινητό μου και τηλεφωνω στον Μανθο.
Θα χρειαστώ βοήθεια!

Ελευθερία

      Ελευθερία  << Μαρίνα μου σε πειράζει να μείνεις εσύ εδώ γιατί θελω να κατέβω ετην πόλη?! >> λέω στην υπεύθυνη σεφ που ειχε έρθει μαζί μου για τον διαγωνισμό.
     Μαρίνα << Τι να σε κάνω. Πήγαινε δεν υπαρχει προβλημα θα κάτσω εγώ εξάλλου ενημέρωση είναι πιο πολυ. >> μου λέει χαϊδευοντας το χέρι μου.
    Ελευθερία<< Ευχαριστώ πολύ >> παίρνω την τσάντα μου και φεύγω από το ξενοδοχείο.
Πνιγομαι εκεί μέσα.
Μπήκα σε ενα ταξί και σε 10 λεπτα ήμουν πλατεία Αριστοτέλους. Αν και νωρίς έχει πολύ κόσμο.

    Άρχισα να περπατάω, χωρίς προορισμό, δεν με νοιάζει για που αφου ο δρόμος δεν θα με βγάλει εκει που είναι αυτός και το παιδί μας.