Για Την Καρδιά Ενος Αγγέλου

Εγω Αθήνα και εσυ...?!

Γιώργος

     Γιώργος <<Τι είναι αυτά που λες ρε Ελευθερία>> φωνάζω
Οχι κανενας δεν θα φυγει χωρις την συγκατάθεση μου!
     Ελευθερια <<Γιώργο... Ειναι καλυτερα ετσι τα πράγματα...>>
      Γιωργος<< Για ποιον?! Ειναι λυση το να φύγεις?!>>
     Ελευθερία<< Η Μαριλια θα μεινει εδω μαζι σου και θα έχετε οσο χρονο θέλετε για να γνωριστειτε καλύτερα.
Ετσι πρεπει να γίνει Γιώργο.
Παω να την χαιρετησω>> λεει και ανεβαίνει τις σκαλες

Η οργη φουντωνει μεσα μου.
Με αφήνει απ' εξω και φεύγει.
Χτυπάει η πόρτα.
Ανοιγω την εξω πόρτα και μπαινει μεσα ο Ντινος.

     Γιώργος<< Τι θέλεις εδω?!>> ρωταω ωμα. Δεν εχω την όρεξη να το παιξω ευγενικός.
    Ντινος <<Μου τηλεφώνησε η Ελευθερία να ερθω να την πάρω>> λεει και τοτε κατεβαίνει κατω η Ελευθερία.
    Γιώργος<< Δεν μου ειπες οτι θα ερχόταν ο Ντίνος>> της πετάω
    Ελευθερία <<Δεν έτυχε >> λεει παγερα. Μα καλα τι την εχει πιάσει?!
Ο Ντίνος κάθεται στην ακρη χωρίς να μιλαει, αφηνοντας μας να μονομαχουμε με σποντες.
    Γιώργος << Μπορουμε να μηλησουμε ιδιαιτέρως?!>> ρωταω και κουναει αρνητικα το κεφαλι της.
Άααα δεν θα τα παμε Καλαααα...
Ελευθερία << Δεν χρειάζεται να πουμε τιποτα άλλο. Η μικρη εμαθε την αλήθεια πια δεν υπαρχει τιποτα αλλο...>>
    Γιωργος<< Δεν υπάρχει?!>>
     Ελευθερια << Οχι , δεν υπάρχει>> ξεφυσαει και γυριζει σ' αυτον.
<< Παω να φερω καποια πραγματα απο το γραφείο, η βαλιτσα μου ειναι εκει. Σε δυο λεπτά ερχομαι να φύγουμε>> λεει και φευγει για το γραφειο της.
     Γιωργος<< Τι τρεχει με εσενα και την Ελευθερία?!>> τον ρωτάω
    Ντίνος<< Τιποτα που να σε αφορά>> λεει με ενα αυταρεσκο χαμογελο. Ποοοο θα τον πλακωσω τον μαλακα.
<< Θα σου πω κατι. Την Ελευθερια την αγαπώ. Και την ξερω παρα πολλα χρονια ωστε να καταλαβω ποσο κακο της εχεις κάνει και οτι της εχεις καταστρέψει την ζωη... και για ενα να εισαι σίγουρος δεν θα σε αφησω να το ξανα κανεις>> τα λογια του με εξωργιζουν. Τον πιανω απο την μπλουζα και αρχιζουμε να πλακωνομαστε
    Γιωργος<< Και ποιος εισαι εσυ ρε που θα ανακατευτεις στην σχέση μου με την Ελευθερία?!!>> φωναζω και του ριχνω μια μπουνια.
Πιαστηκαμε στα χερια κανονικότατα.
Μέχρι που μπηκε στην μέση η Ελευθερία.
     Ελευθερία << Σταματήστε. Γιώργο αστον Γαμώτο!>> με σπρώχνει.
<< Ντίνο πήγαινε την βαλιτσα μου στο αμάξι καλύτερα. >> του λεει και αυτος ξεφυσαει θυμωμενα αλλα το κανει.
<< Δεν ξερω τι να σου πω. Δηλαδή ελεος ξερεις οτι το παιδι είναι πάνω και μπορει ανα πασα στιγμη να κατεβει και κανεις τέτοια παιδιαστικα πράγματα >> μου φωναζει.
     Γιώργος<< Γιατί φευγεις?!>> η ερώτηση φευγει απο τα χείλη μου.
    Ελευθερια<< Ετσι ειναι καλύτερα. Κλειδιά του σπιτιού εχεις μπορείτε να μείνετε εδω που..που εχει και η μικρή τα πραγματα της.
Θα παιρνω τηλέφωνο κάθε μέρα.. να μαθαίνω νεα της...>> λεει με ανεκφραστο πρόσωπο.
<< Αντιο.. Γιωργο... να προσέχεις το κοριτσακι μας.>> Λεει και με πλησιαζει. Τεντωνεται στις μυτες και με φιλάει φευγαλεα στο μάγουλο.