Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*7*

"Τα καλύτερα έρχονται
εκεί που δεν τα περιμένεις"

x x x x x x x x

"Αλέξη" τον σκουντάω με περισσότερη δύναμη.

"Αλέξη κάνε πιο κει παιδάκι μου" τον ξανά σκουντάω και για καλή μου τύχη ανοίγει τα μάτια του.

"Ανθή τι θες;" ρώτησε μέσα στον ύπνο του και τον έσπρωξα στην άκρη του κρεβατιού.

"Τι κάνεις;" ξεφύσησε αγανακτισμένος αλλά δεν του έδωσα σημασία.

Θέλω παρέα να κοιμηθώ και αν πάω στη μαμά θα καταλάβει ότι κάτι τρέχει, οπότε θα κοιμηθώ με τον μικρό.

Αύριο είναι Δευτέρα και ποιος ξέρει τι θα αντιμετωπίσω με το θεριό που πήγα και έμπλεξα.

"Σε πείραξε κάποιος" διαπίστωσε και με πήρε αγκαλιά.

"Μην ανησυχείς αν φοβάσαι μπορείς να κοιμάσαι μαζί μου από δω και πέρα" με έσφιξε ακόμα πιο πολύ κοντά του και χαμογέλασα.

"Είμαι αδερφός σου και θα σε προστατέψω όπως έκανες εσύ όλα αυτά τα χρόνια" δήλωσε με θάρρος και με ζούληξε ακόμα περισσότερο.

Ένα πλατύ χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο "Σπόρε κοιμήσου και άσε τα μέλια" τον σκέπασα καλύτερα και έκλεισα τα μάτια μου.

[...]

"Λοιπόν Ανθή" ειρωνεύτηκε ο Στράτος και αμέσως ένιωσα τις παλάμες μου να ιδρώνουν.

"Πως.. πως με" δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω καθώς άρχισε να γελάει μαζί με την παρέα του.

"Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω. Ειδικά αν γίνεσαι πρώτο θέμα στο σχολείο" μου εξήγησε και έκανα να φύγω.

"Δεν κατάλαβες καλά Ανθή" είπε απότομα και με έπιασε με δύναμη από το μπράτσο.

"Δεν θα μου γυρνάς ποτέ εμένα τη πλάτη. Κατάλαβες παλιό μαλακισμένη;" το μίσος στη φωνή του ήταν αντιληπτό.

Όπως το φανταζόμουν.

Θα άρχιζε πάλι να μου φέρεται όπως παλιά.

"Ν-ναι" τραύλισα κατακόκκινη από το φόβο μου και με άφησε να φύγω.

Έκλεισα με δύναμη τη πόρτα του μπάνιου και ακούμπησα τη πλάτη μου πάνω της.

Εεε όχι.

Δηλαδή το σύμπαν με έχει μουντζώσει δεν παίζει να είμαι τόσο γκαντέμα.

"Βρε βρε καλώς την Κλάραμπελ" είπε η Μαρία και οι φίλες της άρχισαν να γελάνε.

Μα η Κλάραμπελ ήταν η γυναίκα του γκούφι.