Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*44*

"I'm not who I was one year ago and maybe, just this once, change is good."

x x x x x x x x

"Η κόρη μου ήταν τρεις μέρες στο κρεβάτι με πυρετό, επειδή μερικά κακομαθημένα αποφάσισαν να σπάσουν πλάκα μαζί της" ακουγόντουσαν οι φωνές του μέχρι το διάδρομο και όλα τα παιδιά είχαν σταματήσει μπροστά από το γραφείο για να ακούσουν.

Γαμώτο.

Ήταν ανάγκη το γραφείο του Λυκειάρχη να βρίσκεται δίπλα από το κυλικείο;

Ακουμπούσα στον τοίχο και περίμενα να τελειώσουν, ο θεός να την κάνει, συζήτηση και να φύγουμε από δω πέρα.

"Δεν θέλω να ηρεμήσω. Θέλω να μάθω γιατί κανένας καθηγητής δεν ελέγχει τα παιδιά και βρέθηκε το δικό μου το παιδί σε αυτή τη κατάσταση;" ούρλιαζε και ένας περίεργος ήχος ακούστηκε μέσα από τη πόρτα.

Ας ελπίσουμε μόνο να μην παίξουν ξύλο.

Όλα τα παιδιά με κοιτούσαν με ένα περίεργο βλέμμα και κατέβασα περισσότερο το κεφάλι μου.

Όπως καταλάβατε ο Στέφανος μίλησε στον μπαμπά μου για το τι έγινε στην εκδρομή και έγινε έξαλλος.

Όσο και να τον παρακάλεσα να μην κάνει τίποτα, ήταν ανένδοτος και τελικά ήρθαμε στο παλιό μου σχολείο για να λύσει μερικά θεματάκια με τους καθηγητές και τον διευθυντή.

Ξαφνικά μπροστά μου εμφανίστηκε Ο Δημήτρης με τους γονείς του και ο Γρηγόρης, ο Ορέστης, η Λένα και η Ιωάννα αντίστοιχα.

Φασαρίες μυρίζομαι.

Με κοίταξαν όλοι τους με μίσος και είμαι σίγουρη πως αν μπορούσαν οι ματιές τους να με διαπεράσουν θα ήμουν με χιλιάδες τρύπες σε όλο μου το σώμα.

Η πόρτα άνοιξε και ξεπρόβαλλε εξαγριωμένος ο μπαμπάς μου και από πίσω σαν καημένο σκυλάκι ο διευθυντής.

"Κύριε Ευστρατίου, σας παρακαλώ ηρεμήστε και ελάτε να συζητήσουμε το θέμα" παρακάλεσε προσπαθώντας να κρατήσει τη ψυχραιμία του και όλοι στρέψαμε τη προσοχή μας πάνω του.

"Εδώ και τόση ώρα σας λέω πως η κόρη μου ήταν θύμα bullying και εσείς προσπαθείτε απλά να καλύψετε το θέμα με μια απλή συζήτηση" συμπέρανε άγρια και τότε ξεροκατάπια.

Δεν θα έχω καλά ξεμπερδέματα.

"Μπαμπά, σε παρακαλώ πάμε να φύγουμε" μουρμούρισα σιγανά, αφού πρώτα πήγα δίπλα του και έπιασε τον ώμο του.