Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*52*

"See your beauty without a compliment or a mirror"

x x x x x x

"Συγγνώμη" είπα ξανά και κατέβασα το κεφάλι μου.

"Ανθή δεν φταις εσύ" απάντησε όσο πιο ήρεμα μπορούσε και έκατσε δίπλα μου στο στρώμα, προκαλώντας ένα μικρό βαθούλωμα.

"Εγώ φταίω. Συγγνώμη. Είσαι η μόνη μου φίλη και έκανα κάτι τέτοιο" άρχισα να λέω αλλά με τράβηξε στην αγκαλιά της χωρίς να το περιμένω.

"Σταμάτα δεν φταις εσύ... ήξερα πως αρέσεις στον Άλεξ" είπε και της έδωσα μια περίεργη ματιά.

Τι εννοεί το ήξερε;

"Ο Άλεξ μου είχε πει πως του αρέσει κάποια άλλη. Με ήθελε απλά για το σεξ και το είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή. Εγώ κάθισα μαζί του" κατέληξε και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

"Γιατί δεν μου το είπες;" ρώτησα παραξενεμένη και κοίταξε το πάτωμα.

"Γιατί είχα καταλάβει ότι ήσουν εσύ αυτή που ήθελε" με ενημέρωσε κοιτώντας με πλέον στα μάτια.

Δεν γίνονται αυτά παιδιά.

Εγώ είμαι το μπάζο της υπόθεσης, όχι αυτήν που τραβάει τα αγόρια και χαλάει ζευγάρια.

"Μην χαλιέσαι. Εγώ είμαι εντάξει από τη στιγμή που δεν έκανες κάτι μαζί του. Έτσι και αλλιώς μου αρέσει κάποιος άλλος" είπε και κέρδισε ένα πονηρό χαμόγελο.

Ααχ ρε Μάρτζι, μακάρι να μου λες αλήθεια.

"Και αυτός είναι ο;" ρώτησα πονηρά προσπαθώντας να αλλάξω το κλίμα και χαμογέλασε σαν χαζή.

"Ο Γιώργος" είπε ονειροπολώντας ενώ πήρε στην αγκαλιά της ένα μαξιλάρι μου και το έσφιξε πάνω της.

"Χαίρομαι που δεν μου κρατάς κακία" είπα με ειλικρίνεια ξαπλώνοντας στο κρεβάτι.

"Είσαι φίλη μου ρε μαλακισμένο. Μπορεί να τσακωνόμασταν λίγο αν μου άρεσε στα αλήθεια ο Άλεξ, αλλά δεν χρειάζεται να το συζητάμε καν τώρα" το πόδι της βρέθηκε πάνω στον τοίχο μου και γέλασα με τις κινήσεις της.

Μακάρι να ήμουν σαν αυτή.

Τόσο χαλαρή και ακομπλεξάριστη.

"Θα μιλήσεις στον Γιώργο για εμένα;" ρώτησε και με κοίταξε με ένα γλυκό φατσάκι.

"Κάτι θα κάνω" απάντησα με στυλ ντίβας και σκάσαμε και οι δύο στα γέλια.

"Πως είναι ο Στέφανος;" ρώτησε με ενδιαφέρον και η διάθεση μου άλλαξε αμέσως.

Ήταν αρκετά νευριασμένος με τον Άλεξ και πήγε να τον βρει.