*63*

31.3K 1.5K 754
                                    

"Οι άνθρωποι αλλάζουν
και οι υποσχέσεις σπάνε."

x x x x x x x x x

"Είσαι καλύτερα τώρα;" ρώτησα ανήσυχα και του έδωσα χαρτί για να σκουπίσει το στόμα του.

"Καλά είμαι. Πήγαινε να κοιμηθείς" πρόσταξε και ακούμπησε το σώμα του πάνω στο τοίχο.

Εννοείται πως θα το παραβλέψω αυτό.

"Το βλέπω. Έχεις ιδρώσει ρε Στέφανε" απάντησα και έμεινα δίπλα του να τον κοιτάω.

Έπαιρνε βαθιές ανάσες και είχε σφιχτά τα μάτια του σαν να πονάει.

"Γαμώ τη λαιμαργία σου ρε Στέφανε" είπα και έπεσε πάλι στη τουαλέτα βγάζοντας αυτό που τον βασάνιζε.

Πήρα μια έκφραση αηδίας και αμέσως έκοψα λίγο ακόμα χαρτί για να του δώσω να σκουπιστεί.

"Απλά δεν είδα ότι είχε μέσα μανιτάρια εντάξει" υπερασπίστηκε τον εαυτό του και στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Και δεν φταίω εγώ που είμαι αλλεργικός" συνέχισε και με έσπρωξε έξω από το μπάνιο.

"Τι έπαθες τώρα;" ρώτησα παράξενα και ξεφύσησε.

"Θέλω απλά να πλύνω τα δόντια μου" απάντησε κουρασμένος και χωρίς να πει κάτι άλλο βγήκα κλείνοντας τη πόρτα.

Τέλεια, πρώτη μέρα διακοπές και ξερνάει επειδή έφαγε μανιτάρια.

Αφού είναι αλλεργικός, τι αρπάζει και τρώει τα πάντα;

"Έτοιμος" είπε και ήρθε προς το μέρος μου.

"Συγγνώμη αν γίνομαι καταπιεστική" πέταξα ξαφνικά και έριξα το κεφάλι μου πάνω στο στήθος του.

Μόλις με άκουσε έριξε ένα γελάκι και ξεφύσησε.

Δεν μου αρέσει να τον πνίγω με την συμπεριφορά μου.

"Λεμονάκι, δεν με πιέζεις. Απλά θέλω να περνάς καλά και χωρίς εμένα" μουρμούρισε και έπιασε τους γλουτούς μου.

Με σήκωσε στο αέρα και με έριξε πάνω στο κρεβάτι.

"Για αυτό σου φώναξα πριν να φύγεις όταν ήρθες πίσω μου" παραδέχτηκε και βολεύτηκα καλύτερα από κάτω του.

"Μα τα παιδιά είχαν κοιμηθεί έτσι και αλλιώς" απάντησα αθώα και του έκανα μια γλυκιά φατσούλα.

Τον κοίταξα μέσα στα μάτια και δάγκωσα ελάχιστα το κάτω μου χείλος.

"Σου έχω πει ότι είσαι σαν ένα μικρό αρκουδάκι;" ρώτησα χωρίς να το σκεφτώ και έριξε ένα μικρό γελάκι.

Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθοςحيث تعيش القصص. اكتشف الآن