Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*51*

"That breath that you just took...
that's a gift."

x x x x x x x

"Τι έχεις εσύ σήμερα;" ρώτησε ο Στέφανος και κάθισε δίπλα μου.

Ο Άλεξ με φίλησε χθες και μου είπε πως με θέλει.

Αλλά εγώ τα έχω μαζί σου και αυτός με την Μάρτζι, που τυγχάνει να είναι η μοναδική μου φίλη.

Σαν τι σου φαίνεται να έχω;

"Τίποτα" αποφάσισα να απαντήσω ψέματα και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

"Άσε τις μαλακίες σε εμένα. Η Μάρτζι είπε πως δεν είχες όρεξη να φας ή να έρθεις στη τραπεζαρία" άρχισε να λέει και γύρισε με τα χέρια του το πρόσωπο μου ώστε να τον κοιτάω.

"Λέγε τι έγινε" πρόσταξε κοφτά και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Δεν ξέρω αν πρέπει να του το πω.

"Έγινε κάτι αλλά δεν ξέρω αν πρέπει.. αν πρέπει να στο πω" απάντησα διστακτικά και με κοίταξε με ένα απροσδιόριστο ύφος.

"Ξέρεις ότι μπορείς να μου μιλάς για τα πάντα έτσι; Είμαστε ζευγάρι. Μπορείς να με εμπιστευτείς" είπε γλυκά και έκλεισα τα μάτια μου.

"Θα σε πείραζε αν φεύγαμε μαζί σήμερα; Μπορείς να με περιμένεις;" ζήτησα ταραγμένη και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.

"Έχω εφτάωρο σήμερα. Θα με περιμένεις;" ρώτησε απλά και έγνεψα θετικά.

"Μπορείς να με πάρεις μια αγκαλιά;" είχα ανάγκη για μια αγκαλιά.

Πάντα έχω ανάγκη να με αγκαλιάσει κάποιος.

Οκ. Είμαι πολύ ευαίσθητη αλλά δεν φταίω εγώ.

"Έλα δω ρε χαζούλι μου" είπε παιχνιδιάρικα και με άρπαξε από τη μέση σηκώνοντας με στον αέρα.

Με έβαλε να κάτσω πάνω στα πόδια του και έκλεισε το σώμα μου μέσα στα γερά του μπράτσα.

Ακούμπησα το κεφάλι μου στο βαθούλωμα από το λαιμό του και πήρα μια γεύση από το άρωμα του.

Τόσο μεθυστικό.

Ααχ ρε Στέφανε τι μου έχεις κάνει.

Το κουδούνι όμως χτύπησε και χάλασε τη στιγμή μας.

"Πρέπει να φύγω" είπα και τον κοίταξα μέσα στα μάτια.

"Αφού εδώ είναι η τάξη σου που θα πας;" ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει και τσίμπησα το μάγουλο του.

"Είμαι με υποτροφία σε αυτό το σχολείο. Όταν αργείς στο μάθημα το πρωί σε βάζουν τιμωρία να καθαρίσεις το δωματιάκι με τα παλιά βιβλία και τους χάρτες. Δεν πληρώνεις, άρα τρως τιμωρία" απάντησα βαριεστημένα και χαμογέλασα πικρά.