Tears of a dead vampire

Het plan

ik rende door, en door. Ik klom in bomen, ik kwam eekhoorns tegen, sprong weer op de grond, en rende weer door, tot ik de aanwezigheid van een vampier voelde in het oosten. Ik veranderde van richting en ging erop af. De vampier was aan het eten. ‘niet storen.’ Zei Jayden. En hij ging weer. De vampier draaide zich naar me om en liep op me af. ‘je hoeft niet bang te zijn, ik doe je niets, ik vraag me alleen af wat je hier doet.’ Zei hij beleefd. Blank, zwart haar, rode ogen, ovale gezichtsvorm, gespierd, zoals de meeste vampiers. Maar het meest aanlokkende aan hem was zijn mierzoete stem. Ik wilde uit de struiken komen, maar Jayden hield me tegen. ‘niet doen, dit is geen goed idee.’ ‘doe maar niet Jayden, laat haar haar eigen keuze maken.’ Ik schrok, en keek om naar Jayden, die ook geschrokken was. Ik stapte zelfverzekerd de struiken uit, en ging voor de vreemdeling staan. Jayden nauw achter me. ‘hehe, dit praat toch wat makkelijker, of niet dan?’ zei hij met een grimas op zijn gezicht. ‘hoe ken je mij?’ vroeg Jayden. ‘ken je me niet meer? Schande.’ Schudde hij. Hij keek weer op. ‘denk nog eens goed na.’ Ik keek Jayden aan, maar hij staarde alleen maar. ‘je kent de knecht van de koning toch nog wel? Toen je alleen was, je moeder, en je zusje vermoord was? Oh, wacht, dat zag je natuurlijk niet. Je zag zwart.’ Bij iedere rust in zijn stem kwam hij een stap dichterbij. ‘hoe heb je al die tijd doorgebracht? Alleen waarschijnlijk?’ hij stond te dichtbij. Ik liet een dierachtig gegrom horen. ‘ho ho dame, wel aardig blijven.’ Zijn neutraal geworden blik veranderde in een gemene grijns. Hij was mijn zwakke punten aan het zoeken, en die had hij gevonden. Jayden zette een stap naar voor, en ging voor mij staan. ‘wat is er Jayden? Je hoeft het heus niet voor je vriendin op te nemen hoor. Ze moet haar grenzen als nieuwe vampier nog opzoeken.’ ‘hoelang volg je mij al?’ vroeg Jayden dwingend. ‘lang genoeg om te weten hoe jullie in elkaar zitten.’ Dat was de druppel. Ik rende naar hem toe en vloog hem aan. Hij gooide me van zich af en glimlachte. Ik wilde weer op hem af gaan, maar Jayden pakte me vast. ‘laat me los!’ riep ik. Maar hij reageerde niet, en pakte me alleen maar steviger vast. Hij liep richting de rand van het bos, en probeerde me tot rust te brengen, met een oog op de jonge vampier gericht. Toen ik weer een beetje normaal kon reageren, vertelde ik hem telepathisch dat ik meteen verder wilde gaan. Hij knikte. ‘tot ziens Michael.’ Zei hij en we liepen de struiken in. ‘ik wist wel dat je wist wie ik was.’zei hij, en bulderde van het lachen. We zette het op een rennen, opzoek naar iemand anders. ‘ik wist niet dat dat ook een vampier was.’ Zei ik. ‘ik ook niet.’ Sluitte hij het af. Ik ging me op mijn zintuigen richten en al snel voelde ik een andere vampier. Ook daar ging ik op af. Ditmaal wat voorzichtiger. Dit was een oude vampier. Die waarschijnlijk al decennia lang rond zwerft. Lang vettig kroeshaar, en een hoekig vierkant hoofd. Hij draaide zich al naar ons toe, en was op zijn hoede. ‘als jullie ook uit opdracht van de heks zijn, is hij niet hier.’ Riep hij duidelijk gevaarlijk. Jayden ging op de voet gevolgd door mij voorzichtig naar hem toe. ‘wie zijn  jullie, wat doen Jullie hier, en wat moeten jullie van mij?’ vroeg hij. ‘wij komen niet uit naam van de heks, maar eerder om te vragen of je ons wilt helpen tegen haar te verzetten.’ We legden de situatie uit. ‘dus we kwamen je tegen en dachten dat je misschien wel wilden helpen haar te verdringen.’ Zijn bedroefde gezicht klaarde op. ‘graag zelfs. Ik wil al jaren niks liever dan dat!’ zij hij. ‘dankjewel! Hier zijn we echt heel blij mee!’ zei ik vrolijk. ‘ik heb hier niet verderop nog een hoop vampieren die jullie vast ook willen helpen. Kom maar mee.’ Zei hij, en we volgden hem rennend op de voet. Even later kwamen we bij een groep aan. Ook die reageerden heel opgewekt. En de meeste wisten nog wel wat vampieren die wilden helpen. We zeiden dat ze allemaal wel naar het huis van Ahrend en Aagje konden komen. De vampieren die met ons mee kwamen bleven achter ons, maar niet te ver. Toen we aankwamen bij het huis, riep ik opa en oma. Ze kwamen meteen. ‘wat is hier aan de hand?’ vroeg hij verschrikt. Ik vertelde dat Seth misschien beter even binnen kon blijven tot we zeker weten dat het veilig is voor hem. Ik liep weer naar buiten, en even later kwam opa ook. Jayden legde hem alles vanaf het begin uit, en hij vertelde ook dat de tuin dadelijk waarschijnlijk helemaal vol staat met vampieren. Opa was het er niet mee eens, maar hij kon niet zeggen dat iedereen weg moest. Dat deden ze toch niet. Deze vampieren hebben te lang moeten wachten op hun wraak. Toen kwamen de eerste vampieren vanuit het bos opduiken. Ze keken opa aan, om toestemming te vragen op zijn landgoed te komen. Hij knikte, en de vampieren kwamen dichterbij, nog wel wat op hun hoede. Niet lang daarna kwamen de volgende vampieren aansloffen. En iedereen, stuk voor stuk, vroeg toestemming aan opa. Na een uur hadden we ruim veertig vampieren bij elkaar. Toen begon Jayden aan een specifieke uitleg, met een plan. Hij keek regelmatig naar mij of ik het er mee eens was en ik niets over het hoofd zag. Hij had alles goed uitgelegd, niks ontbrak, alle details waren duidelijk. Af en toe zag ik wel dat bepaalde vampiers opa, die schuin achter mij stond, vijandelijk aanstaarden alsof hij een hapje was. Blijkbaar hadden andere wezens het ook gehoord, want die kwamen aan de grens van opa’s grondgebied staan, en luisterde aandachtig naar hem, die het woord van Jayden overnam. ‘ik weet dat sommige van jullie uiteindelijk terug zullen trekken, dat jullie bang zijn voor haar. Maar dat is dus wat ze wil. Ze leeft van jullie angst. Helaas zal het jullie niet allemaal lukken die angst weg te stoppen.’ Zei hij. Hij liep naar Jayden, fluisterde iets in zijn oor. Hij knikte. Ik sprak weer verder, van waar opa geëindigd was. ‘en sommige van jullie zullen sneuvelen. Dat is zeker. Maar we zullen niet onwetend aanvallen voor we weten hoe het er van binnen uit zal zien qua wachten. Maar maak je geen zorgen. Daar zorg ik voor.’