Tears of a dead vampire

Noa's gelijk

De punt ging zijn pols in, en de eerste druppels bloed kwamen tevoorschijn. Er werd een emmer onder gezet om alles op te vangen. Serieus? Een emmer? De prins liep naar Dann toe. De druppel bloed van mij op zijn vinger hield hij tegen de wond op Dann’s pols. Noa had weer gelijk, ik voelde me meteen moe worden. Ik had opeens zo’n zin om te gaan slapen. Dann zag het en wilde naar me toe komen, maar werd vastgehouden door Jayden. Dann’s aderen begonnen op te zwellen, en hij deed ontzettend veel moeite om niet te schreeuwen. Zijn aderen werden donkerblauw, bijna zwart. Het bloed begon flink uit zijn pols te stromen. De emmer was blijkbaar precies voor een liter inhoud, want hij was bijna vol. Plots stopte het bloeden van Dann, de emmer was vol. Dann’s pols genas op vampiersnelheid, en zijn aderen kregen weer hun normale kleur terug. Terwijl de prins de emmer pakte en naar mij wilde lopen, viel Dann voorover in het gras. Zijn hart klopte ongelijk, en zijn ademhaling ging heel langzaam. De prins stond voor mijn neus, maar ik vertikte het om mijn mond open te doen. Ik zou Dann’s bloed niet gaan drinken. Niet van mijn eigen broertje. Maar Lucas moest mijn mond open houden van de prins. Dus dat deed hij. Er werd een beetje bloed in mijn mond gegoten en tot mijn verbazing smaakte het ontzettend lekker. Eigenlijk wilde ik wel meer. Ik wilde meer? Van het bloed van mijn eigen broertje? Maar toch was het onweerstaanbaar. Meer kreeg ik niet. Voor mijn neus, dronk de prins al het bloed van mijn broertje op. Ik stond op. Maar dat werd al verwacht, en meteen werd ik weer door Lucas en Stephan op de grond geduwd. Wat was dit voor onzin? Ik brak zonder moeite Stephans been. Lucas was ook niet moeilijk. Als het bloed op was, haalde ik gewoon nog stromend bloed uit het nog half levende lichaam wat mijn broertje zou zijn. Hij ging toch dood. Hij was te veel bloed verloren. Dan kon ik de rest van het bloed toch niet verloren laten gaan? Ik zat meteen langs Dann op de grond. Ik wilde hem net vastpakken, toen mijn schouder werd vastgepakt, en ik een heel eind naar achter gegooid werd. Ik kwam hard tegen een boom aan, maar stond meteen weer overeind. Ik wilde weer op Dann afgaan, maar Stephan, Jayden en Lucas stonden al weer voor me. Wat een hindernissen. Met veel moeite lukte het me alsnog niet om bij Dann te komen, en zat ik weer muurvast in houdgrepen. Schreeuwend werd ik het bos in gebracht. Het enige wat ik niet verwacht had, was dat ik naar de kooi gebracht werd. Dat was niet heel moeilijk om uit te komen, ik had namelijk zelf ook de sleutel. Die had ik altijd vast om mijn nek hangen. Maar toen ik het dacht, voelde ik geen beweging meer om mijn nek van een bewegende sleutel. Natuurlijk, die hadden ze afgepakt. Ik bleef tegenstribbelen. Ze kregen me niet zomaar weg bij iets wat ik graag wilde hebben. Aangekomen bij de kooi voelde ik een hand van mijn lichaam af gaan om het hek te openen. Direct probeerde ik opnieuw los te komen, maar de hand kwam meteen weer terug. Dat werd nog eens herhaald, maar toen besloot ik het op te geven. Het zou me toch niet lukken om weg te komen van die volwassen vampieren.