Tears of a dead vampire

Vreemde jongen?

‘oké, dan doen we dat. Dan ga ik nu verder met mijn klusjes, en ga jij naar Jayden luisteren, die heeft je nog wat dingen uit te leggen, heb ik te horen gekregen.’ Zei opa met een strenge ondertoon. Ik keek hem lief aan en stond met hem op. we liepen naar buiten en ik voeg aan Jayden wat hij nog te vertellen had. ‘nou, ik zou je vertellen over wat ik droomde over mijn zus, en ik denk niet dat je nog het avondeten lekker vind.’ Antwoordde hij. ‘oh, zo, haha.’ Lachte ik, ik dacht dat hij iets anders zou gaan zeggen, iets wat ik niet zou willen horen. Maar integendeel, dit was wel handig om te weten. Zeker hoe ik nu zou moeten eten. We liepen richting het bos. ‘wat wil je als eerste weten?’ vroeg Jayden. ‘nou, ik weet het niet. Kies jij maar. Wat wil jij het liefst? Ik snap dat die visioen over je zusje zwaar ligt.’ Zei ik voorzichtig, ik wilde hem niet kwetsen. ‘oké, dan doen we dat wel als laatste.’ Zei hij. hij liep door, en liep het bos in. ik rende achter hem aan, en liep met hem mee. ‘je hebt hier verschillende plekken om te eten. Die zijn bekend, dus gevaarlijk. Je vind daar alles om te eten en te drinken, maar moet constant op je hoede blijven, want overal kan gevaar schuilen.’ Legde hij uit. Hij pakte mijn hand. ‘kom mee, ik laat je er een zien, ren maar mee, als je me kunt bijhouden.’ Zei hij, en ik moest meteen denken aan de eerste dag, toen ik hier aankwam. Toen ik nog een mens was. Ik lachte, dat ik toen niet meteen door had dat er iets niet klopte. Hij wilde gaan rennen, en wachtte tot ik fysiek zou antwoordden. Ik rende met hem mee, en voelde de grond onder me wegvliegen, zo snel ging ik. er stond geen wind, wat wel leek, want mijn haar waaide nu achter mijn schouders, inplaats van dat het voor mijn schouders stil lag. Het was fijn om zo’n bries in mijn haren te voelen, ik voelde me vrij, samen met Jayden. binnen een paar seconden waren we op de plek die Jayden bedoelde, want hij stopte met rennen. Voor ons lag een boerderij met een hoop dieren. Ik voelde me ertoe aangedrongen, ik had honger. Ik wilde tussen de bomen doorlopen om ze van dichterbij te bekijken, maar Jayden liet me niet los. ‘ik zei toch dat je voorzichtig moest zijn hier? Het is hier gevaarlijk omdat deze plekken bekend zijn.’ Zei hij waarschuwend. ‘o ja, sorry, vergeten.’ Verontschuldigde ik me. Ik keek rond, maar keek tegen bomen aan. In de wijde omtrek hoorde ik was blaadjes en takjes breken, maar niets om echt voor op je hoede te zijn. Toch luisterde ik naar Jayden. hij wist dit tenslotte beter met een paar honderd jaar ervaring. Hij keek rond en sloop voorzichtig dichter naar de bomen. ‘hoor je dat?’ vroeg hij. ik luisterde. Ik horode een zacht briesje suizen, en misschien op ongeveer een halve kilometer hiervandaan takjes en blaadjes breken. Het klonk niet verdacht. ‘ik hoor alleen maar de wind, en een heel eind verderop een paar takjes en blaadjes breken.’ Antwoordde ik. ‘concentreer je een op je gehoor, dan hoor je nog iets.’ Zei hij. ik concentreerde me zoals Jayden had gezegd. Hij had gelijk. Ik hoorde nog iets. Een ademhaling of zo. Wel akelig dichtbij, en het leek alsof iemand zich net zwaar had ingespannen voor iets. Hij ademde zwaar. Ik draaide me om naar waar het geluid vandaan kwam, waar Jayden ook naar toe keek. ‘dat ja.’ Zei hij, en hij ging voorzichtig naar waar de ademhaling vandaan kwam. ‘voorzichtig Jayden, dadelijk is het een of andere enge creep.’ Toch ging ik wel achter hem aan. Ik was ook wel nieuwsgierig. Het bewoog niet, het zat stil achter de boom. Dat kon niet gevaarlijk zijn, anders had het zich allang bewogen. Ik liep er naar toe. Ik draaide om de boom heen, en zag een jonge jongen zitten, een vampier, van een jaar of achttien, en hij was gewond. ‘gaat het? Wat is er gebeurt?’ vroeg ik aan de jongen.

Als je wil, ik heb ook nog een ander boek, A closed chapter, en dat gaat ook over vampieren, dus als jullie zin hebben om te lezen!(:

Thanks for reading xxxx