Tears of a dead vampire

Terug naar huis

riep Jayden, en hij sloot het hek ook weer af. hij liep hierheen. Ik ging staan en liep sluw naar buiten. ‘hoe weet ik dat jij Jayden bent?’ vroeg ik. ‘nou ja, ik zou het niet weten. Zeg maar iets, als ik echt Jayden was, zou ik dat moeten weten.’ Zei hij, en zag dat hij een tas met eten neerzette. Ik bedacht iets wat alleen hij kon weten. ‘als jij Jayden bent, wat gaf je me als cadeau toen ik net aankwam en mijn spullen net had ingeruimd?’ vroeg ik achterdochtig terwijl ik mijn zwaard liet zakken. ‘ik gaf je een dagboek, daarbij gaf ik je een sleutelhanger, met daaraan een sleuteltje, slotje, zaklampje, en een potje.’ Antwoordde hij perfect. Het was Jayden. ‘sorry dat ik je niet geloofde.’ Zei ik toen ik naar hem toe liep, een knuffel en een kus gaf. ‘je hebt je goed aan je afspraak gehouden, je zou niemand vertrouwen, ook niet als diegene de sleutel zou hebben en hier naar binnen zou komen.’ Zei hij lief, en pakte de zak met eten op. ‘hier, ik heb een heel hoop boterhammen voor je gesmeerd, een stuk of vijftien, en zes flesjes water meegenomen, is dat voor even genoeg denk je?’ vroeg hij. Tja, hij eet geen “mensen eten” meer. ‘ja natuurlijk! Je bent een schat!’ zei ik en pakte een boterham. Voor ik het wist begon ik aan de tweede. Derde… Zesde… ik was de tel kwijt toen ik vol zat, ik had namelijk al dagen niet meer gegeten, dus ik stierf van de honger. Toen ik uitgegeten was, zei Jayden ‘uitgegeten? Wil je nog wat met je zwaard oefenen? Of wil je wat rusten?’ vroeg hij. ‘ik wil nog met mijn zwaard oefenen.’ Zei ik zeker van mezelf. ‘het is dat ik geen tweede zwaard hier heb, anders kon ik echt met je oefenen.’ Zei hij bedachtzaam. Ik stond op en bedacht dat er iemand voor me stond die ik moest vermoorden. Ik ontweek snel en behendig zijn stoten met zijn zwaard. Ik draaide met enkele simpele danspassen snel weg van zijn zwaard en zette mijn zwaard in zijn heup en trok mijn zwaard snel terug. Hij kromp in elkaar en ik maakte daar gebruik van en plantte het zwaard in zijn rug. ‘lukt het?’ vroeg Jayden verward van wat ik deed. ‘ja hoor, ik deed alleen even alsof ik een tegenstander had, haha.’ Zei ik lachend. ‘oh, zo.’ Zei hij en liep weer naar een stuk grond waar hij begon te graven. Ik legde mijn zwaard neer en liep naar hem toe. Dat zag er toch niet zo charmant uit, een vampier als vriendje die zo in de grond zat te graven. ‘het ziet er best grappig uit dat je daar zo telkens in de grond zit te graven.’ Grapte ik. ‘weet ik, maar ik begraaf alles, omdat het anders minder veilig is om het hier te laten.’ Legde hij uit. ‘dat snap ik.’ zei ik. hij haalde een ridderpak, en een boogschutters uniform uit de grond vandaan. Hij klopte het af, en liet het zien. ‘dit komt uit mijn tijd. Een ridderpak compleet met zwaard, en een boogschutters uniform met pijl en boog.’ Vertelde hij. Nu ik dat zo zag liggen, was het boogschutters uniform toch wel erg aantrekkelijk. Ik zag wel dat het veel in maat verschilde. ‘is dat uniform niet voor een dame bedoelt?’ vroeg ik, aangezien het perfect geschikt was voor een dame. Alsof hij mij niet gehoord had, vertelde hij iets over de achttiende eeuwse outfits. ‘ik kreeg van de koning dit ridderpak, als geschenk om mezelf te beschermen tegen alles wat me wilde aanvallen.’ Zei hij. ‘dit boogschutters uniform kreeg ik om ergens op te bergen. Als ik ooit een vrouw zou ontmoette die ik zou mogen leren boogschieten, zou ze dat uniform mogen hebben.’ Ging hij verder. O, dus daarom dat vrouwenformaat. ‘en ik weet niet of je het wilt, maar als je nu naar huis wilt, zul je dit harnas aan moeten. Het is magiebestendig, en kan veel hebben, dus van mij heb je de keus wat je zou willen.’ Zei hij. ik twijfelde geen moment, maar moest even weten of hij ook de rest meenam. ‘als ik mee ga, gaat dan het boek en pijl en boog inclusief uniform ook mee?’ vroeg ik. ‘ja, dat was ik sowieso al van plan, alleen moet dan het boek, in je harnas, voor de veiligheid van je oma en jezelf, want als je het vast zou houden, zou je jezelf niet kunnen verdedigen.’ Legde hij uit. ‘is goed.’ Antwoordde ik. hij pakte het harnas op, en hielp me het aan te doen. Het zat hard, maar ik voelde me wel veiliger. Ik zette de helm op, pakte het zwaard en probeerde de zelfde bewegingen te maken als die ik  net maakte. Het ging moeilijker, maar het ging. Jayden was de spullen in zijn tas aan het doen en maakte alle gaten weer dicht. Hij ging bij het hek staan, hing zijn tas om zijn schouder, en ik liep naar hem toe. ‘lukt het je nu nog wel om mij ook mee te slepen?’ vroeg ik bezorgd. ‘ja hoor, makkelijk.’ Had hij als antwoord. Ik klom op zijn rug, en hij opende het hek. Hij liep naar buiten, en sloot achter ons het hek weer. Het was stil, heel stil. Toen Jayden begon te rennen, hoorde ik de heks weer die me probeerde te chanteren toen ik in de hut zat en niemand binnen mocht laten. Ik keek achterom, vertrouwend erop dan Jayden nergens tegenaan zou lopen, en zag een gedaante achter ons aankomen. Ik zag dat het een vrouw was met lang haar en een lange jurk. Ze kon ons niet meer bij houden, omdat Jayden nog sneller was gaan rennen, waardoor ik de details van haar lichaam niet meer kon zien. Toen ze uit het zicht was, liet ze nog een felle kreet horen en accepteerde dat ze ons niet meer kon inhalen. Ik keek weer naar voren en zag al licht verschijnen, we waren er bijna, nog een paar seconden en we waren er. We kwamen op het gras bij het huis aan, en ik sprong van Jayden’s rug. Ik liep richting het huis. Jayden liep naast me en ik zag Dann naar buiten komen. ‘waar was je!’