Her kes kaybeder..

Eskimeyen Sevgilime

O kadar cok ozledimki seni,

oncelikle ozur diliyorum bunu yazarken ben gercekten cok kotuyum, yuksekteyim yani balkonda,

bunaldim iyice,

berbat kokuyor icim,

cigerimde bir sizi var

sen olsaydin beni doktora goturmek isterdin, biliyorum,

o kadar ozledim ki seni ,

kimsin ki sen?

yanlis yolda birakip dondugum "O" mu ? Yoksa yalnis oldugunu dibine kadar savunarak biraktigim "O" mu,

nerdesin?

ne zamandin?

Peki ya nasılsın?

o kadar cok ozledim ki seni..

cocuklugum, ergenligim, her seyin kafama dank ettigi ergenlikten bir sonraki donemim,

yakalanan gunlugum, dogru bildiklerim, akillanisim..

O kadar ozledim ki seni,

oralarda saat kac, hangi sulardasin, hangi dallara kondun? Kiminle parliyorsun, kime inaniyorsun? o kadar ozledim ki seni yalanim...

uzun zaman oldu susali, hemde cok uzun zaman...

Bir anlatmaya basladi mı insan tadini cikariyor yasadiklarinin, hatta anlattikca intikam aliyor basina gelenlerden,

ama bosuna kimse anlamaz seni ve kimse dinlemek istemez.

senin kafan yere düşüp yarilsa kimsenin kafasi acimaz,

sana yalan soyleyince kizarmaz, inandigin icin tesekkur eder, ama sen yalan soyleme, sen gormezden gel, sen yan, ama asla yalan söyleme...

o kadar ozledim ki seni....

sakın gelme, sakın donme, sakin sakin beni arama, sakın benden. Ama o kadar ozledim ki seni...

o kadar ozledim ki doğallığını, gülümseyişini, mutlu oldugun zamanlari, agzi dolu dolu konuşmani, bir insan bir insani en çok ne kadar ozleye biliyorsa o kadar...,

Biliyor musun eskimeyen sevgilim, o kadar özledim ki seni...

Her şeyinle sen, aklının ala bileceği herşeyim oldun -" benim.."