Psikopat Aşık(Düzenleniyor!!)

-Mert Ulusoy Olmak-

Mert'in Anlatımıyla
Damlayı bırakmamıştım. Şuan kollarımın arasında duran kişi özlemini haftalardır çektiğim Damlamdı. Uçağın düştüğünden eminim ki haberi vardı,çünkü gözleri daha önce kaçırıldığım günden daha fazla kızarıktı. Kan çanağını derinden gösteriyordu. Uçak düştüğü an o fotoğrafı ordan almayı o kadar istedim ki. Çünkü elimde olan tek fotoğrafı oydu. Gerçi fotoğrafa ihtiyaç yoktu. Aklımdan bir saniye onu düşünmediğim zamanım olmamıştı çünkü hiçbir zaman. Tek emin olduğum ikimizin de fazlasıyla özlemiş olduğuydu. Pusat işini de sonra halledecekdim. Buraya gelirken,o uçağın patlamasına dakikalar kala çıkmam,Damlanın attığı adresi hala hatırlayıp buraya gelmem bile mucizeydi. Aslında pek zor olmamıştı. Nasılsa koskoca Mert Ulusoy'duk değil mi? Mert Ulusoy olmak bunu gerektirirdi. Burayı bulduğumda direk o Pusatın yanına çıktım. Odası ben geldiğimde boştu. Kendisi odasında bulunan lavabodaydı. Başta onu boğmak istesemde odasına girdiğimde kapısının arkasında olan Damlanın fotoğrafını görmemle aklımda 'bir fotoğrafla kalmamıştır bu manyak.'dedim ve haklı çıktım. Odanın hangi köşesine baksam Damlanın o tanıdık gülümsemesiyle çekilmiş fotoğrafları vardı. Odada ilerledikçe fotoğraflar artıyordu. Belki dolabında bile saklıyordur bu şerefsiz diye düşünüp dolabın kapağını açtığımda Damla ve Rüzgarın beraber çekildikleri küçüklük fotoğrafları vardı. O zaman bile güzeldi benim sarışınım. Gülüşü hiç değişmemişti. Bakışlarındaki anlam bile aynıydı. Çünkü o her zaman doğal,sevimli ve Mert Ulusoy'un sarışınıydı,Damlasıydı. Beni o karanlıktan çıkaran kişiydi o sarı saçlar. Tatlı ve masum gülüşlü kızdı beni güldüren. Bana ilk kafa tutan,kimsenin yapmaya cesaret edemediği birşey yapmıştı Damla. Bana sevmeyi öğretmişti. Nasıl sevilir onu bilmiyordum ben. Çünkü o gelmeden herkese karanlık saçan,karanlığının gölgesinde insanları da alan Mert şimdi ise "Psikopat Aşık"olmuştu. Şuan Damlayla kaç dakikadır sarıldığımı bilmiyorum. Ama şaşkınlığını hala atamamışken doya doya sarı saçlarının o eşsiz kokusunu içime çektim. Damla aramızdaki mesafeyi açıp bana baktı.
"Anlat Mert. Korkudan geberiyordum biliyor musun? Öyle pişman olmuştum ki seni bırakıp buraya geldiğim için. Ölseydin..."derken onun sözünü kestim ve göğsüme yüzünü bastırdım.
"Şşş! Ben buradayım,ağlamak yok. Ölüm de yok bak. Ben yaşıyorum,sen yaşıyorsun. Hiçbir engel yok artık, ve ne düşündüm biliyor musun? Bence artık evlenelim. Bir dakika bile sensiz durmak istemiyorum. Şimdi sen gittiğinde seni aramak için bir sebebim vardı. Evlenseydik iki olucaktı. Çünkü hem karım nemde aşık olduğum kadın olucaktın. Tabi o Zaman kaçmana asla izin vermezdim o ayrı mesele."
"Mert. O kadar korktum ki. Rüzgar zaten iyice içime korku saldı. Gidelim oraya,bekleyelim dedim, Mert beni görmese bile varlığımı hisseder dedim. Ama o kapıyı kilitledi. Mert öldün diye çok korktum. Biliyorum sürekli tekrar ediyorum ama ne kadar korktuğumu anlatamıyorum. Bazen konuşmak yerine susmak daha iyi anlatıyor bazı şeyleri."
"Eşyalarını topla."dedim ve vereceği cevabı beklemeye başladım. Önce biraz durakladı sonra ise aramızda sıfır mesafe bırakıp bana yaklaştığında kulağıma "Emriniz olur psikopat aşığım." Dediğinde tüylerim diken diken oldu. Biz neler yaşamıştık,neler atlatmıştık? Ey aşk sen nelere kâdirsin. Koskoca Mert Ulusoy'u bile istanbuldan Amerika'ya getirecek kadar hemde. Damla uzaklaşıp burada kaldığı odasına ilerlemeye başladığında odada yalnız kalmıştım. Tabi tuvalette ağzı yüzü yamulmuş Rüzgarı saymasak. Balkondan dışarı baktığımda cebimdeki telefon titremeye başladı. Mesaj gelmişti.
Telefonu cebimden çıkarıp baktığımda mesaj özel numaradandı.
Kimden:Özel numara
Gelen Mesaj: Ayıp oldu Mert Ulusoy. Kardeşinin ağzını yüzünü dağıtman. Yakıştı mı bu sana. Hiç yakıştıramadım. Babana da tabi. Annenden sonra başka kadından bir çocuğu olması,hele de bu çocuğun Damlaya aşık olması. Skandal değil mi sence? Düşünsene Mert Ulusoy,gazete köşelerinde bile değil. Baş sayfada şok şok şok Mert Ulusoy kardeşini neredeyse öldürüyordu. Hemde kardeşi Mert'in kız arkadaşının en yakın arkadaşı ve kardeşi abisinin sevgilisine aşık? Bence bomba olurdu. Şimdi senden istediğim şey ya kardeşin ya da Damla? Sen seç Ulusoy. Kardeşin mi sevdiğin mi?
Ne yapacağımı,şuan Nasıl düşüneceğimi bilmiyordum. Kimdi bu herşeyi bilen şerefsiz! O adi babam bunu yapmış olabilir miydi? Annem beni doğururken öldü diye beni öldürtmek için kaçıran insan gerçi o insan bile değil, annem öldükten 1 yada 2 sene önce bir kadından çocuğu olmuş olabilir miydi? Peki beni niye kaçırttı ve öldürmeye çalıştı o zaman? Peki ben yıllardır tanımadığım birini mi yoksa kalbime aldığım,beni karanlığımdan uzaklaştıran kızı mı seçecektim. Bana kalsa direk Damlayı seçerdim ama bu işin içinde bir iş vardı. O pislik benim kardeşim olamazdı! Öyle olsa bile.. Napıcaktım ben? Bırakıp gitsem herşeyi,arkamdan ağlayacak olan o gözler,sarı saçlı Prensesim, Damlam. Hayır Mert! Kimseyi bırakmıyorsun. Çünkü seni boka batmaktan kurtaran insanı bir çırpıda silemezsin. Kimden olduğu bile belli olmayan, şerefsiz babanın yaptığı boku temizleme zorunluluğun da yok. Al Damlanı ve gidin burdan! Herşeyden ve herkesten uzağa. Kimsenin bulamayacağı bir yere. Fransa mesela. Yada herhangi bir dağ başı. Köy evleri,ne bileyim işte kaçın bir yerlere. Diyen iç sesimin konuşmasını Damlanın mükemmel gülüşüyle kapıdan geçmesi bozdu.
"Ben hazırım."
İki kelime,bir kadın,bir adam,bir bavul,yaşanmışlıklar,geçmiş, yeni öğrenilmiş,gerçekliği bile henüz tespit edilememiş bir kardeş! Hepsi çok ağır geliyordu. Tam herşey bitti derken; Mert Ulusoy ilk defa yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştu. Damlaya baktım ve peşimden gelmesini söyledim. Kapının Oray'a geldiğimizde üst kata çıkan merdivenlere tekrar baktım ve geçmişte yaşanan iğrençliklerin hepsini unutup Damlanın elinden tutup evden çıktım. Arkamdan da kapıyı sertçe kapattım! Çünkü sen Mertsin dedi iç sesim bana. Bazen terk etmesini,gereksizler için saniyelerin değerli olduğunu çoktan öğrendin. Sen temeli sağlam olan bir binasın,sallansanda gene dimdik kalmayı başardın Mert Ulusoy. Bu leveli de bitirdin.
Selam arkadaşlar; biraz gecikti ama muhteşem ötesi bir bölüm olmamış mı sizce? Gün geçtikçe okuma artıyor ve ben daha iyi yazıyorum. Hepinize teker teker teşekkür etmek istiyorum. Hep yanımda olan Umut Ailesi. Yorum ve Votelerinizi eksik etmeyiniz. Yeni bölümlerde görüşmek üzere...