Damla'dan
Keşke herşey bir rüya olsaydı. Ben şuan bu iğrenç yerde tutsak olmak yerine sevdiğim adamın kolları arasında en huzurlu uykumu uyuyor olsam.. Özledigim o muhteşem kokusunu içime çeksem,sanki bir daha koklayamayacakmışım gibi. Kalbimi tekleten o gülüşlerinden birini fırlatsa bana. O gülüyor diye bende gülsem. Sonra bana sarılıp sanki dünyada sadece biz varmışız ve dünya yansa umurumuzda olmazmışcasına sarılıp bırakmasa.. Çünkü bizim birbirimizden başka hiç kimseye ihtiyacımız yoktu. Iki eş parçaydık biz. Birimiz üzülse öbürü ölürdü.. Öyle çok seviyorduk. Mert'i o karanlığından ben çıkarmıştım. Aşkını ise o bana armağan etmişti. Evet,belki biraz erken sevgili olmuştuk. Fakat o an ikimizin de birbirimize ihtiyacı var gibiydi. Birbirimizi uzun zamandır arıyormuşuz gibi hissetmiştim onu ilk gördüğüm anda. Dünyaya bir daha gelsem,aynı şirkete maddi durumum iyi olsa bile sırf Mert var diye yeniden gider bütün anılarımızı baştan yaşardık.
Hiç çok sevdiğiniz bir kitabı tekrar tekrar okumamış mıydınız? Işte bu da Mert ve Damla'nın hikayesi. Çok seven iki aşık insanın geçtigi zorlu yolların,engebeyle dolu olan fakat aşklarına hiçbir şeyin engelleyemedigi hikayemiz...
Mert ve benim aramda görünmez bir kilit vardı. Bu kilit ne olursa olsun kırılmıyordu. Öyle sağlam öyle dayanıklıydı ki en sağlam soyut kilit yarışması olsa bizim aşkımızı tutsak etmiş kilit kesinlikle birinci olurdu.
-Damla'nın Rüyası(1 saat sonra)-
Lunaparkta olduğumu anlamam kısa süreli şaşkınlığıma gelince biraz duraksadım. Çevreme bakındım fakat kimse yoktu. Dönme dolabının önüne doğru yürüdum ve kabinlerden birine kendimi yerleştirdim. Tam bölmeyi kapatacakken biri girdi kabinin açık olan kapısından. Bir dakika bu...
Bu benim kalbimi kendisine sıkı sıkıya kilitleyen adam.. aşık olduğum,uğruna öl deseler gözümu kırpmadan canımı vereceğim tek insan.. Kalbimde,kaderimde,alın yazımda kalıcı olan Mert Ulusoy... Gelmişti işte,bırakmamıştı Damlasını.
Dönme dolap çalıştığında kalbimin teklediğini hissettim. Yükseklik korkum falan yoktu,sevdiğim adamın yanından gitme korkusu ona Bidaha sarılamama duygusu beni korkutuyordu sadece. Mert kolunu belime sarıp beni kendine çekti ve sanki her an buharlaşacakmışım gibi sıkı sıkıya sardı. Gitmemi istemiyor gibiydi. Ki zaten bende gitmeyi düşünmuyordum.. Sevdiğim adamın kollarında cehennemde olsam bile kalırdım sonsuza dek. Yanarsam da,onunla olsa...
Mert sanki birşeyler demek istiyordu ama söyleyecekleri şeyin ya beni yaralayacağını düşünuyordu yada doğru kelimeyi bulmakda zorlanıyordu.
"Mert,ne söyleyeceksen söyler misin artık? Iki saattir kıvranıp duruyorsun."dedim ve cevap vermesini bekledim.
"Bak Damla,ben sana yemin ederim ki seni çok sevdim. Hâlâ da seviyorum. Fakat göruyorsun,ben seni sevince başın beladan kurtulmuyor. Senin ölebilecegin ihtimalin beni öldürüyor. Ben bunu düşündukce öluyorum. Bana senin yolunla tehtid veren insanların hepsini öldurmek ıstiyorum ama hergün ben öluyorum. Sana birşey olacak korkusu sarıyor bedenimi. Bazen keşke diyorum... Keşke hiç sevmeseydim. Yanmazdı bu güzel gözlü kızın canı bu kadar. Keşke o gün işe almasaydim diyorum. Diyorum ya sonra dedigim zaman olduğunu düşünüyorum. Ama nefes alamıyorum. Senleyken ölür korkusuyla ölüyorum sensizken zarar geldi mi? Bişey oldu mu diye düşüne düşüne resmen şizofrene bağlıyorum. Her saniye her dakika her salise yanımda olmanı istiyorum. Yanımda zarar veremezlerdi belki böyle de düşunuyor olabilirdim. Ama korku var ya o korku.. Içimi kemirip beni ölduren tek şey. Damla benim yüzümden sana birşey olursa. Kendimi öldururum!!"
Dediklerini ağzım beş karış açık dinlemiştim. Mert neler diyordu. Kalbim acımaya başlamisti. Çünkü çok seviyordu,alışkin değildim böyle sevmelere. Ama Mert sevince sanki içimdeki kelebekler kozalarindan kafalarıni uzatıp kanat çırpıp kalbime doğru uçuyorlardi. Bu his o kadar güzeldi ki bitmesini hiç istemiyordum.
Ellerimi ellerinin arasına alıp bir kez öptü.
"Seni seviyorum,en güzel hayalim. Hayal olamayacak kadar güzeldin ve ben hep bitmemeni diledim..."
-ruya sonu
Selam ben geldim. Birazcık eskilere girdim. Sizlere burdan sesleniyorum...
Eğer bir sevdiğiniz varsa ve o da sizi seviyorsa ona sımsıkı sarılın,sanki her an gidebilirmis gibi bırakmayin. Aşkınızla öyle bir kilit yaratın ki kilidin açıldigini fark etse bile size tutsak kalsın...
Yeni bölümde görüşmek üzere. Yorum ve voteleri bekliyorum beybilerim :* :*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat Aşık(Düzenleniyor!!)
Fiksi Remaja"Sen benim neyimsin ki? Annem? Babam? Abim? Ablam? Sevgilim?"dedim. Sonra bana döndü "Bak sonuncusu iyiymiş. Olabiliriz aslında. Evet,evet olalım." "Ya istemiyorsam!" "İsteyip,istemediğini sorduğumu hatırlamıyorum."
