We Were Beautiful :: VHope ✔

WWB-23

Parmaklarım yumuşak saçların arasında kayıp giderken bunun hoşuna gittiğini belirten bir kıkırdanma sundun.

Yumuşak tutamlarına parmaklarım her sürtünüşünde saçlarından yayılan koku burnuma doluyor ve tebessümümün genişlemesine sebep oluyordu.

Kantinde herkesin gözü önünde saçlarını okşamam hatta sana yakın oturmam çoğu kişinin dikkatini çekmiş olmalıydı. Tabi bu seni utandırırken ben kızaran yanaklarını kafamı öne eğmiş seyrediyordum.

Hala sevgili değildik ama geçen gün dediğin şeyin bana verdiği o cesaret ile sana daha da yakın davranıyordum ve sen sesini çıkartmayınca sorun olmadığını düşünüyordum ki dert etsen bunu zaten dile getirirdin değil mi?

Konuşacak herhangi bir konu bulamasam da şuan sessizliğini dinleyip -ki bu kalabalık kantinde pek zordu- yüzünü seyrediyordum. Hayranlıkla...

Usta bir heykeltıraşın ya da bir ressamın fırça darbelerinin senin mükemmelliğini resmedemeyeceğine,canlandıramayacağına öylesine eminim ki.

"Yüzüme öyle bakma Taehyung."

Uzun ve ince parmakların hayranlıkla baktığım yüzünü kapatırken elimi saçından çekip geriye çekildim ve alt dudağımı büzdüm küçük bir çocuk edasıyla.

"Ama görüntümü engelleme Hoseok. Ne güzel seyrediyordum yüzünü."

Kafanı sağa sola sallıyor ve diğer tarafa dönüyorsun ardından.

"Ah pekala bak zaten ders başlayacak o zaman kalkalım?"

Ellerini yüzünden çekip sırıtarak ayağa kalkıyorsun ve ardından ayağa kalktığımda kantinden çıkarken birden aklımda yer eden soruyu yöneltiyorum sana.

"Yüzüne bakmam seni rahatsız mı ediyor?"

Yanaklarının kızarıklığı yeni yeni azalırken birkaç saniye daha yüzüne bakıyor ve rahatsız olacağını düşünerekten kafamı eğiyorum.

"Tabiki hayır. Sadece bu denli uzun süreli bakman utanmama sebep oluyor. Alışık değilim ben böyle şeylere."

Biliyorum. Sana bir nevi gözlerim ile baskı uyguluyorum ve alışık olmadığın bu şeylerin seni utandıracağını bilsem bile kendime engel olamıyorum.

"Pekala. Üzgünüm. Kendimi dizginleyeceğim. Seni utandırmak güzel ama bir süre sonra bundan rahatsız olmanı istemem."

Tebessüm edip ellerini okul pantolonunun cebine yerleştiriyor ve üst katta olan sınıfına çıkmak için merdivenlerin başına ilerliyorsun.

"Rahatsız olacağımı sanmıyorum. Sorun yok. İyi dersler"

Ardından merdivenleri hızla çıkmanı ve gözden kaybolmanı seyrediyorum. Açıkçası rahatsız olsan bile eminim ben bu huyumu dizginleyemez ve yüzüne bakardım. Bu dediklerin rahatlamamı sağlıyor ve yüzümdeki gülümseme ile sınıfıma ilerliyorum.