We Were Beautiful :: VHope ✔

WWB-20

"Hoseok"

Kafanı hızla kaldırıp yüzüme bakıyor ve geniş bir gülümseme ile yanındaki sandalyeyi geriye çekiyorsun oturmam için.

Açıkçası bu gerçekten rahatlamamı sağlıyor çünkü yanına geldiğimde tersleyecek olma ihtimalinden ötürü deli gibi korkuyorum ve bu tepkin mutlu olmamı sağlıyor.

"Nasılsın?"

Elindeki telefonun ekranını kapatıp masaya koyuyorsun ve geriye yaslanıp yüzüme bakıyorsun.

Nasıl olabilirim? Yaklaşık 4 gündür seninle konuşamıyor ve uzaktan izliyorum. Biran içimde oluşan o korkunun tarifi yoktu.

Yine en başa dönme korkusu öyle yoğundu ki. Şuan yanına gelmiş olmak içime bir nebze su serpiyor.

Kasılıyorum yine de. Rahatsız hissettiğim için değil. Konu oraya gelirse vereceğin olumsuz cevaptan dolayı.

Kendimi günlerce vereceğin olumsuz cevaba hazırlasam bile dudaklarından o kelime dökülünce yaşayacağım hayal kırıklığının farkındayım.

"İyiyim. Ya sen?"

Omuz silkip kafanı eğiyorsun ve alt dudağını ısırıp cevap vermeden önce birkaç saniye düşünüyorsun. Neden bu kadar düşünüyorsun ki?

"İyiyim. Aslında birazda yorgun ve düşünceli"

Gözlerim yüzünde birkaç saniye geziyor ve kafamı eğiyorum. Nedeninin ne olduğunu bulmaya çalışmak zor değil.

Yorgun ve düşünceli olma sebebin benim sonuçta.

Özür dilemek istiyorum. İç çekip dudaklarımı araladığımda kafanı kaldırıp yüzüme bakıyorsun. Araladığım dudaklarımı birbirine bastırıp bakışlarımı kaçırıyorum.

"Biliyor musun düşüncelerim evet mi desem hayır mı desem türünden değildi."

Dirseğini masaya yaslayıp yumruk yaptığın elini yanağına bastırıyor ve vücudunu bana çeviriyorsun.

Midem düğüm düğüm oluyor bu konu yüzünden ama zaten bir şekilde bu konuyu konuşup bir sonuca bağlamamız gerekmiyor mu?

"Ya neyi düşündün?"

Bakışlarımı yerde gezdirirken kıkırtıların kulaklarıma doluyor. Ben bu kadar gerilirken nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun?

"Sana hayır diyemem. Çünkü bende seninle bir şeyler yaşamak istiyorum."

Dediklerinle gözlerim irileşiyor ve kafamı kaldırıp koyu kahverengilerimi koyu yeşillerine sabitliyorum. Kalbim... Bu heyecan ve mutluluğa katlanamayıp fonksiyonlarını yitirecekmiş gibi hissediyorum.

"Ama biraz daha beklesek? Biraz daha zaman geçirelim istiyorum. Sen bana beni sevdiğini söyledin ama benim duygularım seni seviyorum diyeceğim kadar yoğun değil."

Sandalyeni biraz daha yaklaştırıp elini omzuma koyduğunda aldığım nefes yarıda kesiliyor ve öksürüyorum. Hayatımda bu kadar zor zamanlar yaşadığımı hatırlamıyorum.

"Ama tabiki senden hoşlanıyorum."

Omzumdaki elin kolumdan yavaşça süzülüp elimi bulduğunda elimi sıkıca tutuyorsun.

"Bu yanımda olduğun için hissettiğim bir minnet duygusunu ilgi olarak yorumlamam değil. Senden gerçekten çok fazla hoşlanıyorum Taehyung."