We Were Beautiful :: VHope ✔

WWB-26

"Hava buz gibi artık."

Yanımda titreyerek ilerleyen bedenine yan bir bakış atıp en sonunda önüne geçtim ve duraksadım.

Kafanı kaldırıp yüzüme baktın şaşkınlıkla. Ellerin ceplerindeydi,montunun kapşonunu kafana geçirmiştin burnun soğuktan kızarmış ve dişlerin birbirine çarpıyordu.

Boynumdaki atkıyı çıkartıp burnunu ve boynunu kapatacak şekilde sardığımda atkıdan dolayı boğuk çıkan sesin ile konuştun.

"Son üşürson!"

Kahkaha atıp kafamı sağa sola salladım.

Öğle arası hava bu kadar soğuk değildi. Ama okul çıkışına doğru kar atıştırmaya başlamış ve rüzgar şiddetini arttırmıştı.

Omuzlarından düşecekmiş gibi duran çantanı düzeltip şapkayı kafana daha iyi geçirdikten sonra konuştum.

"Sorun yok. Üşümüyorum."

Tekrar yanına geçtiğimde yürümeye başlamıştık. Tabi sen hızlı hızlı adımlar atıyor ve söylenip duruyordun ve bu gülümsememe sebep oluyordu.

Ayrılacağımız noktaya geldiğimizde elin boynundaki atkıya gitti çıkartmak adına ama senden önce davranıp elini kavrayıp indirdim ve konuştum.

"Hayır o sende kalsın. Yarın verirsin huh?"

Gözlerimin içine bakıp çocuk gibi kafanı aşağı yukarı salladığında kıkırdanıp dudaklarımı alnına uzunca bastırdım ve geri çekildim.

"Çok tatlısın dayanamadım."

Gözlerin kısılırken -ki dudakların atkıdan ötürü kapalı olsa bile gülümsediğini biliyorum- cebimdeki elimi çıkartıp el salladım vedalaşmak adına.

"Yarın görüşürüz!"

El sallayıp hızla sağ yola saptığında gülümseyerek önüme döndüm ve ilerlemeye başladım. Sabah yaptığım o konuşmanın sonucunda bulunduğun sakin tavır ve olumlu cevap beni öylesine mutlu etmişti ki, sana küçük bir çocuk gibi yemek yedirmenin yanında seni daha çok koruyup kollamak ve sanki gerçekten bir bebekmişsin gibi davranmak istemiştim.

"Saçmalama Taehyung"

Kendi kendime mırıldanıp kafamı sağa sola salladım. Abartmanın lüzumu yoktu ya. Sonuçta yaşıttık ve sana böyle davranmamı isteyen iç güdülerimi geri plana itebilirdim.

Seni şımartmak elbette güzel olurdu. Ama 2-3 yaşındaki çocuk gibi seni beslemem hatta utanmasam gazını çıkartıp altına bez bağlayacak olmam saçmalıktı. Ki aslında altına bez bağlamak komik olabilirdi.

Aklıma doluşan şeyle kıkırdandım. Tanrım ben neler düşünüyorum böyle.

Evin bulunduğu sokağa saptığımda adımlarımı daha çok hızlandırdım. Soğuktan buz tutacak kıvama gelmeden eve varmalıydım. Açıkçası gerçekten üşüyordum. Ama sana atkıyı verdiğim için pişmanda değildim.

Sen hasta olacağına ben hasta olabilirim. Sorun olmaz... Bana çok güzel bir şekilde bakacağına eminim.