My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 8.

(pov Alysse)

Ik open mijn ogen en een fel licht schijnt er door heen. Ik knipper een paar keer en een beeld wordt gevormd voor mijn ogen. "Lyn, ik dacht dat ik je kwijt zou raken!" en trek haar in een knuffel. "Van mij ben je niet zo snel af." zegt ze koel terug. "Kom op we gaan naar huis pap en mam zijn vast dood ongerust"en ik pak haar hand vast. "Nee" is het enige wat ze antwoord. "Nee, Lyn hou kun je dat nou zeggen." Snel onderbreek ze mij. "We kunnen niet meer terug Lyss, nooit meer." Mijn ogen worden groot " EVANLYEN ELIZABETH MARGARETHA WILLIAMS JIJ GAAT NU MEE NAAR HUIS!!!" roep ik kwaad naar haar en sta op." "Lyss, we zijn niet meer daar." antwoord ze als of het de normaalste zaak van de wereld is. "Je liegt." zeg ik vastbesloten. "Nee Lyss ik spreek de waarheid.

Kijk om je heen, kijk naar mijn." Ik kijk om mijn heen en zie de mooiste natuur die ik ooit gezien heb. "Waar zijn we." zeg ik verwonderd. "Lyss, welkom in Ambaros." "Wat is dit voor plek?" vraag ik haar. "Dit is mijn geheim Lyss en nu ook het jouwe." Ik kijk haar aan de blik in haar ogen zegt mij genoeg. Nu pas zie ik dat ze andere kleding aan heeft. Haar haren vallen los over haar schouders. En haar oren staan naar Achter en zijn puntig. Wacht wat...puntig?"Lyn..je..je.." "Je oren, ik weet het jij trouwens ook." Ze bied me een spiegeltje aan die zij uit haar zak haalt. Ik moet toch echt gaan vragen of zij Lyn is. Ik pak het spiegeltje aan en bekijk mijn oren er mee. "Het teken van de Dragon Hearts." "Wie zijn.." maar ze snoort mij de mond. "Wat vind je trouwens van dit." en ze gebaart naar de omgeving.

"Hoe heb je dit ontdekt? " en nieuwsgierig kijk ik haar aan. "Weet je nog dat we op onze derde verjaardag verstoppertje gingen spelen en ik toe zoek raakten." " En of ik me dat herinner." grap ik in mezelf. "Dat was de eerste keer dat ik hier kwam. Ik volgde toen een prachtig wit paard en viel per ongeluk in het ven. Als Nefris mij niet had gevonden was ik nooit terug gekomen." "Hoe wacht even, wie is Nefris?" In plaats van te antwoorden begint ze te lachen. "Wat valt er te lachen?" vraag ik verbaast om haar reactie. "Nefris is niet een wie maar een wat. Nefris is een draak." "Een wat!!" roep ik uit. "Een draak." "Ik hoorde je de eerste keer wel hoor." snauw ik haar toe.

"Satia el trina" (pak ze) galmt het door het bos. "We moeten gaan nu." en Evanlyen trekt me mee naar een boom. "Snel klim erin." en zelf klimt ze de boom in. "Wat was dat geluid?" mijn stem slaat over van angst. "Leg ik je later wel uit. Ga nu verdomme die boom in!" snauwt ze me toe. Snel klim ik ook de boom in en zitten wd even later helemaal in de top. "Hier blijven en stil zijn ik ben zo terug." "Lyn..." "Lyss vertouw me nauw één keer." Aan haar bezorgde gezicht te zien zitten we diep in de problemen. Ik knik en zie haar weg kruipen op de langen tak voor haar.

(pov Evanlyen)

"Waarom moest Lyss nou achter me aan springen." ik ben mijn gedachtes niet meer zeker. Ik schudt een keer met mijn hoofd en probeer me te concentreren op het stem geluid van daarnet. "Ik weet toch zeker dat ik het eerder heb gehoord." mompel ik mezelf toe. Mijn hersenen slaan op teelt als ik het geluid kan plaatsen:"Elven".