Alysse en Evalyen zijn tweelingzussen. Ze zijn 17 jaar oud en zitten in de vijfde klas van het HAVO. Alysse is superpopulair terwijl Evalyen zich afgezonderd van anderen, en vaak in het bos te vinden is. Als Evalyen op een dag zwaargewond thuiskomt...
Ik kijk al zittend weer in de spiegel. "Mijn mate, mijn liefde, mijn alles. Zo dichtbij en toch zo ver weg." Ik pak een potlood en papier. Ik kijk weer naar de spiegel en neem alles in mij op. Mijn potlood zet ik op papier en begin te tekenen.
Na een tijdje ben ik klaar en bekijk mijn werk.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Er verschijnen twee schaduwen over de tekening. "Heer, we hebben ze niet te pakken gekregen." Ik draai me om "En dat is maar goed Alec." ik knijp mijn ogen tot spleetjes en sta op. "Ik zij levend." Alec stapt naar achteren. En ik zie nu ook Owen staan. "We hebben die wolven maar bevrijd. Hun kunnen nu toch nergens meer heen." "Nee maar ze was wel bijna dood!" mijn ogen kleuren rood. Alec en Owen dijnsen achter uit.
Mijn oude ik komt naar boven. De ik die vijftien jaar geleden uit was op wraak. Ik bekijk het zonne amulet om mijn nek. "Dit is hoe ik haar heb ontmoet en dit is wat mijn ondergang zal worden." Ik kijk weer naar de schaduw jagers. "Breng die wolven naar hun roedel en jullie. Jullie rusten niet voordat jullie Naedriene hebben. Is dat duidelijk!!" mijn stem trilt nu van woede. "J..ja heer." En zo snel als ze kwamen verdwijnen ze weer. "Naedriene, ik hoop dat je accepteert wie ik ben. En dat je mij vergeeft voor wat ik heb gedaan.
(pov Evanlyn / Naedriene)
Ik storm de deur uit. Verschillende mensen kijken mij aan. "Mate," brom ik hun toe. Ik loop terug naar mijn huis open de deur. Ik slaak een diepe zucht en plof neer op de bank. "Je weet niet waar je aan begint Lyss."
Opeens hoor ik overal om mij heen schreeuwende mensen. Ik sta op en loop naar buiten. Ik snuif een keer in de lucht. "Vuurbal," ik kijk naar beneden "Ja, absuluut een vuurbal." Nog steeds schreeuwe de mensen. Een normaal persoon zou denken dat zij in paniek zijn, maar ze hebben alles onder controle. Ik spring naar beneden en loop naar een lange jongen met zwart haar en groene ogen toe. "Kilian wat is er gaande?" "Vuurbal, maar dat wist je al." Tja Nova zijn heeft zo zijn voordelen. "Hoe is het gebeurd?" "Iemand kwam te dicht bij de bosrand." Ik rol met mijn ogen. "Sirieus welke idioot doet nou zo iets. Dan vraag je er gewoon om." "Tira," een jong meisje rent onze kant op.
Kilian gaat door zijn knieën "Wat is er Lucy?" "E..er waren mannen in..in de schaduw." Mijn ogen puilen uit van vuur "WAAROM ZIJN DE GRENSES NIET BEWAAKT!!!" Het meisje kijkt geschrokken aan. "Nova.." "Rustig maar Lucy." en ik til haar op. "Lieke neem haar mee." Een vrouw van middelbare leeftijd loopt op ons af en neemt Lucy over van mij. Ik kijk naar Kilian, ook zijn gezicht staat op onweer. "Schaduw jager," sist Kilian. Ik kijk Kilian aan en loop samem met hem naar het packhuis. Onderweg schreeuw ik "DOORZOEK HET GEBIED!"
We zijn nog maar net binnen als een wachter naar ons toe komt. "Tira..Nova, we hebben het eiland afgezocht maar geen spoor van die schaduw jagers." "Ik wil dubbele bewaking bij de grens posten." zegt Kilian. Hij lijkt nog kwaader dan eerst. Maar als je hem beter kent weet je dat hij slechts gefrustreerd is."Ja Tira," en de wachter loopt weer weg.
Samen lopen we naar de vergader zaal. In het midden van de zaal staat een grote ronde schaal met bloed rood water erin. Ik stop bij de schaal en Kilian loopt naar de andere kant. Ik leg mijn hand in de hand afdruk en Kilian doet het zelfde. "Atleum legion sakura," zorgvuldig spreek ik de woorden uit. Het water komt omhoog en vervormte zich tot het eiland. "Toon ons de schaduwjagers," het beeld zoemt in en spoelt terug. Ik zie twee schimmen staan in de schaduw vlak bij Lucy. "Afspelen," bromt Kilian. We zien hoe één van de jagers een pijl op zijn boog legt en schiet. We volgen de pijl en hij raakt Nefris. Dan kijkt Lucy naar de mannen en rent weg. Alles flitst voorbij. "St..stop" zeg ik aarzelend en het beeld stopt. Kilian kijkt mij medelevend aan. "Ze schooten niet op Nefris....maar op mij." Ik haal mijn hand van de afdruk en ga op één van de vele stoelen zitten. Kilian legt beschermed zijn arm om mij heen. "Ze zullen jou niet krijgen."
"Draaaaaak..draak onsnapt!" Ik zucht "De plicht roept." We rennen de vergaderzaal uit zien buiten al flink wat mensen. Sommige rennen naar hun draak en gaan de lucht in. Weer andere brengen de kinderen in veiligheid. "Kom mee," zegt Kilian en hij rent naar zijn draak Zace. Ik ren hem achterna en hij helpt mij op Zace's rug. Ook wij gaan de lucht in. Al snel spotten we de ontsnapte draak. Ik wenk naar drie andere rijders en zij stijgen hoger de lucht in. Hun doel is de draak naar ons toe jagen, zodat wij hem kunnen vangen.
Een luiden brul vult mijn oren en ik zie de draak aan komen. "Shit een wilde," De draak schiet onder ons door. "Zet je schrap," en Kilian laat Zace een duik vlucht maken. "Wees alsjeblieft voorzichtig." en hij pakt mijn hand beet. "Altijd Kilian...altijd," ik zet me schrap en wacht tot Zace boven de draak vliegt. Dan spring ik "Hebbes," ik land op de draak zijn nek en sla er een touw omheen. "Rustig...rustig," probeer ik het dier te kalmeren. Kilian komt naast mij vliegen en werpt mij een touw toe. Ik vang het touw en sla ook deze om de draak zijn nek. We komen steeds dichterbij de grond en maken een rustige landing. Ik spring van de draak en een paar andere nemen hem van mij over. Dan zie ik Meko staan met een geschokte Lyss in zijn armen. Ik ren naar hun toe en trek Lyss in een stevige knuffel.
(pov onbekend)
"Na al die jaren van zwijgen is het tijd om op te stijgen.
Niemand weet wie ik ben of wie ik ken.
Mijn meester zij kracht. Hij heeft de tijd, hij wacht.
En nu is die tijd gekomen. Tijd om mijn wens te vervullen. De ene waar ik slechts van kon dromen."
