My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 26.

(pov Alysse / Haydee)

De ochtend zon verwarmt mijn huid en we rijden langs weilanden en dorpen. Dan opeens stopt Spike en vliegen we alle drie van zijn rug. "Waar was dat voor nodig." mindlink ik hem. "We zijn er." en hij stapt opzij. Ik kijk op en zie voor mij een grote open plek liggen met de zelfde heuvel stenen als in mijn droom. "Jongens we zijn er, hier is zij." en ik sta op en trek hun omhoog. "We zijn waar?" vraagt Jason. Lyn glimlacht en stapt lang mij "Nu alleen haar nog vinden." "Oke waar hebben jullie het over?" zegt Jason geïrriteerd. "Over de duisternis." zeggen we in koor en stappen opzij zodat hij het ook kan zien. "En hoe gaan we haar nu vinden?" Ik haal mijn schouders op "Simpel we roepen haar op..." "En hoe wil je dat gaan doen dan." onderbreekt hij mij. Lyn geeft een tik op Jason's borst "Auw, waar was dat goed voor." Lyn gaat recht voor hem staan met haar handen in haar zij "Ten eerste je laat mensen uitpraten en ten tweede ze was een gevallen Engel weet je nog en hun houden zich bezig met de dood. En Lyss (en ze wijst naar mij) hier is een Dodemirane dus ze kan met haar communiceren." Ik lach man wat kent ze me toch goed. Ze draait zich weer om naar mij "Ga je gang wij wachten daar wel." en ze wijst naar een boom. Ik gebaar Spike ook daar te wachten en ga zitten met mijn gezicht naar de rotsen. "Hopen dat dit werkt." ik sluit mij ogen en maak mij hoofd leeg.

Mijn gedachten laten mij het beeld van haar kamer zien en daar in het midden staat zij. Ik open mijn ogen en ze dijnst achteruit. "Wie ben je en wat doe je hier!?" vraagt ze zeker maar toch mee ik angst in haar stem te horen. "Mijn naam is Haydee en ik zal je niets doen wees maar niet bang." Een schaduw schiet langs mij heen en ik twijfel geen seconde en gooi mijn dolk er naar. "Aahhh!" galmt het door de kamer en maar het komt niet van de schaduw maar van het meisje. Ik draai mijn hoofd naar haar toe en zie dat een jongen haar vast heeft en een mes tegen haar keel drukt. "Liam,"sis ik. "En zo zien wij elkaar weer." en hij grijnst naar mij, de grijns die ik ooit zo leuk vond is nu angstenjagend. "Hoe kan dit ik dode je." huiver ik. "Je hebt niet mij gedood maar Derk. Ha die sukkel doet..ik bedoel deed alles wat ik hem zei. En die zus van jou is net zo dom als jij. Dacht je nou echt dat ik van je hield Lyss." Er rolt een traan over mijn wang, maar ik veeg die weg. "Je hield echt van mij!" en hij barst in lachen uit en verslapt zijn grip op het meisje. Zij neemt van het moment gebruik en probeert zich uit zijn armen te bevrijden. "Hier blijven jij." en hij verstevigt zijn grip. Ik knijp mij ogen even dicht "Laat haar alsjeblieft doen wat ik zeg." "BUKKEN!" en ik gooi mijn andere dolk naar Liam's hoofd. Gelukkig bukt het meisje en de dolk raakt Liam vol in zijn hoofd. Het meisje sprint naar mij toe en verschuild zich achter mij. Liam zakt door zijn knieën en valt voorover op de grond "Is hij dood?" vraagt ze bang. Ik draai me naar haar om en kijk in haar bange gezicht "Zo jong en dan al zo'n taak. Ja hij is dood." en ik stap opzij. Met grote ogen kijkt het meisje naar Liam's lijk "D...dat is de...de man die mij gisteren volgde." "Vertrouw je me nu." vraag ik haar en angstig knikt ze. "Ik zal je beschermen als je met me meekomt." weer knikt ze en deze keer pakt ze mij hand vast.

"AHHHHH!" gilt het meisje, ze laat mijn hand los, zakt door haar knieën en grijpt naar haar rug. "Laat het stoppen." jammer ze en tranen stromen over haar wangen. Er ontstaan bulten op haar rug die haar kleren van haar lijf laten scheuren. Bloed stroomt langs haar rug en onbewust doe ik een paar stappen achteruit. Nogmaals gilt ze het uit en uit haar rug klappen twee grote zwarte vleugels. Haar huid wordt bleker en rood bloed stroomt langs haar lippen en rug. Het bloed omsluit het hele lichaam en veranderd in een prachtige rode jurk. Ze sluit haar ogen en valt neer op de grond. Ik ren naar haar toe en kniel bij haar neer. Voorzichtig schuif ik een arm onder haar knieën, rug en tilt haar op. Ik leg haar op het bed neer en ga naast haar zitten met haar hand tussen de mijne.

De klok tikt en tikt maar door en ik weet niet meer hoelang ik hier nu zit. "Zal je ooit nog wakker worden?" en ik streel haar haren uit haar gezicht. Als ik haar voorhoofd aanraak huivert ze en dan schieten haar ogen open. Gefascineerd kijk ik naar haar ogen "Je ogen zijn rood als bloed." "WAT!" gilt ze en ze kijkt opzij in de spiegel. "Ben ik dit?" ze gaat recht op zitten en legt haar rechterhand op de spiegel. Ik moet toegeven ze is tijdens haar 'slaap' wel erg veranderd. Een blekere huid, prachtige blonde lokken en ogen zo rood als bloed kortom jong, puur en onstervelijk. Ik leg mijn hand op haar schouder "Wees niet bang de tijd zal je meer leren over jezelf." ze knikt en staat op maar valt meteen weer achterover. "Jee wat zijn die dingen zwaar." "Kom ik help je." en pak haar polsen beet. Als ze weer staat klemt ze haar handen om mijn arm. "Laat haar oefenen met lopen."  zegt Achana. "Laten we even oefenen met lopen." zeg ik.Ze knikt en samen lopen we door de kamer. Bij het derde rondje laat ik haar los en ze stapt zelf door de kamer. "Hoe gaat het?" "Het is nog een beetje zwaar maar het gaat wel." en ze loopt terug naar mij. "Oke dan gaan we." en ik pak haar hand vast. Ze kijkt nog één keer de kamer rond en een traan glijd over haar wang "Ik ga het hier missen." "Het komt goed ik beloof het je." en ik sla mijn armen om haar heen. "Wat is eigelijk je naam?" en ik kijk haar vragent aan. "Mijn naam is Mireille."