My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 9.

(pov Jason)

"Eindelijk zijn jullie er, de sirenes hebben goed werk geleverd." een glimlach wordt gevormd op mijn lippen.  Een bescheiden klopje op de deur "Kom binnen." en ik draai me om. Er loopt een jongen naar binnen "Heer, ik ben bang dat onze mensen ze niet als eerste vinden." Met een ruk draai ik mij om "Wat, wie waren het!!!" riep ik kwaad naar de jongen. "El..v..ven heer." stamelt de jongen terug.

"Die wolven kunnen ook niks alleen. Stuur de schaduw jagers er op af. Geef ze de opdracht haar hier te brengen levend ." sis ik hem toe. De jongen maakt een buiging en verdwijnt weer. "Mijn liefe Naedriene het duurt nu niet lang meer."

(pov Evanlyen)

Een kreun verlaat mijn lippen "Heb ik weer, van alle wezens die er hier wonen moeten het nou net Elven zijn." Naast mij rust een valk op een tak. "Jij daar..kom eens hier, ik heb je hulp nodig." feluister ik naar de vogel. Het beestje knikt en gaat naast mij op de tak zitten. "Nu moet je heel goed luisteren. Weer knikt het beestje. "Ik wil dat je recht over de Elven heen gaat vliegen en vlak bij op een boom land." Het beestje knikt en vliegt weg. "Maar goed dat Lyss me nu niet ziet ze zou flippen om wat ik ga doen."  denk ik. "Oké hier gaan we.

Ik zucht en zeg:
"Laat mij vliegen waar jij vliegt,
laat mij kijken waar jij kijkt. Toon mij de Elven groep."

Mijn normaal blauwe ogen kleuren nu bruin en het beeld van de Elven groep verschijnt voor mij. "Dichterbij," zeg ik tegen de vogel. en het beeld wordt scherper. "5..10..15" tel ik. "Minstens 15 Elven, twee gevangenen ik gok wolfbloods, mmm kan een probleem vormen. Kom maar terug." Ik knipper een keer met mijn ogen en ze kleuren weer blauw. Ik kruip terug naar Lyss en niet veel later land de vogel op mijn schouder. Lyss haar ogen worden groot als ze de vogel op mijn schouder ziet. "Waar komt die nou vandaan, ik heb nog nooit zo'n vogel gezien?" vraagt ze terwijl haar ogen de vogel bestuderen. "Dit ventje heeft mij zo juist goed geholpen. Vind je hem mooi?" vraag ik verbaast. "Ik vind hem prachtig." en ze streelt de vogel over zijn kopje. "Ahh!" gilt ze en ze trekt haar hand terug. "Lyss wat is er?" vraag ik meteen. "Hij gaf me een schok." "Lyss dat is fantastisch!" roep ik enthousiast. "Wat is er zo fantastisch aan een schok krijgen." snauwt ze terug. "Oh sorry ik heb het je nog niet vertelt. Als je een schok voelt bij een dier betekend dat het dier je accepteert. "Raak hem nog een keer aan." dwing ik haar. Het werkt ze aait het beestje nogmaals over zijn kop. Haar lippen vormen een glimlach en het beestje gaat op haar schouder zitten. Alysse begint te praten tegen het beestje en ik kan een glimlach niet onderdrukken.
"Lyss stil." ik spits mijn oren. "Shit, druk je zelf tegen de boom aan." En ik druk mijn mantel om ons heen. We horen stemmen en voetstappen dichterbij komen. "Lyn..wie zijn dat?" haar stem wordt langzaam hoger. Snel druk ik mijn hand tegen haar mond. "Wees stil." sis ik haar toe. Ze knikt en de stemmen komen steeds dichterbij.

"Ba mhaith liom dul trí ann le haghaidh an trathnona." (Doorlopen ik wil er nog voor de avond zijn.) galmt het door het bos. Voorzichtig kijk ik om laag en zie twee Elven aan komen rennen "17 dus". "Waarom heb ik die taal niet goed geleerd."

"Tá Cealadier Rivelia agus cad a chuid torthaí." (Cealadire en Rivelia wat zijn de bevindingen.) Ik kijk naar een gespierde jonge man, over zijn rechter oog is een groot litteken zichtbaar.  Hmm, dit moet de leider zijn.

"Táimid tar éis rianta d'aon dhá dhaoine amach. níl a fhios againn cén duine nó cad atá siad." (We hebben sporen ondekt van een twee tal wezens. we weten niet wie of wat het zijn.) zegt één van de Elven en terwijl de groep gezamelijk verder trekt kijk ik angstig naar beneden. "Elven op oorlogspad vreemd...erg vreemd."