My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 24.

Twee weken later:

(pov Alysse / Haydee)

Ik twijfel bij mezelf moet ik hun vertellen over hem of weten zij al wie het is. Als ik het ze vertel weten ze voor wie ze moeten vluchten en al helemaal Lyn. Hoe heb ik ooit zo stom kunnen zijn, hoe kan ik niks gezien hebben en bovenal al hoe hield ik van hem.

We zijn nu al twee weken onderweg en nog steets geen spoor van 'het lot'. Waar is ze en waarom weet ze van niets. Ik draai me nog een keer om en probeer nog wat te slapen. Maar iedere keer als ik mijn ogen sluit zie ik zijn grijnzende gezicht voor mij. Niet lang geleden was dit gezicht nog gevuld met liefde, maar nu...nu is er alleen nog plaats voor haat. Ik zucht diep "Ik ga het ze vertellen en wel nu." Voorzichtig kruip ik over Spike heen naar Jason die een slapende Lyn in zijn armen heeft. "He wat doe jij nog op." fluistert hij naar mij. "Maak Lyn wakker ik moet jullie wat bekennen." Jason knikt en kust Lyn op haar wang. "Nog vijf minuten," kreunt ze. Ik kijk in het rond en zie een beker gevuld met water.  Zonder geluid te maken pak ik hem op, hij zit nog half vol. En giet hem over Lyn haar hoofd leeg. "Wie was dat!" en ze schiet overeind. "Ik en..." "Je krijgt vijf seconden." onderbreekt ze mij. Ik spring omhoog en zet het op een rennen. Als Lyn zegt je hebt vijf seconden, dan heb je nog vijf seconden te leven. Al snel voel ik een ruk aan mijn nek en lig ik op de grond met Lyn bovenop mij. "Payback." en ze giet haar veldfles over mijn hoofd leeg. "En bedankt," ze stapt van mij af en loopt naar een lachende Jason. "Back to Business," meteen is het stil. "Ik weet wie de persoon is die ons dwarszit. Het is dezelfde persoon als die mij en Lyn aanviel. Maar ook dezelfde persoon waarvoor Achana bang is. Sorry dat ik dit verzweeg voor jullie maar ik was gewoon bang." en ik kijk naar de grond. "Maar ik weet allang wie hij is." "Je wist het?" en ik kijk Jason vol ongeloof aan. "Het is Caldrion, de ex-mate van jullie moeder." Ik schud mijn hoofd "Maar weet je ook zijn echte naam?" "Zijn echte naam is Caldrion, toch?" vraagt Jason. Weer schud ik mijn hoofd "Die Caldrion is niet de persoon die ons lastig valt." Er zwellen tranen op in mijn ogen, Lyn ziet het en trekt mij in een knuffel. Ze pakt mijn schouders beet "Wie is het Lyss, je moet het ons vertellen." Ik knik "Oké," Jason en Lyn zijn nu één en al oor. "Het is...het is L..Liam." en ik barst weer in tranen uit. Jason staat op en trekt mij in een knuffel. Ik kijk over zijn schouder en zie Lyn haar ooglid trillen. Ik duw Jason van mij af "Gaat het Lyn?" ik niel naast haar neer en leg mijn hand op haar schouder. "Ik deed alles om aan hem te ontsnappen, ik vluchtte zelfs naar hier. En zelf hij is hier Lyss..hij is hier." Ik verwacht dat er tranen over Lyn haar wangen rollen, maar dat gebeurt niet. Ik kijk haar diep in haar ogen aan en zie deze langzaam rood kleuren. Ik dijns achteruit zo heb ik haar nog nooit gezien. "We gaan het meisje vinden en haar beschermen. Als dat is gelukt is het tijd voor mijn wraak." en ze loopt langs ons heen. Ik wenk Spike en we klimmen op zijn rug. "Naar waar het duister haar omhulst daar zul je haar vinden." galmt Achana's stem door mijn hoofd.

Ik glimlach en kijk naar Jason. "Lyss..waarom kijk je zo?" en zijn ogen vullen zich met angst. "Omdat we naar een plek gaan vol duisternis en jij weet waar die is." Wat ik hem vraag is een pure gok. Ik heb werkelijk geen idee of hij het weet, maar Lyn zij dat hij een Elf is. En nou ja Elven weten veel, dus weet hij dat vast ook. "Ja dat weet ik." en hij wenkt zijn blik van mij af. "Naar het oosten." ik geef Spike de sporen en we rijden naar het oosten.

"Lyss.." "Klep dicht Lyn ik probeer me te consenteren." "Nou sorry hoor." en ik voel haar omdraaien. Ik kijk stug naar voren. "We zijn nu al vijf uur onderweg en nog steeds geen spoor van die duisternis. Ik ben moe, hongerig en bovenal heb ik een houten kont." denk ik hardop. "Als je wilt kunnen we even stoppen." en Lyn legt haar hand op mijn schouder. "Graag," en ik laat Spike stoppen. We stappen af en ik laat me vermoeid in het gras vallen. Spike gaat achtermij liggen en ik gebruik hem als kussen "Even slapen kan toch geen kwaad."

Een fel licht dringt mijn ogen binnen en ik open ze en kijk recht in een halve maan. Mijn blik dwaalt af naar de omgeving, ik blijf hangen bij een groepje rotsen. Ik bestudeer ze één voor één, bij de derde breng ik mijn blik terug naar de eerste rots. "Hij bewoog..de rots bewoog." en ik adem zwaarder. Snel kijk ik naar de andere zij hebben niks in de gaten. Ik kijk terug naar de rots, hij lijkt dichterbij te zijn. Een schaduw schiet rechts langs mij heen en zo ook mijn gezicht. "Vreemd..ik weet zeker dat ik iets zag." ik ga rechtop zitten en kijk weer naar de rotsen. Nu bevinden ook de andere rotsen zich dichterbij. "Lyn Jason wakker worden." feluister ik. "Lyss waarom maak je ons wakker." gaapt Lyn. "De rotsen ze komen dichterbij." en ik trek Lyn naar mij toe. "Rotsen welke rotsen?" "Die...daar." en ik wijs met mijn hand naar een lege plek. "Je hebt vast gedroomt ga maar weer slapen." "Nee, dit kan niet er waren rotsen."  en ik kijk naar Lyn haar gestalte. "Dan ga ik zelf maar."  ik sta op pak de boog die naast mij ligt. Voor de zekerheid controleer ik de koker pijlen aan mijn heup. "Nog half vol, moet genoeg zijn."  Geruisloos loop ik naar de plek toe. Hoe dichterbij ik kom hoe meer ik het gevoel krijg dat ik wordt bekeken. Een windvlaag suist langs mij heen "Wie is daar?" en ik draai mij om. Ik zucht van opluchting er is niemand te zien dus draai ik mij weer om. Dat had ik beter niet kunnen doen. Voor mij staat een pikzwarte wolf, het dier ontbloot zijn tanden en gromt gevaarlijk naar mij. Ik stap achteruit en voel een zachte vacht. Mijn nek haren schieten overeind en ik draai me om. Ik kijk oog in oog met vijf grommende wolven de één nog dreigender dan de ander. De meest linkse (een grote grijze wolf) stopt met grommen en schud met zijn kop ,alle andere kijken naar hem. De grijze wolf gaat verder met grommen en allemaal komen ze dichter en dichterbij. Hulpeloos zoek ik om mij heen naar een uitweg, maar ik ben volledig ingesloten. Ik zak door mijn knieën, rol me op en knijp mijn ogen stijf dicht. Voetstappen nadere en een suis weergalmt in mijn oren gevolgd door een luide piep. Langzaam open ik mijn ogen en kijk recht tegen een zwarte vacht aan. Mijn blik wordt afgeleid door een bewegende schaduw naast de vacht en ik kijk meer naar links. Daar staan alle wolven op een rij met hun staart tussen de benen naar de vacht te kijken. De vacht beweegt en ik kijk recht in twee vriendelijke groene ogen. Ik knipper een paar keer en nog steeds kijk ik in die ogen. "Die ogen ik heb ze eerder gezien." Mijn hersenen kraken en gaan terug naar de eerste keer dat ik ze zag. Een glimlach vormt zich op mijn gezicht....