My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 28.

(pov onbekend)

"Ze praat met het lot. Hmm interessant." en ik sluit het beeld in de spiegel. "ACHANA!" schreeuw ik en twee tellen later gaat de deur open. "U riep heer." en ze buigt eerbiedig haar hoofd. "Ja," en ik loop dreigend op haar af. Met één zwaai heb ik haar keel gegrepen en staat ze tegen de muur gedrukt. "Waarom praat je met haar. WAAROM!" schreeuw ik in haar gezicht "Ik praat niet met haar heer." zegt ze kalm. "LIEG NIET TEGEN MIJ!" schreeuw ik en smijt haar naar de andere kant van de kamer "Ik lieg niet heer." en ze staat op. "Ahhh." en ze grijpt naar haar buik. Mijn woedende gezicht verandert in bezorgdheid en ik snel naar haar toe. Zij daarin tegen deinst achteruit en slaat haar armen beschermd om haar buik. "Je bent zwanger." zeg ik verbaasd en zij knikt. Ik duw haar in één klap weer tegen de muur en leg mijn hand op haar buik. "Het is sterk, heel sterk. Wie is de vader?" ze krimpt inéén en went haar blik af van de mijne. Ik pak haar kin vast en dwing haar mij aan te kijken. Alles zie ik in haar ogen angst, wanhoop maar bovenal verdriet. Nu deins ik achteruit "Het is van mij." ik herhaal het nog een keer "Het is van mij. Je draagt mijn zoon." tranen lopen over haar wangen "Hoelang al?" "Drie maanden." antwoord ze terug. Ik grijns als ik aan het idee denk dat zij mijn zoon zal baren en ik loop naar het raam. Een pijnlijke steek schiet door mijn borst, maar het doet mij niets. Met één beweging trek ik het mes uit mijn rug, draai haar om en houd deze tegen haar keel. "Het is dat je mijn zoon draagt anders had ik je allang vermoord." sis ik in haar oor. "Drakaris." zegt ze. Een heftige pijn schiet door mijn gezicht en ik laat haar los. Bloed stroomt langs mijn gezicht en Ik kijk in de spiegel. Er loopt een groot litteken over mijn gezicht heen "Jij bitch..WACHTERS!" de deuren vliegen open en twee wachters lopen binnen. Ik wijs naar Achana "Neem haar mee." de wachters lopen naar haar toe en pakken haar bij haar armen. "Halt." de wachters blijven staan "Deze is voor jou." en ik snij een ster met vijf punten in haar wang. "Sluit haar op in haar kamer en zorg dat ze er niet meer in of uit komt." ik wenk dat de wachters kunnen gaan. "Ik vermoord je Meko al is het het laatste wat ik doe!" schreeuwt ze terwijl ze de kamer uit wordt gesleurd. "*bam" de deur valt dicht en het is stil. Ik loop het balkon op sluit mijn ogen en fluit. Een huil is te horen en ik tik met mijn vinger op de balkon reling. Een zwarte schim verschijnt op de reling "Hallo Tefna." en ik draai naar haar om zodra ze transformeert. "Wat wil je van me." sist ze "Ik wil dat je iemand zoek voor mij en haar hier brengt." "Laat die wolven vriendjes van jou dst maar doen. Heb je verder nog iets te zeggen anders ga ik." "Nee..oke later." en ze wil weer transformeren. "In ruil voor het meisje schend ik je schuld kwijt." en ik sla mijn armen over elkaar. "Deal, maar ik wil wel een bloedbond." Ik knik en ze overhandigd mij een dolk, ik snij in mijn hand en laat drie deuppels bloed op de reling vallen. Ze pakt de dolk uit mijn hand en doet het zelfde. "Door bloed verbonden..." "Met bloed geschonden." maak ik haar zin af. Onze bloeddruppels vermengen met elkaar om vervolgens zwart te kleuren. "Hier," en ik werp haar een zak toe. Ze vangt deze behendig "Dit is alles wat je moet weten on haar te vinden." ze knikt en transformeert weer in een panter om vervolgens van het balkon te springen. Ik draai me om en loop weer naar binnen "Spoedig bepaal ik het lot."

(pov Achana)

"Deze is voor jou." en hij snijdt een ster met vijf punten in mijn wang. "Sluit haar op in haar kamer en zorg dat ze er niet meer in of uit komt." hij wenkt dat de wachters kunnen gaan. "Ik vermoord je Meko al is het het laatste wat ik doe!" schreeuwt ik terwijl ik de kamer uit wordt gesleurd. En nu zit ik hier op mijn kamer ik heb geen idee hoelang al. "Hoe kon ik ooit van hem houden." en ik strijk met mijn vingers langs de wieg. Ik voel mijn kind schoppen en wrijf over mijn buik "Gelukkig heb ik jou nog." ik kijk in de wand spiegel, je kunt al aardig goed zien dat ik zwanger ben. Een beschijde klopje is op de deur te horen "Binnen." de deur wordt open gedaan en als ik haar gezicht zie glimlach ik. "Goede morgen mevrouw hier is u ontbijt." en ze zet het dienblad op de bijzet tafel. "Is er nog nieuws van Mireille?" ze schud haar hoofd "Nee mevrouw." "Bedankt Hanna, je kunt gaan." ze maakt een buiging en loopt de kamer uit. Ik hoor hoe de deur weer in het slot valt en zucht "Kon ik jullie maar helpen."

(pov Evalyen / Naedriene)

"Tw..tw...twee dagen, je bedoelt 48 uur non-stop vliegen?" ik knikt "Het is de enige oplossing voor die afstand." "Maar hoe zit het Dan met eten, ehh ik bedoel we kunnen natuurlijk niet in de lucht eten." "Lyss alsjeblieft doe even rustig. Je hebt toch al eerder gevlogen." "Maar dat was nog geen uur dit zijn twee dagen Lyn twee fraeking dagen." Ik kreun van irritatie "Jason ga je gang je had gelijk." "Ik zij het toch." en al zuchtend loopt hij naar Lyss. "Jason wat ga je doen?" en ze stapt achteruit. "Hopelijk vergeef je mij dit." en dan grijpt hi  Lyss en gooit haar met één beweging over zijn schouder. "Jasob zet me neer!" sist ze in zijn oor. Hij haalt zij schouders op en loopt naar Nefris toe "Iedereen klaar?" vraag ik en klim op Nefris rug ik kijk even achterom naar Mireille in de drie dagen dat we hier bleven heeft ze al aardig leren vliegen. Toch betwijfel ik of het haar gaat lukken want het lot van alle wezens hier ligt in haar handen. Van mijn moeder heb ik niks meer gehoord het lijkt wel als of iets mijn gedachtens naar haar blokkeren. "Is dat goed Lynn?" "Ehh was even in  gedachten." Jason zucht "Ik zei dat we moeten gaan ik kan Lysd bijna niet houden." "Ik vlieg zelf." en Mireille vliegt omhoog. Lachend schud ik mijn hoofd "Wat jij wil. Maar ik ga je niet helpen het is je eigen keus." "Lyn ga nou." snel kijk ik even achterom en zie dat Jason Lyss in een vreemde houding vast heeft. "Nefris stijg op..nu!" dat laat ze zich geen twee keer zeggen en met een paar flinke vleugel slagen stijgt ze op. "Ga maar voorop ik volg wel!" roept Mireille ons na. Ik steek mijn duim op "Prima, naar Eraclion Nefris." de draak laat een grom horen en vliegt weg.