My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 25.

(pov Alysse / Haydee)

"Die ogen ik heb ze eerder gezien." Mijn hersenen kraken en gaan terug naar de eerste keer dat ik ze zag. Een glimlach vormt zich op mijn gezicht "Hallo Meko," Meko beweegt zijn kop dichter naar mij toe en likt mijn gezicht. Ik duw hem van mij af en sta op, Meko gaat zitten en zijn botten beginnen te kraken. En daar staat hij dan voor mij, ik went meteen mijn hoofd af als ik zijn bloten bovenlijf zie. Hij heeft een sixpack en niet zo'n kleintje ook. Ik voel dat twee vingers mijn hoofd terug draaien "Hoe wist je dat ik het was?" "Je ogen verraden je." op één of andere maniet voel ik mij steeds meer aangetrokken tot hem. Een paar warme lippen drukken zich op de mijne en ik ga gretig mee in zijn zoen. Dan duw ik hem van mij weg en hij kijkt mij verbaast aan. "Meko ik wil antwoorden, nu." Hij knikt "Ga je gang, stel je vragen." "Hoe kan het dat je een wolf bent?" "Mijn vader was een wolfblood en mijn moeder een Dragon Heart. Ze waren mate's maar mochten niet samen zijn dus ik ben apart opgegroeid. Maar toen mijn moeder overleed ben ik opgevoed door mijn vader." "Waarom ben je hier." Zijn wangen worden rood en hij kijkt naar de grond "Omdatikvanjehou." Ik trek een wenkbrauw op "Wat zij je?" "Dat ik van je hou Dee. Met heel mijn hart en ik kan niet zonder je." "En wie zijn hun?" en ik wijs naar het groepje wolven achtet hem. Hij draait zich om "Dat is mijn pack, die linket daar is mijn Beta Kevin en die daarnaast (en hij wijst naar een bruine wolf) is mijn Gamme Rosita." Ik knik en sla mijn arm om Meko's middel. Hij kijkt naar zijn Beta "Kevin, ik blijf bij Dee je weet wat je moet doen." De grijze wolf knikt, hij gooit zijn hoofd in zijn nek en laat een korte lage huil horen. Daarna begint hij te rennen en alle wolven rennen achter hem aan terug het bos in.

"En nu gaan we naar je zus Babe. Ze zijn vast dood ongerust." en hij wil weglopen. Maar ik hou hem tegen "Je noemt mij nooit Babe. En hoe weet je dat ze met z'n tweeën zijn?" "Eehh ik...ehh jet was gewoon een gok en ik heb nu een koosnaam voor je. Vind je het niet leuk Dee?" "Je noemde me altijd liefje en niet Babe." en ik zet mijn handen in mijn zij. "Ja maar ik nag toch een nieuwe naam geven aan mijn vriendin." en hij stapt op mij af. Ik daarin tegrn stap achteruit en graai onopvallend in mijn broekzak "Gelukkig heb ik die dolk van Lyn gekregen." Hij stapt dichterbij en ik stap ook naar voren en steek de dolk recht in zijn hart. "Jij bent Meko niet." en Ik duw de dolk nog verder in zijn hart. Hij hoest en zwart bloed stroomt uit zijn mond "Mijn tijd is misschien gekomen, maar hij zal je halen 'Haydee'." en hij spuigt mijn naam uit. Ik trap hem waar de zon niet scheint, draai hem om, trek de dolk uit zijn hart en leg deze op zijn keel. Ik breng mijn lippen naar zijn oor en feluister "Dan moet hij me eerste vinden." En met één beweging snij ik zijn keel door. Ik laat het lichaam los en stap achteruit. Het lichaam vervormt in dat van een jongen. Mijn ogen worden groot als ik zie wie het is. "Liam, maar dat kan niet hij achtervolgde ons." en ik ijsbeer heen en weer. "Maar wacht als het liam niet is die ons achtervolgd, wie is het dan?" en ik werp een blik op het lichaam. "Kijk in je zak." galmt het door mijn hoofd. Onbewust steek ik mijn hand in mijn zak en voel een metalen voorwerp. Mijn hand omsluit deze en ik trek hem weer terug. Als ik hem open zie ik ern aansteker. "Dan maar zo." en ik steek het lichaam in brand.

Een kinder schreeuw vult mijn ogen en midden in de vlammen zee staat zij, het meisje uit mijn droom. Nogmaals schreeuwt ze het uit van de pijn en haar kleren schuren. Achterhaar staan nu twaalf wezens met lange zwarte mantels aan. Ik kan hun gezichten niet goed zien door de vlammen zee. Een harde gil weergalmt in mijn oren en ik kijk verschrikt naar het meisje. Uit haar rug klappen twee grote zwarte vleugels. Haar huid wordt bleker en rood bloed stroomt langs haar lippen en rug. Het bloed omsluit het hele lichaam en met een harde knal is al het vuur verdwenen. Het bloed spat uit elkaar en voor mij staat nu het mooiste wezen ooit. Jong, puur en onstervelijk. Het overgebleven bloed vervormt zich om haar lichaam tot een sierlijke rode jurk. Door het as heen loopt ze naar mij toe en ik buig mijn hoofd. Twee vingers plaatsen zich onder mijn kin en mijn hoofd wordt opgetild. Ik kijk recht in haar zwarte ogen en zonder woorden zegt ze "Help,". Dan is ze weg en voor mijn ogen wordt alles zwart.

Ik schiet overeind en knal vol met mijn hoofd tegen iets hards aan. "Auww!" schreeuwt Lyn. "Sorry gaat het," en ik wrijf over mijn voorhoofd. "Jep dat wordt een blauwe plek." Jason verschijnt achter Lyn en steekt zijn hand uit die ik gretig aanneem. "We hoorden je schreeuwen wat was er, nachtmerrie?" en hij trekt mij overeind. "Ik heb haar gezien jongens." "Wie?" vragen ze tegelijk. "Het meisje," en ik denkt terug aan haar. Ik scan de omgeving en hier is nergens een open plek te zien. Dan valt het kwartje "Ze liet mij zien waar ze is." Ik duw Spike overeind en ga op zijn rug zitten. Jason en Lyn kijken mij aan als of ik gek ben "Jangens spring achterop ik leg alles onderweg uit." Even kijken ze elkaar aan, halen hun schouders op en springen dan op Spik's rug. Ik laat Spike draaien naar het westen en geef hem de sporen. In volle galop racen we langs heide en bossen. Het maakt mij niet uit hoelang het duurt zolang we maar op tijd zijn. Want iets in mij zegt dat er iets gaat gebeuren, iets waar we nog lang spijt van gaan krijgen.