My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 30.

(pov Evanlyn / Naedriene)

Ik zie dat Mireille haar ogen  flikkeren van zwart naar bruin en weer terug "Jason! Pak haar vast ik denk dat ze flauwvalt!" schreeuw ik. Snel grijpt Jason haar pols beet en trekt haar naar zich toe. Dan klappen haar vleugels in en zijn haar ogen inclusief het oogwit zwart. De trillt en uit het niets stroomt bloed langs haar gezicht. "Lynn landen nu!" roep Jason. "Nefris duikvlucht!" roep ik de draak toe en binnen tien seconde staan we op de grond. "Wat gebeurt er met haar!" en Jason begint sneller te ademen "Leg haar op de grond. Lyss haal pap maakt niet uit hoe!" ze knikt en is weg. "Jason ik wil dat he haar aan mij geeft en zelf rustig gaag adem halen." ik steek mijn handen uit en neem Mireille over. Ze krimp in een en begint te schreeuwen "Achana help me! Achana alsjeblieft!" smeekt ze en tranen rollen over haar wangen. "Ik ben zo snel mogelijk gekomen." hoor ik mijn vader zeggen. Jason springt op, trekt zijn zwaard en gaat beschermd voor ons staan "Waag het niet in hun buurt te komen." "Jason rustig hij is...." "Niks hij is Lyn hij (en wijst met zijn zwaard) hij heeft mijn zusje gedood." Ik hou mijn adem in "Is dat waar?" "Ja maar allen zodat ze veilig zou zijn." "Ja vast ik ken je langer dan vandaag Armarion." en hij spugt de vader's naam uit alsof het vuilnis is. Mireille begint te trillen in mijn armen en langzaam vervagen haar handen. "Jongens." geen reactie "Jongens." weer geen reactie. "HE STELLETJE IDIOTEN!!!" schreeuwt Lyss "WAT!" schreeuwen ze tegelijk terug. "Jason ze vervaagt." panikeer ik, hij draait zich abrupt op en knielt naast Mireille neer. De ruzie is meteen over. "Laat mij maar." en mijn vader knielt naast Jason en neemt Mireille hand in de zijne. "Hij spijt me ik ben te laat. Hij heeft haar al." "Meko," fluistert Lyss. Dan schieten alle beelden van die aanval langs mijn ogen en de jongen die mij aan viel was Meko. Meko de jongen waarbij ik mij veilig voelde. "Hij viel mij aan." verbaasd kijkt mijn vader me aan. "Niemand valt mijn dochter aan." je ziet zijn neusvleugels trillen van woede. "Daarom kwam hij mij zo bekend voor. Hij is de heerser van de noorder landen." "Je hebt hem ontmoet?" vraagt Lyss "Ja één keer toen onbekende troepen dicht bij onze grens waren."

Flashback Jason:

"Vrouwe er zijn onbekende troepen gesignaleerd langs de noorder grens." "Zent een pantelon wachters erop af. En jij mijn zoon gaat met ze mee." "Ja moeder." en ik loop achter Valerio aan. "*feeeet," en kort daarna komt een wit paard naar mij toegerent en duwt zijn hoofd tegen mijn buik. Ik aai het dier over zijn neus "Ook fijn jou weer te zien Kain." "Bent u klaar prins." "Ja Valerio," en ik stijg op. Met een grote groep van ongeveer 95 gewapende Elven rijden we naar de noorder grens. "Prins heb ik toestemming om deze patrouille te Leiden." "Toestemming gegeven." "Halt," en we stoppen allemaal "Daar zijn ze." en een vrouw wijst naar de boom grens. "*feet feet." fluit Valerio en hij kijkt de groep even aan. We knikken allemaal en stijgen af, geruisloos lopen sommige van ons naar de boom grens terwijl andere de bomen in klimmen. De vijftig overige Elven (inclusief ik) blijven te paard en wachten op hun teken. Op de grond trekken ze hun zwaarden en in de bomen worden de eerste bogen gespannen. "Feeehuuut," fluit Valerio en de Elven te paard stormen de valkte op. We omsingelen de hele groep onbekende soldaten. "Wie zijn jullie!" roep ik. "Topera al kifote sebori!" (Gaat je niets aan modderbloed) roept een soldaat terug. In mijn oog hoek zie ik een schittering achter een paar rotsen. Ik beweeg mijn nek heen en weer als teken dat de verborgen Elven zich moeten klaarmaken. "Dovaketies!" schreeuw ik en de Elven te paard dode alle soldaten. Gedreun van honderden voetstappen komt onze kant op en we draaien ons om richting de rotsen. "Nog voor de eerste vijftig ons hebben kunnen bereiken zijn ze al uitgeschakeld. Achter hun duiken de overige Elven op en met z'n alle maken we een einde aan deze groep. Ik wordt vab mijn paard gemept en ben gedwongen te voet verder te vechten. Een man komt op mij aflopen en zwaait met zijn bijl in het rond ik kan nog maar nek opzij springen. Plotseling stort hij ter aarde tijd on te kijken heb ik niet want de volgende komt op mij af. Hij heft zijn zwaard en het gevecht begint. Vol raakt hij mijn arm dit is hrt idiale moment om toe te slaan en ik steek vlug mijn dolk dior zijn hart. Ik wordt afgeleid door een schittering en kijk omhoog. Daar op de heuvel staat een krijger te paard. Zijn blonde haar wappert in de wind en dan een hoorn singaal klinkt en de onbekende krijgers snelle weg. Ik ga ook terug naar mijn troep stijg op Kain en bekijk het slagveld. Overal is de geur van bloed en verotting te ruiken "Hoeveel verliezen?" vraag ik aan een soldaat. "Twaalf gewonden geen dode." "We gaan terug." en ik geef Kain de sporen. Maar ik ben er niet bij met mijn gedachte "Wie was toch die vreemde ruiter."
Einde flashback Jason: