My Sisters World (voltooid)

Hoofdstuk 32.

(pov Evanlyn / Naedriene)

"Welkom bij gevechts training. Mijn naam is Tauriel en ik ben jullie trainer." Dit meent hij niet, hij dumpt ons gewoon in een klas. "Trek het je niet aan we moeten toch ooit leren vechten." "Je hebt gelijk Lyss." "Oke zoek allemaal een spar maat." snel grijp ik Lyss vast "Iedereen heeft zo te zien een spar maat. Ga allemaal op een mat staan en begin met boksen." Lyss kijkt me met grote ogen aan "Now way that i gone do that." "Ben je bang om te verliezen." "Wat zij je daar?" "Je hebt me wel gehoord Lyss." een harde klap komt in mijn gezicht "Oh nee, deed ze dat nou echt." Grinnikend kijk ze mij aan "Dat had ze nou niet moeten doen." ik gooi mijn lange jas op de grond "Payback time." Ik loop een stukje naar achteren om vervolgens op top snelheid naar Lyss toe te rennen. "Lyn wat ga je doen?" en ze zet een stapje achteruit, dat had ze nou niet moeten doen. Ik spring en draai 360 graden in de lucht en sla keihard met mijn voet in haar gezicht. Ze valt achterover en met een radslag en salto staat ze weer tegenover mij. Het gevecht begint.

Ik krijg een paar klappen links boven, onder, boven en rechts. Die laatste had ik niet zien aankomen en krijg haar hand dus vol tegen mijn nek. Ik glij een stukje achteruit sluit mijn ogen en begin te rennen. In het wilde weg begin ik met mijn handen te slaan, recht in het gezicht van Lyss. Dan maak ik een salto en sta een paar meter achter haar. Ik doe mijn ogen weer open zie ik dat al veel andere krijgers naar ons kijken. Tussen al die mensen staat Jason tevreden te knikken. Een hand omsluit zich om mijn schouder en ik wprdt door Lyss op de grond. Ik stribel een beetje tegen en Lyss verstevigt haar grip. "Gewonnen, " grijnst ze en laat me los. Helaas voor haar is er nog geen eindsignaal gegeven. Ik spring op haar rug en wurm haar op de grond. Dan klinkt het eindsignaal en ik kijk haar grijnzend aan "Gewonnen," een paar krijgers klappen "Stilte allemaal!" roept Tauriel "Goed gevochten meiden. Allemaal morgen zelfde tijd wapen hantering." De krijgers lopen weg en dan voel ik twee handen op mijn heupen. Uit reflex pak ik de persoon zijn hand beet en smijt hem op de grond. "Sorry," zeg ik als ik Jason zie liggen. Meerdere krijgers lachen en wijzen naar Jason, maar ik kijk alleen maar schuldig. "Notitie, nooit achter Lyn staan zonder dat ze het weet." ik help hem overeind "Gaat het?" "Ja hoor het doet niet zoveel pijn." Hij slaat zijn arm om mij heen en wil weglopen, snel draai ik mij om om Lyss te zeggen dat we naar de kamers gaan. Ze heeft haar hoofd naar achtere geslech en ruikt in de lucht. Tranen springen in haar ogen en dan horen we iemand "Van mij!" roepen. Lyss krijgt een grote glimlach op haar gezicht en een jongen met zwart haar en gifgroene ogen rent naar haar toe. Hij trekt Lyss tegen zich aan en zij begint te blozen. "Dat is Tristan, een goede jongen." zegt Jason. De jongen die dus Tristan heet pakt Lyss haar hand en samen lopen ze naar ons toe. "Je heb een nieuwe mate." ze knikt en kijkt verliefd naar Tekstanalyse. Ik vind dat ze het ook echt verdient heeft na dat hele incident met Liam en vervolgens ook Meko. "Wil je vanacht bij mij slapen." ze bloost en knikt. "Mag het Lyn?" ik haal mijn handen op "Zolang wij jullie maar niet horen." bijde beginnen ze te blozen en lopen dan snel weg. "Ik zou het niet erg vind om jou te horen." feluistert Jason hees. Ik begin nu te blozen en geef hem een speelse duw "Laat mij je kamer dan zien?" vraag ik verleidelijk en hierdoor krijgt hij een glimlach van oor tot oor.

We lopen al een tijdje door het paleis en het verbaast mij echt hoe groot het is. "Hier is het." en Jason opent een deur. Ik stap naar binnen en kijk mijn ogen uit. De kamer heeft een crerme achtige kleur en de meubels zijn sierlijk wit. Ik loop naar twee openstaande deuren en zie dat dit uitkomt bij een balkon. Dan went ik me weer tot de kamer en zie nog twee andere deuren. Deze is van de inloopkast en hij opent de deur naar de boekenkast. Ik kijk naar binnen en mijn mond valt open er kunnen alleen al minstens vijftien mensen staan. "Mond dicht je vangt vliegen." ik besluit de deur naast het hemelbed te openen. Deze komt uit in een grote badkamer inclusief bubbelbad. Dan duwt Jason mij uit het niets tegen de muur "We zoude nog verder gaan." en hij drukt zijn lippen ruw tegen de mijne. Ik ga gretig mee in zijn kus dan wordt ik op het bed geduwt. Je kan wel raden wat er toen gebeurde.

Drie dagen later,

"Lyn hou je hand meer omhoog." commandeert Tauriel. Op het moment zijn wij bezig met boogschieten en ik moet eerlijk zijn ik bak er niets van. Oké misschien wel een beetje maar ik kom lang niet in de buurt van de Elven. Maar dat is ook logisch, zij trainen al vanaf hun zesde met boogschieten. Dat ik er niet zoveel van bak betekent niet dat dat ook voor Lyss geldt. Ze lost het ene naar het andere schot en ze komen allemaal in of vlak naast de roos. Nog twee dagen trainen en dan is het zover, Meko's dagen zijn geteld. Jason vertelde mij dat we met 700.000 Elven aanvallen. Daarnaast is het hun ook gelukt steun krijgen van andere volkerer waardoor we nu met vijf miljoen strijders zijn. Allemaal getraind om te dode. Het eindsignaal klinkt en ik berg mij boog op om vervolgens neer te zakken op één van de bankjes. "Jullie waren laatste groep voor de indeling. We hebben snel even juloie resultaten bekeken en kunnen al de indeling bekent maken." ik kijk op hopend dat ik met de Dragon Hearts mee mag vechten. "Tristan, Emargo, Lisette, Kevin, Sven, Rosita, Liliane, Alysse, Vera en Iris zijn boogschutters." er klinkt wat gemomepel en ik kijk trots naar Lyss en Tristan die hand in hand staan. "Stilte. We gaan verder: Martinus, Orenon, Ravillia, Cardian en Varia gaan naar soldaten. En als laatste Evanlyn, jij strijd mee met de Dragon Hearts. Iedereen traint morgen met de des betreffende groep mee. Jullie kunnen gaan." sommige Elven gaan nog wat sparren en andere gaan weg. Twee handen rusten op mijn heupen "He ben je blij?" ik knik en kijk naar Jason "Ja als Dragon Heart ben ik het meest bruikbaar." "Kom mijn moeder heeft ons uitgenodigd voor het eten." Ik bekijk mijn zwetende lijf "Ik ga me eerst omkleden." samen lopen we naar zijn kamer.

Ik bekijk de rekken kleding eens goed, dan besluit ik om een leren vest en broek samen met een zwarte blouse aan te doen. "Lyn ben je klaar." "Bijna," en ik hijs mijzelf in de broek. Ik haal de deur van het slot en Jason pakt mijn hand. Samen lopen we naar de eetkamer van zijn moeder. Maar hoe dichter ik kom hoe meer ik een steen in mijn maag voel. Jason merkt het "Rustig het komt goed." "Dat kan jij wel zeggen het is jouw moeder." "We zijn er." Jason klopt op de deur en na zes seconde gaat deze open. Samen lopen we de eetzaal in, als ik naar de tafel kijk zie ik dat er meerdere mensen aanzitten. Mijn blik blijft hangen bij een jonge man en vrouw "Kilian, Mara." en ik vlieg ze in de armen "Hoe gaat het met je?" "Kan niet beter Kilian en met jullie?" bij Mara tolt een traan over haar wang "Ze hebben ze meegenomen, allemaal." Kilian slaat beschermd zijn arm om hasr heen en begint haar te troosten. "Wat is er gebeurt?" "Een week geleden vielen ze aan. Ze namen ieder bruikbaar kind mee, maar ins spaarde ze." vertelt Mara. Een gevoel van verdiet overspoeld mij "Ik had daar moeten zijn...ik had zijn volk moeten beschermen." "Maar nu is er geen plaats voor verdiet we gaan plannen." zegt een brunette. De andere maken instemmende geluiden "Stilte!" roept Jason's moeder "Het lijkt mij gepast om ons aan iedereen voor te stellen." "Zal ik beginnen?" en de brunette staat op. Niemand protesteert dus begint ze "Mijn naam is Kiara en ik ben koningin van de wolfbloods en Luna van de Dark souls pack." de man naast haar gaat staan "Mijn naam is Caiden en ik ben koning van de wolfbloods en Alfa van de Dark souls pack." Kortom zij zijn mate's en leiders van de wolfbloods. "En nu ik," en een andere man gaat staan. "Cool hij is een Centouer (bovenlijf mens onderlijf paard)." Vervolgens komen de Kilian en Mara (Dragon Hearts), de Elven waaronder Jason's moeder die Mirieda blijkt te heten. Vervolgens komen ook nog alle soorten Engelen, de nimfen en nog een hele reeks andere mythische wezens.

"Het plan is heel simpel we vallen aan bij dageraad volgens onze spionnen zijn ze dan op hun zwakst." begint Mirieda. Iedereen mompelt instemmend. "Wat worden onze posities?" braagt Mara "Jullie worden onze verassings aanval dus hou je schuil in de bossen tot wij het teken geven." Mara knikt "En wij, ik neem aan dat wij ook de lucht in gaan?" zegt een Gevallen engel. "Ja jullie begeven je s'avonds al op hun terein. Verberg je op de muren en in de schaduwe van het kasteel." de Engel knikt. En ja hoor daar komt het commentaar, zuchtend laat ik mijn hoofd in mijn handen vallen "Dit wordt een lange dag."

Ik plof vermoeid op het bed neer "Help me herinneren dat ik dit nooit meer doe wil je." "Is dat een vraag of een opdracht?" Ik sla speels tegen Jason's arm "Voor jou een vraag voor mij een weet." Hij gaat naast mij liggen en slaat zijn arm om mij heen "Trusten Lyn."