GİZEMLİ YABANCI

Gizemli Yabancı 13

Vurma sesleri geliyordu,ya da yere düşme bilemiyorum. Gözlerimi açtığım da nerede olduğumu anlayamadım bir an. Sonradan yanım da duran küçük komidini görünce kitabevinde olduğumu anladım. Hangi ara buraya gelmiştim ben? En son İstanbul'daydım ve buraya nasıl döneceğimi düşünüyordum. Tabi ya beni oraya götürdükleri şekilde geri getirmişlerdi. Ama buraya nasıl sokmuşlardı. Teyzemlerin haberi var mıydı? Hızla yerimde doğruldum ve yüzümü ellerimin arasına alıp bir müddet öyle kaldım. Arkaya yaslanıp ellerimi yüzümden çektiğimde komidinin üzerinde duran küçük zarf dikkatimi çekti. Hep bir açıklaması vardı zaten. Zarfı açıp içinde ki küçük mektubumu aldım.

'' Sizi bu şartlar altında getirip götürmek istemezdim ama beni buna mecbur bıraktınız. Lütfen özrümü kabul edin. Teyzenizin ve amcanızın orada olduğunuzdan haberi yok.

Sizi seviyorum. Kendinize iyi bakın. ''

Anlaşılan bundan sonra daha samimi bir dille yazılacaktı mektuplar. Teyzemlerin burada olduğumdan haberleri yoktu. Bu da demek oluyor ki onlara güzel bir şaka yapabilirim. Yataktan kalkıp üzerimi düzelttim. Üzerimi değiştirmedikleri için hala kot pantolon ve kazak vardı üzerimde.

Yatağımı düzeltip elimi yüzümü yıkadıktan sonra saçımı topladım. İşim bittiğinde sessiz olmaya çalışarak kapıyı açıp yavaşça merdivenleri çıkmaya başladım. Amcam üst kattaki kitapları aşağıya indiriyordu. Artık evimin tadilatına başlanacağı için o katın boşaltılması gerekiyor.

Teyzemde tüm dikkatini amcama vermiş aşağıya attığı kitapları alıyor bir yandan da söyleniyordu.

" Burayı başımıza yıkacaksın, bak sesten rahatsız olacak millet, kime diyorum ben? Sen artık beni umursamıyorsun! " diyerek de trip atıyordu.
Bir de alıngan bakışı yok mu yanına gidip ona sımsıkı sarılmak istiyorum.

Ama teyzem bu durumdayken de onu korkutmak pek iyi olmazdı. Hatta hiç iyi olmaz. Bu yüzden şakadan vazgeçerek adımlarımı hızlandırdım ve kata çıktım.

'' Günaydın teyze. '' diyerek bağırdım.

Adım seslerimi duymuş olması gerekirdi. Ama öyle olmadı sanırım, teyzem garip bir ses çıkararak elini kalbinin üzerine koydu ve sırt üstü yere düştü. Hemen teyzemin yanına koşup ' amca ' diye bağırdım. Amcamda birden beni görünce dengesini kaybedip aşağıya düştü. Ama hemen kendini toparlayıp teyzemin yanına geldi.

'' Nur, Nur kendine gel. '' diyerek yüzüne vurdu hafif hafif.

Teyzem kendine gelip gözlerini yavaşça açtığında nihayet rahat bir nefes çektim içme. '' Teyze iyi misin? '' dedim korkuyla.

Önce yüzüme baktıktan sonra '' Deli kız aklımı başımdan aldın. '' dedi gülerek. Onun iyi olduğunu anlayınca bende gülmeye başladım. Amcamda belini tutarak yarı ahlayarak yarı da gülerek yerde uzanıyordu. Kimseyi korkutmayayım derken istemeden daha fazla korkutmuştum.

Biz yerde otururken kapıdan sesler gelince o tarafa döndük. Tabi bizim esnaf sesleri duyup gelmişlerdi ve şimdi de bizi yerde gülerken görünce kimisi geri gitmiş kimisi de hala bekliyordu. En sonunda Hasan amca ile Miraç içeri girip yanımıza geldiler. Hasan amca dikkatle bize baktıktan sonra konuşmaya başladı:

'' Ne oldu yahu? Niye yerdesiniz? ''

'' Hasan amca hiç sorma ya gece burada kaldım teyzemlerinde haberi yoktu sabah da korkmasınlar diye seslice içeri girince daha beter korkuttum. '' dedim.

Ama yüzümde ki gülümsemeyi de bir türlü durduramıyordum.

'' Eh yani yerde ne işiniz var peki, hadi kalkın da şöyle oturun. '' diyerek önce amcamla teyzemi yerden kaldırdılar sonda koltuklara oturttular. Baştan ayrıntısıyla olanları anlattığımız da kahkahalar hava da uçuşuyordu. Hasan amcalar da gidince teyzemle beraber kahvaltı hazırladık. Hem biraz dinlenmemiz gerekiyordu hemde bugün çizim için Umut abi gelecekti. Tabi dün kaçırıldığım için derse de gidememiştim. Hem de dün için planladıklarımı yapamamıştım ama nasılsa yarın günlerden Pazar olduğu için o zaman da yapabilirim.