Slow Down [Selena Gomez Fan Fic.]

§Part 26§ - Big Secret 2

(Öneri şarkı: Selena Gomez - Save The Day.

"Sevgili biricik kardeşim Selena,

   Şu an bu satırları okurken yüzünün halini tahmin edebiliyorum. Sana yaptığım onca kötülükten sonra bu mektubu okuman bile çok büyük bir zariflik. Teşekkür ederim.

   Benim adım Caitlin. Adımı annem koymuştu. Sanırım onun için farklı bir anlamı var. Hiç soramadım. Bana kötü davranıyordu çünkü. Babam ise kafasına çıkarıp taç yapıyordu beni. Böyle bir aile tanıdık geldi mi?

   Sen evden kaçtığın sıralar annem henüz bana hamileymiş. Çok kötü bir hamilelik geçirmiş.

   Evet, ben senin üvey kardeşinim. Senden küçüğüm, yani sen benim ablamsın. Sen kaçtığın için annem sinir krizlerine giriyormuş bana hamileyken. Birçok kez düşme riskiyle karşılaşmışım.

   Sen kaçtıktan sonra babam yaşadı, ama senin arkandan kötü konuşmaya devam etti. Yerini yuvanı bilmiyormuşsun, ayrıca araba kazasında yaptığın pansumanı da normal karşıladı. Bunu senin iyiliğine vermedi de, kendi yüceliğine verdi. Tabii ki o pansumanı yapmalıymışsın, yapmazsan yasal suç sayılırmış.

   Bu kötü konuşmalar yüzünden annemle sürekli kavga edip duruyorlardı. Annen seni çok seviyor, evde olmasan bile seni savunuyordu. Babamın düşüncelerine karşı çıkıyordu. Babam annemi dövüyordu, annem de hırsını benden çıkarıyordu, bana zarar verince de babam annemi tekrar dövüyordu. Tabii, o zamanlar küçüktüm. Senin kötü, kendini beğenmiş, gereksiz biri olduğunu düşünerek büyüdüm.

   Sonra da..

   Sonra lise, üniversite, mimar oldum. Sen ise göklerde, bir süperstardın. Bunu haksızlık olarak gördüm. Sonra sevdiğim adamı elimden yavaş yavaş çekip aldığını düşününce... patlayıverdim. Senden intikam alacaktım. Sevdiğim adamı geri almak içindi bunlar.

   Senin canını yaktıkça geceleri daha rahat uyumaya başladım. Sevdiğimi alınca yine tatmin olmadım. Açgözlüydüm. Rahat duramıyordum. Kendi mesleğimi yapmak yerine seninle uğraşıyordum. Sonra abim duruma el koydu. Üvey abim. Bizim annemizden önce babamın evlendiği kadının oğlu. Beni alıp Avusturalya'ya götürdü. Oradan kaçtım.

   Geri dönüp devam ettim canını yakmaya. En son hamlemde de telefonunu almıştım. Ama bana ettiğin son lafların, babamın bıraktığı ön yargıları silip götürdü.

   Ben de iyi bir kızım. Sadece yanlış büyüdüm, o kadar.

   Arkadaşlarımın, ablalarıyla birlikte neler yaptıklarını izleyerek, onlara imrenerek büyüdüm.

   Keşke bu kadar kötü biri olmasaydın, belki gerçekten kardeş olabilirdik, diye düşünerek büyüdüm.

   Annemin beni değil, yanlızca seni sevdiğini, seni düşündüğünü, sen evde olmasan da masadaki tabağın kaldırmayışını izleyerek büyüdüm.

   Babamın annemizi dövüşünü, annemin hala "Kızım!" diye çığlıklar atarak dayak yediğini izledim, o kadar.

   Özür dilerim.

   Bunca yaptığım şeyden sonra beni kardeşin olarak kabul eder misin, bilmiyorum. Sana bunları bir mektupta açıkladığım için de özür dilerim.

   Senden çaldığım belgeler de suyla buz oldu. Üzgünüm. Ama telefonun elindeki zarfta. O zarar görmedi.

   Şimdi ben buralardan çok uzakta, Avusturalya'da, abimin yanındayım. Seni bir daha rahatsız etmeyeceğim. Benimle muhattapını kesmek istersen kesebilirsin, seni kınamayacağım. İstemediklerini kendinden uzaklaştırmak senin de hakkın.