#2 no distance

#7 hi im ed

Bij de aankomst hal staat mr. Sheeran al op me te wachten. " goede middag Baely" begroet hij me met een vriendelijke glimlach.

"Goede dag mr. Sheeran." begroet ik hem beleefd wat hem doet lachen. "Ogh kind zeg maar Freddy. Ik ben oud maar voel me nog lang niet bejaard".

Ik glimlach om de man zijn positief houding tegenover het leven. Hij slaat een arm om mijn schouder en met een papier in zijn hand begint hij enthousiast te vertellen over het bedrijf.

Ik luister aandachtig als ik een liedje hoor die ik niet ken. "Mr...ik bedoel Freddy ik wil niet onbeleefd zijn maar, welk liedje is dit en wie zingen dit?" vraag ik nieuwgsgierig.

Mr Sheeran kijkt me verbaasd aan. "Ken je ze niet? Dat is 5 seconds of summer een punkrock band uit Australie. Ze zijn wereld beroemd en nogal vrouwenidolen." lacht hij.

Ik haal mijn schouders op. "Zegt me niks maar het klinkt wel leuk" en besteed er verder geen aandacht aan.

"Kijk die jongen daar is mijn zoon. Als jullie alvast koffie halen dan kom ik er zo aan. Ik moet nog even het een en ander regelen." ik knik vriendelijk en loop naar de jongen met dezelfde rode haren als zijn vader.

"Hoi...ehm....ben jij de zoon van Freddy Sheeran?" besluit het toch maar te vragen...so awkward als je de verkeerde hebt.

"Hi ja ik ben Ed. Dan ben jij vast Baely?" ik knik glimlachend. Ed bied me koffie aan en we beginnen wat te praten over de verschillen en overeenkomsten van onze landen.

"Ah daar ben ik weer jongens we kunnen gaan" lacht Freddy als hij aankomt lopen. Ik sta op en pak mijn rugzak. Als ik ook mijn zware tas wil pakken is Ed me voor. "Nope jij gaat die zware tas niet zelf dragen"

Ik lach "is dit de gentlemen waar de britten het altijd over hebben Freddy" .

De mannen lachen " nee dat heeft hij van zijn moeder " zegt hij, wat me nig harder laat lachen.