37 stay silents

154 9 9
                                        

Michael had gelijk. De geruchten verspreidden zich snel. Ik kon ze echter geen ongelijk geven maar gelijk ook niet.

Ik wist zelf nog geen eens wat ik met mijn gevoel moest. Ik bedoel ja ik viel voor Luke. Ik bedoel ontkennen kan maar voor nu misschien alleen even voor Luke en de media.

Maar hoe moet dat dan?. Straks zit Luke weer in Australie en ik zit hier in Engeland. De droom van Australie heb ik een beetje weg gedrukt.

Tuurlijk wil ik bij de jongens wonen maar dat is nu geen prioriteit meer voor me. Ik heb nu een opkomende bekendheid van mezelf, een tour met mijn broer en buiten dat Luke en ik op dit moment in een kamer is al awkward.

We spreken nauwelijks en durven elkaar amper aan te kijken. Ik mis Luke en onze vriendschap. Heb ik het verpest? Of was hij de gene die mij kuste?.

Ik loop wat doelloos langs het zwembad waar de jongens zwemmen en klooien. Niall is al een tijdje geleden naar huis gegegaan en Britt en Harry zijn op dit moment kleuren voor de babykamer aan het uitzoeken.

"Baely kom eens" fluistert Cal naar me. "Zeg me eens wat vind je van deze jongen?". calum laat me een foto zien van een met zwart haar en de naam Dylan.

"Hmm niet slecht maar dont tell..." ik hou gauw mijn mond voor ik kon zeggen wat in mijn hoofd schoot. "Laat me raden dont tell Luke ?" grijnst Ashton die dus blijkbaar niet in slaap was gevallen in de stoel naast ons.

Ik Bloos de jongens beginnen me te goed te kennen om nog iets te verbergen.

"Wie is die Dylan eigenlijk?" vraag ik nieuwsgierig om het onderwerp te veranderen.

"Oh ik ontmoette hem ook in de bar hij is bi. En hij heet dylan O'Brien. En hij is zo lekker en acteur en die ABS damn" ik sloeg Calum vol in zijn gezicht.

"Eh auw!!" calum kijkt me sassy aan zoals alleen hij dat kan.

"Ja sorry je reageerde niet meer toen je aan het fangirlen was

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

"Ja sorry je reageerde niet meer toen je aan het fangirlen was..." zeg ik met dezelfde blik. Tja wat kan ik zeggen ik leer van afkijken?.

"Oké maar goed hoe krijgen we jou en Luke weer aan het praten?"

Ik haal mijn schouders op. "i dont know sluit ons op in een kamer en hoop op een wonder of zo?" zeg ik non chalant.

...............

Zo gezegd zo gedaan "damn it!" zeg ik als ik gefrustreerd op de deur bonk.

"Oh kom op is het zo erg om met mij opgesloten te zitten in een kamer dat de deur de lasten moet dragen?" grinnikt Luke.

"Zit je me nou uit te lachen lukey?"Ik kijk Luke beledigd aan.

"Nah alleen toe" en ik lach met hem mee. En dat lieve mensen waren de eerste woorden die we met elkaar spraken na een maand.

#2 no distance Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu