Başta Zeynep karşılık vermemeye çalışsada sonunda Kerem'e karşılık vermeye başlar. Ayrılan Kerem olur ve çarpıkça gülümser. Zeynep ayrıldıktan sonra ne yaptığını anlamaya çalışır. Şimdi neden ona karşılık vermişti ki? İçindeki o pislik ses neden ona karşılık vermesini söylemişti ki?
Z: Senden nefret ediyorum!
K: Bence etmiyorsun.
Z: Senden nefret ediyorum kas yığını.
K: O zaman neden karşılık verdin?
Zeynep bu soruyu kendiside bilmediği için hemen ayağa kalkar. Ayakkabısını giyer ve çantasını alır. Hemen Keremlerin evinden çıkar. Çıktığında koşmaya karar verir ama sonra üstündekilerinin buna izin vermiyeceğini anlayınca bir taksi durdurur ve evini tarif eder. Eve geldiklerinde ücreti öder ve kapıya vurmaya başlar. Annesi sabah erkenden gelmiştir. Zeynep'in olmadığını ve anahtarını evde bıraktığını anlayınca telaşlanmıştır. Kaç kere aramasına rağmen Zeynep cevap vermemiştir. Çünkü telefonu sessizdedir. Demet hemen kapıyı açar.
D: Kızım nerdesin sen? Nerde kaldın dün gece?
Z: Anne herşeyi anlatıcam. Bir duş alıyım geliyorum.
Zeynep merdivenleri çıkar. Üstündekilerden kurtulur ve kendini duşa atar. Başta uykusunu açmak için soğuk suyun altına girer ama sonra açıldığını fark edince suyu normal şekilde ayarlar. Kısa süre sonra çıkar. Günlük kıyafetlerini giyer ve aşağı iner.
D: Hadi sofraya. Hem bana dün akşam ne yaptığını anlat...
Zeynep sofraya oturur ve annesine başından geçenleri anlatır. Herşeyi anlatır fakat Keremle birlikte uyuduğunu ve öpüştüğünü anlatmaz.
Z:(ağzında birşeyler vardır) İşte böylee.
D: Kızım sen neden anahtarını unuttun ki? Bilmiyor musun benim yurt dışına çıkacağımı? Ya o çocuk kötü niyetli biri olsa sana birşey yapsa?
Z: (kendi duyacağı sesle) Yaptı zaten yapacağını!
D: Efendim kızım.
Z: Hıı şey... Yok ya Kerem çok iyi bir çocuk. Hiç öyle niyetleri yoktur.
D: Öyle olsun bakalım. Ama bir daha anahtarını sakın unutma. Tamam mı kuzum?
Z: Tamam annem. Sen merak etme. Ben biraz sahile inicem. Birşey lazım mı?
D: Bende zaten markete gidicem. Çok geçe kalma ve anahtarını almayı unutma.
Z:(bir yandan cebine anahtarını sokuşturur) Tamam anne. Ben çıktım.
Zeynep sahile gider ve koşmaya başlar. Karşıdan Kerem'in geldiğini görür. Başta ne yapacağını bilmediği için telaş yapar. Sonra gözünü düşünmek için kapattı. Açtığında yanından geçen adamın Kerem olmadığını başka bir adam olduğunu anlar. Kendi kendine kızar. Neden şimdi başkalarını Kerem zannetmişti ki? Neden başkasını o zannettiğinde o olmamasına rağmen kalbi yerinden çıkacak gibi olmuştu ki? Bu hissettiklerini daha önce hiç hissetmemişti. Çünkü o daha önce kimseyle öpüşmemişti. Kerem onun ilk öpücüğünü çalmıştı. Zeynep kafasındaki düşüncelerden kurtularak bir bakkala girer.
Z: Bir su lüt...
Zeynep sözünü tamamlayamadı. Çünkü karşısında yine Kerem vardı. Zeynep yine bunu beyninin oyunu olacağını düşündü ve gözlerini kapattı. Gözlerini açtığında karşısında Kerem değil başka biri vardı. Kendine geldiğinde adam kendisine şaşkınca bakıyordu.
X: Kızım iyi misin?
Z: İyiyim. Teşekkürler. Bir su alabilir miyim?
X: Buyur.
Zeynep ücretini öder ve suyunu içer. Bir banka oturur ve kendisini toparlamaya çalışır. Sonra daha fazla dışarıda kalmak istemediği için otobüse binmeye karar verir. Onun otobüsü yaklaştığında içten içe sevinir. Otobüsün kapısı açılır. Şöför koltuğunda Kerem'i görür. Artık buna alışmış olacak ki gözlerini şaşkınca açıp kapattı. Yine başkasını Kerem zannetmişti. En sonunda otobüse bindi ve evine gitti.
Kendisini gittiği gibi odasına attı. Telefonunu evde unutmuştu. Ekrarına baktığında 30 cevapsız arama 20 mesaj olduğunu anlar. Kimden olduğuna baktığında şaşırmıştır. Belki yine başkasının ismini Kerem diye görmüştür diye umarak gözlerini kapatır ve açar. Telefonuna baktığında ismin hala Kerem olduğunu görür. Gözlerini birkaç defa daha açar kapatır. Ama nafile. İsim değişmiyordur. Sonunda anlar ki onu arayan Kerem'den başkası değildir. Tam o arayacakken telefonu tekrar çalmaya başlar.
BÖLÜM SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ BİR GÜN YENİ MUTLULUKLAR (ZeyKer)
FanficSeveceğiniz ve heyecan duyacağınız bir hikaye. Keyifle okumanız dileğiyle :)