YENİ BİR GÜN YENİ MUTLULUKLAR (ZeyKer)

23.Bölüm

Z: Bırakın beni! Bırakın hayvan herifler!
Adamlardan biri Zeynep'i öpmeye çalışıyordu. Diğeri ise çırpınan ayaklarını tutmaya. Zeynep'se olabildiğince çırpınıyordu. Adamlardan biri tam Zeynep'i öpecekken adam birden Zeynep'in üstüne düşer. Diğeri ise çoktan yere yığılmıştı. Zeynep kendisine gelmeye çalışırken o karanlığın içinde sinirden koyulaşmış bir çift yeşil göz gördü. Artık kendisini güvende hissediyordu Zeynep. Olanları anlamaya çalışırken Kerem sarhoşlara daha çok vuruyordu. Zeynep kendini toplayıp Kerem'in yanına gitti.
Z: (bitkin bir şekilde) Tamam Kerem. Yeter. Dur. Kerem dur.
K: (adamlara dönerek) S*ktirin lan. Bir daha sizi bu kızın yanında görürsem belanızı s*kerim lan sizin. Anladınız mı beni?
X: Affet abi.
Adamlar koşarak ordan uzaklaşır.
K: (Zeynep'e dönerek) İyi misin güzelim? Birşey yaptıkar mı sana? Dokundu mu o herifler sana?
Z: Ya sen gelmeseydin?
Zeynep ağlayarak Kerem'e sarılır.
K: Şişş... Tamam bitti. Sakin ol. Bak ben geldim ve kurtardım seni.
Z: Ben.. Çok teşekkür ederim.
K: Tamam düşünme artık bunları. Hadi gel seni eve bırakayım.
Z: Biraz sahile gitsek olur mu?
K: Zeynep eve gidip din...
Z: Kerem sen gelsende gelmesende ben sahile gidicem. Geliyor musun? Gelmiyor musun?
K: Tamam başımın belası tamam.
Zeynep ve Kerem birlikte sahile doğru yürürler. En sonunda bir banka otururlar.
Z: Kerem sen neden böyle birisin?
K: Imm.. Nasıl biriyim?
Z: Bana o kadar çok şey yaptın. Okulda beni rezil ettin ama hala beni koruyup gözetiyorsun.
K: Kim olsa aynısını yapardım.
Z: O zaman benle uğraşma artık Kerem. Ben gitmek istedim ama yapamadım. Bana birşeyler yapmayı kes artık! Bırak bana iyikikte yapma, kötülükte. Sanki hayatında ben yokmuşum gibi davran.
K: Zeynep yapamam.
Z: Neden Kerem neden?
K: Çünkü ben....
Z: Çünkü sen ne?
Kerem bir anda silkilenir.
K: Çünkü ben öyle istiyorum.
Z: Kerem artık karşıma çıkma. Seni gördükçe bana birşeyler oluyor. Seviniyor muyum, üzülüyor muyum bilmiyorum. Kalbimde bir kıpırdanma oluyor. Sanki bir kirpi var. Seni görünce dikenlerini kalbime batırıyor. Bu bana acı veriyor ama bir o kadarda mutlu ediyor.
Bir süre sessizlik olur.
Z: Kerem artık birbirimizle sadece merhabalaşalım. Sıradan arkadaşmışız gibi davranalım.
K: Peki. Sen nasıl istersen.
Z: Gidelim mi?
K: Olur.
Kerem ve Zeynep birlikte Zeynep'lerin evine doğru yürürler.
Z: Teşekkür ederim. İyi geceler.
K: (soğuk bir şekilde) Sanada.
Zeynep anahtarını çıkarır ve eve girer. Kendini ılık bir duşa atar ve olanları unutmaya çalışır. Kafasını dağıtmak için kulaklarını çıkarıp müzik dinler. Bir süre sonra kendini uykunun kollarına bırakır.

Sabah
Zeynep alarmın sesiyle irkilerek uyanır. İçinden lanetler savuruyordur. Neden partiden sonraki sabah okul olur ki? Kafasındaki düşüncelerden kurtulurken Zeynep formalarını giyer ve aşağı iner.
D: Günaydın kuzum.
Z: (soğuk bir şekilde) Günaydın.
D: Zeynep. Sen iyi misin?
Z: Evet iyiyim.
D: Hadi otur. Birkaç birşey ye.
Z: Ben okulda atıştırırım birşeyler.
D: Tamam kuzum. Sen nasıl istersen.
Z: Ben çıktım.
D: Tamam.
Zeynep okula gider. Hemen kendini sınıfa atar ve sırasına oturur. O sırada yanına Yağmur gelir.
Y: Canım nasılsın?
Z: Nasıl görünüyorum?
Y: Biraz kötü. Siz Barış'la...
Z: Ayrıldık.
Y: Hadi ya kötü olmuş.
Z: Eh...
Y: Kerem'le konuştunuz mu?
Z: Sayılır.
Y: Anlatmak ister misin?
Z: (burukça gülümser) Belki sonra.
Y: Tamam sen bilirsin. Ben kantine gidiyorum. Birşey ister misin?
Z: Yok sağol.
Yağmur sınıftan çıkar. O sırada sınıfa Melis girer.
M: Ooo kızımızda burdaymış.
Z: Sen bi sussana.
M: Biz seni hanım hanımcık birşey sanarken sen alttan alttan Kerem'i ayartıyormuşsun.
Z: Bakıyorum sende kendini pek birşey zannediyormuşsun.
M: Kızım sen körsün! Görmüyor musun Kerem seninle oynuyor.
Z: Asıl sen körsün. Sana delice aşık olan Barış'ı görmeyecek kadar hemde!
BÖLÜM SONU