YENİ BİR GÜN YENİ MUTLULUKLAR (ZeyKer)

8.Bölüm

Kerem uyandığında başında müthiş bir ağrı hisseder ve azda olsa inleyerek uyanır. Kerem'in iniltilerini duyan Zeynep'te uyanmıştır. Kerem akşam olanları hatırlamaya başlar.
Z: Kas hayvanı. Nolcak?
Kerem 'kas hayvanı'nını duyunca az çok hatırlamaya başlar. Dün gece uyumadan önce konuştuklarını anımsar.
K: Zeynep biliyorum. İnanmıyacaksın ama ben dün gece konuştuklarımızı ve yaptıklarımızın hepsini hatırlıyorum.
Z: Biz ne yaptık ki Kerim? (İnadına Kerim der) Ben hiçbir şey hatırlamıyorum.
K: Birincisi adımın Kerem olduğunu gayet iyi biliyorsun. İkincisi de bence hepsini hatırlıyorsun.
Z: Ben hiçbirşey hatırlamıyorum Kerem!
K: O zaman ben hatırlatıyım.
Kerem Zeynep'in dudağına küçük bir öpücük kondurur.
Z: Sen iyi alıştın beni öpmeye. Yani anlıyorum bu cazibem karşısında dayanmak zor ama eğer bir daha beni öpmeye kalkarsan cezanı çekersin Sayer!
K: Çok konuşmada birini arayıp yardım isteyelim.
Z: Ben senden önce düşündüm onu canım ama telefon çekmiyor. Senin ki çekiyor mu?
K: Bakıyım. Hımm.. Malesef.
Z: O zaman bir araba durdurayım.
K: Dur dur. Şimdi sen... Şey... Sen yapma. Sen dur. Ben durdururum.
Biraz yürürler ve ana yola çıkarlar. Bir araba durdururlar.
K: Abi sevgilimle kaza yaptık. Yolda kaldık. Bizi İstanbul'a atar mısın?
Z: (alçak sesle) Ben göstericem sana sevgiliyi. Sevgiliymiş!
X: Tabi çocuklar. Gelin.
K: Çok teşekkür ederiz. Değil mi sevgilim? (Zeynep'in elini tutar)
Z: Evet evet. (Kerem'in karnına dirseğiyle vurur)
K: Ahh. Napıyorsun be?
Z: Aa sevgilim. Birşey yapmıyorum.
En sonunda adam onları Keremlerin evine bırakır. Zeynep hiçbirşey söylemeden arabadan iner ve taksi beklemeye başlar.
K: Ben bırakıyım seni.
Z: İstemez!
K: Ya Zeynep...
Z: (sözünü keser) Bana Zeynep deme!
K: Ne diyim Mahmut mu diyim?
Z: Sanırım seni espiri yapmaman konusunda uyarmıştım!
İkiside güler.
K: Hadi atla. En azından evine bırakmama izin ver.
Zeynep 'tamam'der gibi kafasını sallar.

Arabada
Sessizliği Kerem bozar.
K: Zeynep. Bana kızgın olduğunu biliyorum. Fakat....
Z: Fakat ne?
K: Ben... evet baştan öyle bir planım vardı. Fakat sonra yemin ederim hemen Can'ı aradım. Bu plandan hiçkimsenin haberi yok. İnan bana.
Z: Sana tekrar inanmam için bana bir sebep söyle!
K: Çünkü seni öptüm.
Z: (hafif kızarır) Beni öpmüş olman sana inanmamı sağlamaz!
K: Eğer bana inanmazsan seni bir daha öperim.
Z: Bunu yapamazsın Sayer!
K: Öyle bir yaparım ki...
Z: Sakın. Sakın deneme...
K: O zaman bana inan veee barışalım.
Z: Hayır!
K: O zaman öperim.
Kerem Zeynep'e yaklaşmaya başlar. Zeynep Kerem'in şaka yapmadığını anlar.
Z: Dur. Dur dedim sana. Yaklaşma. Tamam tamam barıştık.
K: İnandın mı?
Z: Tamam inandım. Barıştık. Oldu mu? Rahatladın mı?
K: Evet. Rahatladım. Şimdi inebilirsin kıvırcık.
Z: Kıvırcık? Köylü değil miydi o?
K: Sen değiştirdin. Bende değiştiriyim dedim.
İkiside gülerler. Zeynep'in buklesi suratına düşer. Zeynep onu kulağının arkasına sıkıştırmaya çalışsada buklesi durmaz. Kerem Zeynep'in buklesini alır ve Zeynep'in kulağının arkasına sıkıştırır. Farkında olmadan yakınlaşmışlardır. Zeynep çoktan kızarmıştır.
Z: Ben gitsem iyi olucak.
K: (uzaklaşır) Hıı.. Şeyy.. Evet sen git o zaman.
Z: Yarın görüşürüz o zaman.
K: Hıhı.. Görüşürüz yani okulda.
Z: Okulda.
İkiside gülerler. Zeynep içeri girer. Kapıyı kapatır ve dizlerinin üstüne çöker. Kalbinin neden bu kadar hızlı çarptığına anlam veremiyordu. Yoksa... Yoksa Kerem'den mi hoşlanıyordu. Hayır bu imkansızdı. Olamazdı. O ona oyun oynamıştı. Zeynep intikamını alması lazımdı.

Sabah
Zeynep okuldan içeri girerken bir araba ona çarpmak üzereyken durur.
Z: Ya sen ehliyetini kasaptan falan mı aldın?
K: Sen kim oluyorsunda benimle böyle konuşu... Aa şeyy... Zeynep sen miydin?
BÖLÜM SONU