YENİ BİR GÜN YENİ MUTLULUKLAR (ZeyKer)

11.Bölüm

Zeynep avazının çıktığı kadar bağırıyordu.
Z: (bağırarak) Kereeeğğğmmmm. Kereeğğğmmm kurtar beni! Yardım ediiinnn. Kimse yok muuu?
K: Zeynep nerdesin? Burdayım. Geldim.
Z: Kerem sesime geeelll.
K: Geldim güzelim.
Kerem Zeynep'i bulmuştur. Tır deposunun kapısını açmaya çalışıyordur. En sonunda kapıya bir omuz atar ve kapı açılır. İçi karanlık olduğu için Kerem hiçbirşey göremez.
K: Güzelim nerdesin?
Birden ışıklar açılır. Bütün okul oradadır. Kerem ise şaşkındır.
Z: (Kerem'i taklit ederek) Burdayız güzelim.
Tüm okul gülmeye başlar.
K: Senn... Çıkın dışarı. Çıkın dedim... Herkes çıksın.. Defolun burdan!
Zeynep'in kolunu sıkmaya başlar. Herkes depodan çıkmıştır.
K: Sen kal. Seninle işim bitmedi.
Z: (kahkaha atar) Vee Kerem Sayer ikinci kez Zeynep Yılmaz'a yenildi.
K: Benn... Ben sana...
Z: Güvenmiştin. Bu kadarı aklına gelmemişti. Oyun olacağı aklının ucundan bile geçmemişti. Benim için telaşlandın dimi? (Kahkahası daha çok yükselir)
K: Ben korktum Zeynep. Anlıyor musun? Korktum. İlk defa biri için korktum. Hemde bir köylü için. Evet haklısın. Sana güvendim. Aramız düzeldi. Yapmaz dedim. Ama-ama bunu bana yaptığın çok iyi oldu biliyor musun? Bana birkez daha kimseye güvenmememi hatırlattın. Sana kızmıyorum. Bakk (Kahkaha atar). Aksine sana teşekkür ediyorum.
Z: (biraz suratı asılır) Kerem.. Ben..
K: İnan bana ne diyeceğini ne öğrenmek istiyorum. Ne de merak ediyorum. Ama Kerem Sayer bunun altında kalmaz. Bunu o küçük beynine sok. Tamam mı?
Kerem hemen depodan çıkar. Zeynep ise olduğu yere çöker. İlk defa birinden intikam aldığı için sevinemiyordu. Düşünüyordu da Zeynep Kerem'le ilklerini yaşıyordu. Acaba bu bir işaret miydi onu kaybetmemek için? Aklındaki asıl soru Kerem gerçekten böyle mi düşünüyordu? Ona güvenmiş miydi gerçekten? Onun için korkmuş ve telaşlanmış mıydı? Aklına gelince gülümsedi hafifçe. Ama bu yaptığının ağır olduğunu düşündü. Özür mü dileseydi? Hayır. Hayır. Kesinlikle dileyemezdi. Ama Kerem onun için planından vazgeçmişti. Neden o vazgeçmemişti? Neden onun incilebileceğini düşünememişti? Kafasındaki sorular daha da artarken Zeynep bir taksi bulup kendini evine attı.

Sabah
Zeynep zorda olsa suratına bir gülümseme yerleştirip okuldan girmişti. Fakat herkes ona bakıyordu. Sanki okula yeni gelmiş biri gibi. Arkasına, sağına, soluna bakındı ama yeni kimse yoktu. Yok. Yok. Herkes ona bakıyordu. Yağmur koşarak Zeynep'in yanına geldi.
Y: (nefes nefese) Zeynep. Tüm okul seni konuşuyor.
Z: Neden? Dün için mi?
Y: Bilmiyorum. Öğrenmeye çalışıyorum fakat bana da çaktırmıyorlar senin yakın arkadaşınım diye.
Z: Tamam sakin ol. Nasıl olsa çıkar kokusu. Hadi sınıfa gidelim.
Y: Peki canım. Sen bilirsin.
Zeynep ve Yağmur beraber yürümeye başladılar. Zeynep'in gözüne merdivenlere oturmuş sırıtan Kerem takıldı. Dün ki olaydan sonra nasıl o kadar rahat olabildiğini düşünüyordu. Ama sonra onun Kerem Sayer olduğu aklına geldi. Şaşırmaması gerekiyordu.
K: Günaydın güzelim.
Z: Kerem sen iyi misin? Kafana saksı falan mı düştü?
K: (şaşırmış gibi yaparak) Aaaa. Dün geceyi ne çabuk unuttun öyle?
Z: Ben unutmadım ama sen unutmuşsun heralde seni nasıl rezil ettiğimi.
K: (alaycı bir şekilde) O kadar emin olma!
Zeynep cevap vermeden sınıfa doğru yürümeye başlar. Kulağı konuşan iki kıza takılır.
X: Sana bomba haberim var!
Q: Kiminle ilgili?
X: Zeynep diye bir kız ile ilgili.
Q: Ee anlatsana nolmuş?
X: Bugün okula gelirken Ecem anlattı. Kerem ve Zeynep yatmış!
BÖLÜM SONU