YENİ BİR GÜN YENİ MUTLULUKLAR (ZeyKer)

13.Bölüm

Zeynep Yağmur'un aradığını görünce onunla bile konuşamayacağını anlamıştı. Ama onu kırmamak için açmak istiyordu. En sonunda açmaya karar verdi.
Z: (uykuluymuş gibi yaparak) Alo.
Y: Alo Zeynep. Kusura bakma. Uyandırdım galiba.
Z: Olsun canım önemli değil.
Y: Sen iyi misin?
Z: Dürüst olayım mı?
Y: Mümkünse...
Z: Hiç iyi değilim.
Y: Anlatmak ister misin?
Z: Belki sonra. Şimdi dinlenmek istiyorum.
Y: Tamam canım yat kafanı topla. Ama son bir soru sorucam. Okuldan gidicek misin?
Z: İnan bunu bende bilmiyorum.
Y: Tamam canım. Sen yat. İyice düşün. Görüşmek üzere.
Z: Bay bay.
Zeynep kendini tekrar yatağına attı. Sahi şimdi gerçekten okuldan kaydını aldıracak mıydı? Yarına kadar bunun cevabını nasıl vericekti? Daha annesinin bile haberi yoktu. Gidip annesiyle konuşmaya karar verdi. Ayağına puflarını taktı ve merdivenlerden aşağı indi.
Z: Anne benim seninle konuşmak istediğim çok önemli bir konu var.
D: Söyle bakalım o önemli konuyu.
Z: Anne ben okuldan kaydımı aldırmak istiyorum. Yani başka okula gitmek istiyorum.
D: Noldu kuzum? Yoksa memnun kalmadın mı okulundan?
Z: Onun gibi birşey.
D: Zeynepcim. İstanbul'daki en iyi okuldasın. Bundan daha iyi bir okul yok. Kararından emin misin?
Z: Evet anne. Ben araştırdım. Beykent Koleji'de çok iyiymiş.
D: Tamam kuzum sen nasıl istersen. Yarın git dolabını topla ve arkadaşlarınla vedalaş. Ertesi günde kaydını aldırırız.
Z: Tamam annecim. Çok teşekkür ederim. Ben yukarı çıkıcam. Müsadenle.
D: Yemek yemiycek misin?
Z: İştahım yok. Teşekkür ederim.

Sabah
Zeynep son kez okul kıyafetlerini giydi ve aynanın karşısına geçti. Çok garipti. Çünkü Zeynep kolay kolay pes eden biri değildi. Ama bazen yenildiğini anlamak asla pes etmek değildir. Gücü kalmamıştı artık. Kerem Sayer'le baş etmek için gücü kalmamıştı. Zeynep ona oyun oynadığında Kerem Zeynep'ten daha kötü bir plan yapıp canını acıtıyordu. Zeynep artık başka okula gidicekti. O okulda dik başlı olmayacktı. Savaşmayacaktı. Olduğu gibi olmayacaktı. Zeynep kafasındaki düşüncelerden kurtulup evden çıktı. Okula geldiğinde hiçkimse ona bakmıyordu. Hatta Zeynep'in okula geldiğinin farkında bile değillerdi. Zeynep birazda olsa rahatlamıştı ta ki Kerem'i görene kadar.
K: Sen gitmedin mi?
Z: Kerem ben vedalaşmak için geldim. Dolabımı topluycam ve birkaç arkadaşımla vedalaşıcam. Yarın da kaydımı aldırıcam. Merak etme artık seninle görüşmeyeceğiz. Ancak sokakta karşılaşırsak. Onda da ben yolumu değiştiririm. Sana zahmet olmaz.
K: Zeynep gitmek zorunda mısın? Yani ben uğraşıcak insan kalmayacağı için söylüyorum.
Z: Evet gitmek zorundayım. Çünkü artık gücüm kalmadı. Sen Kerem Sayer'sin öyle değil mi? Yeni biri gelir uğraşırsın. Bu kadar kolay.
K: Yeni gelenlerden kimseyle bu kadar uğraşmamıştım. En zoru sen oldun.
Z: Kerem bu seninle son konuşmamız. Kavga etmek istemiyorum. Kendine iyi bak olur mu?
K: Sende kendine iyi bak.
Z: Artık kimseyle de uğraşma. Çünkü unutma ki o kırdığın insanların kalbini asla onaramıyacaksın.
K: Sende inatlaşmaktan vazgeç.
Z: Neyse Kerem görüşürüz.
K: Zeynep gerçekten gitmek zorunda değilsin.
Z: Elveda Kerem.
Kerem Zeynep'in kolundan tutar. Zeynep ilk önce koluna bakar. Sonra Kerem'in koyulaşmış yeşil gözlerine.
K: Gitme!
Zeynep Kerem'in elinden sıyrılır ve hemen oradan uzaklaşır. Ne zamandır tutmaya çalıştığı göz yaşlarını artık tutamıyordu. Göz yaşları istemsizce akıyordu. Gözyaşlarını silmeye çalışırken Barış'la çarpışır.
B: Zeynep iyi misin? Ne bu halin?
Z: Barış ben vedalaşmaya geldim.
B: Gidiyorsun demek.
Z: Artık savaşacak gücüm kalmadı Barış. En iyisi gitmek olucak.
B: Zeynep Yılmaz sahalardan geri çekiliyor.
Z: (hafifçe gülümser) Aynen öyle.
B: (kollarını açarak) Gel buraya.
Zeynep ve Barış sarılır. Tam onlar sarılırken Kerem onları görür. Kerem ikinci kez böyle hissediyordu. Ve birincisini de Zeynep'te hissetmişti. Zeynep'in okula yeni geldiği günlerde kantinde onları gördüğünde de içi böyle yanmıştı. Kerem içinden geldiği bir dürtüyle onların yanına gider.
K: Siz...
Z: Biz ved...
B: Kerem biz sevgiliyiz ve Zeynep'in hiçbir yere gitmesine izin vermiyorum.
BÖLÜM SONU