YENİ BİR GÜN YENİ MUTLULUKLAR (ZeyKer)

7.Bölüm

K: Zeynep. Sen misin?
Z: Üff leş gibi içki kokuyorsun be!
K: (sarhoş bir şekilde) Evet kokuyorum. Sor bakalım bi neden içmişim ben.
Z: Bak Kerem ben sana ne dedim? Lütfen git burdan. Karşıma çıkma bir daha.
Kerem düşer gibi olmuştur. Zorda olsa Zeynep onu tutmuştur.
K: Hadi gel bir yere götürücem seni.
Z: Ben sana git diyorum. Karşıma çıkma diyorum. Sen bana seni bir yere götürücem diyorsun. Kerem anlamıyor musun? Git burdan!
K: Gitmiyorum. Napçan?
Zeynep gitmeyeceğini anlamıştır. Gece geç olduğu için anneside yatmıştır. Onu uyandırmamak için anahtarını ve montunu alır. Dışarı çıkar.
Z: Eğer gelirsem bir daha karşıma çıkmayacaksın!
K: Ya tamam. Sen bir gel.
İkisi arabaya binerler. Kerem Zeynep'i çiftlik evine götürmek ister. Yolda Kerem sarhoş olduğu için uykusu gelmeye başlar. Esnerkende önünde duran ağacı fark etmez ve bir ağaca çarparlar.
Z: Hıh.. Bir bu eksikti!
K: Off başım çok ağrıyor.
Z: Ağırır tabi. Ne var sanki bu kadar içicek? Tabi paşamız ilk kez yenildi. Hemde bir kıza!
K: Kerem Sayer hiçbir zaman yenilmez!
Z: Tabi canım. İneklerde uçuyordu zaten.
K: Bak kızım. Sen benim kim olduğumu bilmiyorsun.
Z: (alaycı bir şekilde) Hayır. Çok iyi biliyorum. Sen Kerem Sayer'sin.
K: Aferin. Köylümüz anlamış.
Z: Anladım kas hayvanı. Anladım. Hemde çok iyi anladım.
K: Kas yığını değilmiydi o?
İkiside gülerler.
Z: Kerem gülme. Hala sana çok kızgın ve kırgınım.
K: Zeynep bak ben gerçekten çok özür dilerim. Sana anlatmaya çalıştım ama anlamadın. Ben seni aradıktan sonra Can'ı aradım. Herkesi toplamasını istedim ama sonra tekrar aradım ve herkesi dağıtmasını istedim.

-Flashback-
K: Can çabuk herkesi dağıt!
C: Nasıl yani?
K: Can herkesi dağıt dedim. Kimseninde birşey söylemesine izin verme.
C: Neden abi? Noldu? Alo.. Kerem... Dıt dıt dıttt..
-Flashback Son-

Z: Sana neden inanıyım ki? Nerden biliyim belki bu da bir oyunun parçası.
K: Zeynep sana yemin ederim! Oyun değil.
Z: Hadi şuraya oturalım.
Bir ağacın önüne otururlar.
Z: Hadi uyu. Nasıl olsa sabah bunların hiçbirini hatırlamıycaksın.
K: Zeynep affettin mi beni?
Z: Kerem sus ve uyu!
K: Sen affettim diyene kadar susmıycam.
Z: Kerem sus!
K: (bağırarak) Susmıycam!
Z: (bağırarak) Sus dedim Kerem! Korkuyorum anlıyor musun? Tekrar sana inanmaktan korkuyorum. Güvenirsem yine oyun oynamandan korkuyorum. Anlıyor musun?
K: Şiş.. Güzelim sakin ol. (Zeynep'in kafasını iki elinin arasına alır) Oyun yok artık. Söz yok!
Z: Emin ol bu söylediklerini hemen unutacaksın!
K: Unutturtma o zaman.
Der ve Zeynep'i öpmeye başlar. Zeynep hemen ayrılır. Bunu o sarhoşken yapmak ve konuşmak istemiyordur. Zeynep Kerem'den biraz uzaklaşır ve kendini uykuya bırakır.
BÖLÜM SONU