Jimin hızlıca daldı içeriye. Kapıyı öyle hılı açmıştı ki içerde bulunan bir kaç kişi jimine kötü bakışlar atmıştı. Jimin umursamadan hızlıca defteri eline aldı. En başından okumaya başladı.
Tahmin ettiği doğru çıkmıştı.. Bunu yazan aslında bulunduğu yerlerden ve durumlardan bi kaç kopya verimişti. Neden farketmemiştiki daha önce. "Ah aptal kafam" dedi sinirle. Bundan sonra daha dikkatli okuyacaktı. Onu bulma şansı olabilirdi.
Bu gün gittiği kafe dünkü yazdığı yazıda bahsetmişti. Okulun çatı katı.. Yada gitti park.. Kedisinin olupda ölme ihtimali. Bunların hepsi aslında var olan bir yerler ve olaylardı. Hızlıca son sayfayı açtı. Yeni bir tane yazmalıydı defterin sahibi. Belki onu bulması için bir ip ucu verebilirdi.
"Beni göre biliyor musun?" çocuk merakla sordu kıza. Kız anlamadan ona bakmaya devam etti. Tabiki görüyordu. Kör değilde nihayetinde.
"Tabikide görüyorum" dedi kız. Çocuk onu demek istememişti. Onun duygularını görüp görmediğinden bahsediyordu.
"Onu demiyorum. Kalbimi göre biliyor musun? Korkularımı.. Yada umutlarımı..."
Kız şimdi anlamıştı. Görüyor muydu? Belki..
Ama çocuğun bilmediği bişey vardı.
"Bilmiyorum"
Dedi kız. Çocuk duyduğu kelimeyle üzüldü. Oysa daha güzel cümleler hayal etmişti.
"Ama" dedi kız ekleyerek. Sonrada çocuğun tam kalbine koydu elini.
"Hissediyorum. Herşeyini.. Bu yüzden sana minnettarım. Çünkü sen beni ejderhalardan kurtaran kahramanımsın"
Jimin üzgünce defteri yerine koydu. Oysa bir umutla gelmişti buraya. Ama yine eli boştu. "Tanrım. Lütfen bir ip ucu ver. Onunla tanışmak istiyorum" dedi ve kütüphaneden ayrıldı. Sözcükler aklında dolanıyordu. "Birinin kahramı olmak... Sanırım güzel bir duygu. Bende kahraman olmak istiyorum" dedi kendi kendine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dream And Life/ Park Jimin✔
FanfictionDüzenlenecek... "Eğer uçmak istiyorsan. Ben senin kanatların olacağım" * "Eğer küçük kuş uçamıyorsa uçsuz buçaksız maviliklere... Ben getireceğim o mavilikleri küçük kuşa" ...
