Dream And Life/ Park Jimin✔

24~ saf duygular

Bu söz ona aitti diye düşündü. Bu kişi nerden bilebilirdi ki? "Kütüphanedeki defterinizi buldum" dedi jimin. "Defter mi? Ne defteri?" çocuk şaşkınlıkla sordu. Oysa o defter kullanmayı sevmezdi. Demek ki onun bir defteri var. Neden ben daha önce görmedim diye düşündü. Oysa neredeyse heryerde onu takip ediyordu. "Yani defter senin değil mi?? " dedi merakla jimin. Çocuk olumsuz anlamda başını salladı. "Benim değil. Ama bana verebilirsin ona ben iletirim" jimin çocuğa baktı. Bunda birşey vardı. "Ben kendisine teslim etmek istiyorum. Onu nerde bulabilirim?" jiminin vermemesine sinir olmuştu. Oysa orada ne yazdığını merak ediyordu. Belki onun hakkında bir bilgi alabilirdi. "Bilmiyorum" dedi sinirle ve hızlıca gitti. Jimin arkasından tek kaşını kaldırıp "manyak heralde?" dedi. Oysa buldu sanmıştı. Tekrar döndü önüne. Aşağıdan geçen insanlara baktı. Birbirinden habersiz insanlara. Cidden de öyleydi. Kimse kimseyi takmıyordu. Birine birşey olsa bile kimse umursamıyor ve yardım etmiyordu. Ne kadarda bencil olmuştu insanlar böyle.
"Bende böylemiydim önceden?" Dedi jimin. Belki evet belki hayır bilemiyordu. Ama bu saf duygular ona bişey kattığı açıktı. Kollarını iki tarafa açtı. Derince bir nefes aldı.
"Lütfen tanrım. Onunla tanışmak istiyorum" dedi sesli bir şekilde. Tekrar arkadan kapı sesi gelmişti. Jimin yavaşça kapıya baktı. Göz göze geldi karşısındakiyle. Bu oydu. Hissediyordu. Kesinle o. Çünkü gözlerindeki hüzünü görüyordu. Kız şaşkınca jimine baktı. Oysa buraya kimse gelmezdi. Bu gençte kimdi? Diye düşündü. Jimin adımlarını ona yöneltti. Güzel gülümsemesini yüzüne yerleştirdi.

""Eğer uçmak istiyorsan. Ben senin kanatların olacağım"acaba bu söz size mi  ait?" karşısındaki şaşkınlıkla ona baktı.
"Bunu nerden biliyorsun?" dedi merakla. Jimin bugün ikinci kez duymuştu bu sözü. "Şey ben.. Kütüphanedeki defteri okudum da"