CHEER LEADER MEETS THE MVP

Chapter 10

Shit! Shit! Shit!

Bakit ganito? Ang sakit sakit pa rin pala? Akala ko unti-unti na akong nakakalimot sa sakit,pero bakit ganito? Parang ilang ulit akong sinasaksak sa puso.

Ang sakit!

Sobrang sakit!

Nyeta talaga! Bakit kailangan ko pa silang makita school na'to na naglalapungan? Kaya ko naman silang ipa kick-out sa school na'to kasi lolo ko naman ang may-ari.

Pero kahit ganun ayoko pa rin. Ayokong gamitin yung kapangyarihan ng lolo ko para sa sarili ko. At isa pa,pag ginawa ko yun magmumukha akong kawawa at talunan.

Shit! Tears! Can you please stop! Di ka pa ba napapagod kakalabas sa mata ko? Nyeta ka rin eh. Pinapahina mo ako!

Panay ang pahid nang luha ko ng may nagsalita sa likuran ko.

"Akala ko ba naka move on ka na?"isang iritang sabi galing kay Jen na kakarating lang at umupo sa tabi ko.

"Ngayon alam mo na ang totoo!"pagtataray ko sabay irap kahit may luha pa sa mata ko.

"Alam mo? Grabe ka talaga! Kahit umiiyak ka nagawa mo pa ring magsungit! Punyeta ka talaga!"akmang babatukan niya ako pero di niya tinuloy.

"Punyeta mo rin po!"pairap kong sabi at tinuyo ang basa kong pisngi.

"Tara!"napalingon ako sa kanya na nagtataka.

"Where?"takang tanong ko.

"Sa McDo..sasamahan kitang mag move on."natatawang turan ni Jen.

"Tangna naman oh! Batok? Gusto mo? Anong magagawa ng McDo sa pagmo move on ko? Hayp ka rin e."inis na sabi ko pero natatawa na rin.

"Pektusan kita e! Maka mura ka sakin! Parang pinapakain mo'ko! At isa pa may batok na ako kaya..no thanks."bara at pairap na sabi ni Jen.

"Ikaw kaya pektusan ko dyan! Akala mo naman di mo'ko minumura e. Tapos di ka pa ba sanay?"

Pero parang walang narinig si Jen saka hinila na ako palabas ng campus. At nagtungo kami sa may pinakamalapit na McDo branch.

Hays,basta kain talaga...

Napairap nalang ako ng wala sa oras ng makita nag inorder niya.

"Ano 'to? Bibitayin ka na ba Jen?"sarkastiko kong tanong habang nakatingin inorder niyang sobrang dami.

"Hindi! Sa totoo lang para sayo ang mas marami dyan."nakangiting asong sabi ni Jen.

Tss..demonyita talaga!

"So balak mo akong patabain ganun?"pairap kong sabi sabay kuha ng large fries na inorder niya.

"Choosss,kahit naman tumaba ka,magugustuhan ka pa rin naman ni Zayn e. Ayyiiieeee."asar niya sakin.

Tiningnan ko lang siya ng matalim. Kung nakakapatay pa ang titig ko siguradong bulagta na ang bruha.

Eh alam naman talaga niya ang real score namin ni Zayn e. I didn't keep any secret to her. Wala akong tinatago kay Jen,sa kaliit-liitan at kahiya-hiyang sekreto ko ay alam niya.

Umirap ako ng nakita kong may pang-aasar pa rin ang mga titig neto.

"Tss,tigilan mo nga ako Jen! Hindi pa nga ako makapag move on e! At isa pa! Alam mo naman ang totoong anong meron kami ni Zayn!"medyo hininaan ko ang huling sinabi ko kasi may iba ring mga estudyante sa loob ng McDo.

"Oo na..oo na. Alam ko. Pero for sure,love love ang ending niyan. Kyaahh" Sabi ni Jen na para pang kinikilig sa pinagsasabi.

Baliw talaga!

"Tumahimik ka nga!"sita ko ng mapansin kong may iilan na nakatingin samin kasi napatili si Jen.

"Suss,yung totoo? May konting gusto ka na kay Zayn no?"may pagdududa niya tanong sabay inom ng coke.

Pinandilatan ko siya ng mata! Ano bang klaseng tanong yan!

Tsss..umirap muna ako bago nagsalita.

"Una,laro lang yung samin,pangalawa,di naman magkakagusto yun sakin! Pangatlo,nasa moving on stage pa ako no! Kaya imposibleng magkakagusto ako sa kanya. At napaka imposibleng magkagusto siya sakin!"paliwanag ko. Pero napapikit nalang ako ng pinitik niya ang noo ko kaya napahawak ako dito dahil sa sakit.

"Makinig ka nga sakin Blue! Una,oo alam kong laro lang yan. Pangalawa,walang imposible sa mundo. At pangatlo,bakit imposibleng magkagusto si Zayn sayo,e almost perfect ka na kung di ka lang demonyita! Pang-apat bakit imposibleng magkagusto ka sa kanya? Gaga ka talaga e no? Sa sobrang gwapo ba naman ni Zayn na halos lahat ng babae sa campus kinaiinggitan ka dahil ang alam nila totoong mag jowa kayo? At panghuli,pwede ba bilisan mo yang moving on,moving on stage mo na yan? Ikaw lang ang kawawa niyan,yung si Jacob at Rufa? ..baka nga pagtatawanan ka pa nila pag nalaman nilang di ka pa nakapagmove-on."mahabang sermon sakin ni Jen. Pwede ng pari e.

But,yeah,she has the point. Pero bakit para kasing ang hirap?

"Jen...i still love him."nakatungo kong sabi at hinintay ang pangalawang sermon niya.

Pero buntong hininga lang ang narinig ko sa kanya kaya nag-angat ako ng mukha.

"Yeah,i know Blue..i know that you still love him. But why don't you try to open your heart again?"sabi ni Jen at hinawakan ang kamay kong nakapatong sa mesa.

I smiled at her.

"I only wish that it would be so easy,Jen. But you know what i felt towards Jacob right? You're witnessed through 8 months that we've been together. You know how much i love him. Kaya mahirap pa rin sakin hanggang ngayon. Darating din naman ako sa part na yun e. Pero hindi pa sa ngayon. I need time. Time would heal everything that Jacob done to me." iyak kong sabi ni Jen.

Tumayo siya at nilapitan ako saka niyakap.

"No Blue,it's not the time would heal all the wounds...it is you who will heal you. It's only you,keep that on mind." Sabi ni Jen saka kumalas sa pagkakayakap mula sakin.

Oo pala,ako lang ang makakapaghilom sa sugat. Hindi ang panahon.

Nagpaalam muna si Jen sakin dahil ipapa take out nalang niya yung pagkaing natira. Kaya nanatili akong nakaupo at tumingin sa glass wall ng mcDo.

Napasinghap nalang ako ng makita yung nasa labas at lalaking tumitingin sakin.

Nakaramdam ako ng matinding galit at sakit..

Ano pa? Ano pang kailangan niya sakin? Nasaktan na niya ako e. Anong tinitingin sakin ng hinayupak na Jacob na yun.

Sa kabila ng galit sa isip ko ay natigilan ako ng tumunog ako phone ko.

Message..

From: 091736xxxxx

Please..let's talk.

~jake

~to be continued